Αντιθέσεις: Πλημμύρες

Τόσο νερό κάθε 400 χρόνια, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει την κυβέρνηση!

Απο τις φωτιές στις πλημμύρες ένα επιτελικό κράτος δρόμος

Αυτοσυγκράτηση από όλες τις πλευρές θα έπρεπε να σημαίνουν οι πρωτοφανείς πλημμύρες στη Θεσσαλία, που οι επιπτώσεις τους θα συνεχίζονται για πολύ καιρό. Αυτό θα ίσχυε σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα. Οι πολιτικές δυνάμεις θα περίμεναν τουλάχιστον να υπάρξει κάποια πρώτη αποκατάσταση, να επανέλθει στην κοινωνία η ψυχραιμία και βέβαια να αποφανθούν οι επιστήμονες, πριν σπεύσουν να ξιφουλκήσουν κατά του κράτους και της κυβέρνησης.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ όμως, που δεν εννοεί να καταλάβει ότι είναι ο μεγάλος ηττημένος των τελευταίων εκλογών ακριβώς εξαιτίας της τοξικής αντιπολίτευσης που ασκούσε, ισχύει πάντα ο ίδιος κανόνας: Εκμετάλλευση των πάντων, κάθε δυσκολίας και κάθε θεομηνίας ακόμα, για να πληγούν ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση της ΝΔ. Έτσι έφτασαν να μιλούν για έγκλημα πριν τα νερά αποσυρθούν από τον θεσσαλικό κάμπο, να απαιτούν παραιτήσεις υπουργών, να αποδίδουν όλη την ευθύνη στον Κ. Μητσοτάκη.

Όταν έχουν πέσει 600-700 τόνοι νερού ανά στρέμμα και οι επιστήμονες κάνουν λόγο για μια θεομηνία που προκύπτει κάθε 400 χρόνια, ο ΣΥΡΙΖΑ αποδίδει τα πάντα στην κυβέρνηση, αγνοώντας ότι ο κρατικός μηχανισμός κινήθηκε έγκαιρα και αποτελεσματικά, αφού είχε υπάρξει πρόβλεψη και προετοιμασία για τον επερχόμενο «Ντάνιελ». Αγνοώντας επίσης ότι χάρη σε αυτή την προετοιμασία προστατεύτηκαν οι ανθρώπινες ζωές και οι απώλειες στην Ελλάδα υπήρξαν σχετικά λίγες. Γεγονός που γίνεται φανερό αν σκεφτούμε ότι η ίδια κακοκαιρία προκάλεσε στη Λιβύη χιλιάδες θανάτους.

Από την άλλη μεριά, όπως εξήγησε ο υπουργός Πολιτικής Προστασίας, Βασίλης Κικίλιας, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών απαιτεί την εγρήγορση και την άμεση ανταπόκριση δήμων και περιφερειών. Και θα πρέπει να εξεταστεί κατά πόσο η κινητοποίηση σε αυτό το επίπεδο του κράτους υπήρξε αποτελεσματική, πριν φορτώσουμε τα πάντα στην κεντρική κυβέρνηση. Η τελευταία κινητοποίησε όχι μόνο την πυροσβεστική, αλλά και την αστυνομία και τον στρατό, σε μια τεράστια επιχείρηση σωτηρίας των ανθρώπων και αντιμετώπισης της πλημμύρας. Κι αν δεν μπόρεσε να αποτρέψει τελείως τις απώλειες και τις καταστροφές, κατάφερε πάντως να τις μειώσει όσο αυτό ήταν δυνατό.

Αυτό που προέχει τώρα είναι η τεράστια προσπάθεια που απαιτείται για να αποκατασταθεί ο ρυθμός της ζωής στις περιοχές που χτυπήθηκαν, όχι τα «λαϊκά δικαστήρια». Και, βέβαια, οι βελτιώσεις στον κρατικό μηχανισμό που θα τον καταστήσουν πιο αποτελεσματικό, απέναντι στα φαινόμενα της κλιματικής κρίσης.

Ε.Κ.

Έχει κάτι θλιβερό η προσπάθεια της κυβέρνησης και προσωπικά του Κ. Μητσοτάκη να κρυφτούν πίσω από την όντως πρωτοφανή βροχόπτωση για να αποσείσουν τις ευθύνες τους για την καταστροφή του θεσσαλικού κάμπου. Διότι, η καταιγίδα δεν εξηγεί, για παράδειγμα, για ποιον λόγο το Σχέδιο Αιγίς, που διαφημίστηκε πριν από ενάμισι περίπου χρόνο ως η απάντηση στην κλιματική κρίση, έχει αυτήν τη στιγμή απορροφητικότητα μόλις 1% , σύμφωνα με τον Β. Κικίλια. Ή γιατί ο στρατός κλήθηκε να συνδράμει τις προσπάθειες διάσωσης με μοιραία καθυστέρηση. Ή γιατί ακόμα και η βάση ελικοπτέρων στο Στεφανοβίκειο πλημμύρισε και τα ελικόπτερα εξουδετερώθηκαν για κάποιο κρίσιμο διάστημα. Ή τέλος γιατί σημειώθηκε τέτοια έλλειψη συντονισμού και συνεννόησης ανάμεσα στους φορείς που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν το πλημμυρικό φαινόμενο.

Στη Θεσσαλία, όπως και πριν από λίγες εβδομάδες στις φωτιές, αποδείχτηκαν δύο πράγματα. Πρώτον, ότι το περίφημο επιτελικό κράτος, υπό την εποπτεία του κυρίου Μητσοτάκη, είναι αναποτελεσματικό, ανίκανο, χιλιόμετρα μακριά από τις διθυραμβικές διαφημίσεις που το συνόδευαν. Και δεύτερον, ότι το κύριο και βασικό για την παρούσα κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό είναι η επικοινωνία. Η προπαγάνδα. Η προσπάθεια δηλαδή να αποσείσουν οποιεσδήποτε ευθύνες, μεταθέτοντάς τες στην αντιπολίτευση, στην ατυχία, στον καιρό, στην κλιματική κρίση. Για να συνεχίσουν απτόητοι να οδηγούν σε νέες τραγωδίες, αφού το μόνο που κάθε φορά αλλάζει είναι η λεγόμενη επικοινωνιακή διαχείριση.

Τώρα, ο Κ. Μητσοτάκης τάζει αποζημιώσεις, όταν ξέρει ότι καμιά αποζημίωση δεν μπορεί να ισοφαρίσει τις τεράστιες ζημιές. Τάζει επίσης, ο ίδιος άνθρωπος που άλλαξε υποτίθεται το κράτος και το έκανε επιτελικό, νέες αλλαγές στο κράτος. Τάζει, τέλος, ο άνθρωπος που ίδρυσε υπουργείο για την Κλιματική Κρίση και την Πολιτική Προστασία, χωρίς να εξασφαλίσει ούτε το οργανόγραμμά του, ότι θα αναμορφώσει την πολιτική προστασία.

Εκείνο όμως που έχει καεί στον Έβρο και πνιγεί στον Βόλο και στην Καρδίτσα είναι η εμπιστοσύνη του πολίτη στο κράτος, στην πολιτεία, στην κυβέρνηση και στον πρωθυπουργό. Κι αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό για να ξεπεραστεί με τα διάφορα Pass, ή με εύκολες υποσχέσεις που έχει αποδειχτεί σε προηγούμενες καταστροφές ότι εύκολα ξεχνιούνται. Το γεγονός μάλιστα ότι ούτε ένας από τους αρμόδιους για την προστασία της χώρας δεν σκέφτεται καν να κάνει αυτοκριτική, πολύ περισσότερο να παραιτηθεί μετά από τον όλεθρο της Θεσσαλίας, δείχνει ότι το μέλλον με την παρούσα κυβέρνηση είναι πολύ ζοφερό.

Ε.Σ.