Η κυβέρνηση «υποκινεί» το αδιέξοδο στο προσφυγικό |
Να γίνουμε μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος |
|
Ως αντιπολίτευση, η ΝΔ χαρακτήριζε τη Μόρια των 5.000 μεταναστών και προσφύγων «ντροπή της Ελλάδας». Θα ήταν απορίας άξιο να μας πει πώς τη χαρακτηρίζει σήμερα, μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας από την ίδια, όταν «φιλοξενούνται» εκεί πάνω από 20.000 ψυχές. Σε συνθήκες από κάθε άποψη απαράδεκτες, τόσο για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, όσο και για τους κατοίκους της Μόριας. Ως αντιπολίτευση, επίσης, η ΝΔ ενθάρρυνε κάθε κινητοποίηση στις τοπικές κοινωνίες, συχνά με συνθήματα ξενοφοβικά, ενάντια στη μετεγκατάσταση εκεί προσφύγων από τα νησιά μας. Δεν είναι συνεπώς απορίας άξιο που στελέχη της κυβερνητικής παράταξης, δήμαρχοι και περιφερειάρχες που έχουν εκλεγεί με τη σημαία της, πρωτοστατούν σήμερα σε παρόμοιου τύπου κινητοποιήσεις, «δένοντας» τα χέρια της κυβέρνησης, που βλέπει και ξέρει ότι μόνη άμεση λύση για να ανακουφιστούν τα νησιά μας είναι η μετεγκατάσταση στο εσωτερικό της χώρας. Είναι φανερό ότι η ΝΔ τα έχει κάνει μούσκεμα στο μεταναστευτικό. Παγιδευμένη ανάμεσα στις καταστάσεις που δημιούργησε η απαράδεκτη ρητορική της όταν ήταν στην αντιπολίτευση και της ανικανότητας του επιτελικού της κράτους, οδήγησε το πρόβλημα στο μη παρέκει. Απάνθρωπος συνωστισμός, άθλιες συνθήκες υγιεινής, αντιδράσεις των κατοίκων, αντιδράσεις των ίδιων των προσφύγων και, τελικά, διαδηλώσεις, χημικά, κρότου-λάμψης, αλλά και συμμορίες «αγανακτισμένων» που καταλύουν κάθε έννοια δημόσιας τάξης, ελέγχοντας ταυτότητες και στήνοντας μπλόκα για μελαψούς και αλληλέγγυους. Αυτή είναι η εικόνα, τη στιγμή που ο κ. Μητσοτάκης αναλώνεται σε στατιστικές στην ομιλία του στο Λιμενικό Σώμα –τόσοι από τη Συρία, τόσοι από το Αφγανιστάν– υποκλινόμενος διακριτικά στην ιδέα ότι οι δεύτεροι χρήζουν πιο σκληρής μεταχείρισης από τους πρώτους. Ο κ. Μηταράκης, που ανέλαβε την αρμοδιότητα του μεταναστευτικού, αφού πρώτα αυτoκακοποιήθηκε από πέντε-έξι αρμόδιους, μια και το υπουργείο είχε καταργηθεί από τον κ. Μητσοτάκη, επιδίδεται σε δηλώσεις για κάποιους σκοτεινούς «υποκινητές» των γεγονότων στη Μόρια. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι η κυβερνητική πολιτική που «υποκινεί» τα τραγικά και επικίνδυνα αδιέξοδα. Και αν δεν αλλάξει το κυβερνητικό τροπάριο γρήγορα, μας περιμένουν χειρότερα.  Ε.Σ. |
Οι διαδηλώσεις προσφύγων και μεταναστών στη Μυτιλήνη, κυρίως Αφγανών, και οι πράξεις βίας στις οποίες επιδόθηκαν, με αποτέλεσμα να υποχρεωθεί να παρέμβει η αστυνομία, καθιστούν πιο επείγουσα από ποτέ τη δρομολόγηση λύσεων στο οξύτατο αυτό πρόβλημα, με πρώτιστο καθήκον την αποσυμφόρηση των νησιών μας και την ανακούφιση των κατοίκων τους. Είναι γνωστό ότι η σημερινή κυβέρνηση κληρονόμησε το μεταναστευτικό. Είναι γνωστό, επίσης, ότι ποτέ η ΝΔ, και προσωπικά ο κ. Μητσοτάκης, δεν υιοθέτησαν κάποιου είδους μέτρα που θα έρχονταν σε αντίθεση με την ανθρωπιστική παράδοση της Ελλάδας και τους κανόνες της Ευρώπης. Και είναι γνωστό, τέλος, ότι από την πρώτη μέρα της ανάδειξής της στην εξουσία, η κυβέρνηση Μητσοτάκη καταβάλλει, ανεξάρτητα από κάποια λάθη, τεράστιες προσπάθειες τόσο στην Ευρώπη, όσο και στη χώρα, για να επανέλθει η κανονικότητα στα νησιά μας και να βρεθούν διέξοδοι σε μια κατάσταση που η Ελλάδα μόνη της δεν μπορεί να την αντέξει. Οι κοινωνίες στα νησιά, που στενάζουν κάτω από το βάρος του προβλήματος, έχουν φτάσει στα όριά τους. Στις συνθήκες αυτές, και αν δεν υπάρξει άμεση παρέμβαση –και καταστολή, όπου χρειαστεί–, ελλοχεύει ο κίνδυνος οι φυλετικές, πολιτιστικές και άλλες διαφορές μεταξύ μόνιμων κατοίκων και παράνομων μεταναστών να οδηγήσουν σε ανεξέλεγκτες συγκρούσεις. Τι πρέπει να γίνει; Πρώτον, να προχωρήσει ταχύτατα η μετεγκατάσταση στο εσωτερικό της χώρας. Δεύτερον, να υπάρξει πολιτική συναίνεση για τη λύση του προβλήματος, που έχει εθνικές διαστάσεις. Και τρίτον, να πιέσουμε την Ευρώπη να συνδράμει την ελληνική προσπάθεια, αφού το πρόβλημα δεν είναι μόνο ελληνικό, αλλά πρωτίστως ευρωπαϊκό. Στην Ευρώπη, εξάλλου, θέλουν να μεταβούν οι συντριπτικά περισσότεροι από τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Το τελευταίο που θα πρέπει να κάνουμε ως χώρα και Έλληνες είναι να επιτρέψουμε σε ένα δύσκολο πρόβλημα να διχάσει τις κοινωνίες μας. Κι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο αν κόμματα και αυτοδιοίκηση κατανοήσουν ότι, ανεξάρτητα από διαφορές και τοπικά συμφέροντα, θα πρέπει όλοι να γίνουμε μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος. Ε.Κ. |
