Νέα υπόθεση Γρηγορόπουλου ψάχνει να βρει ο ΣΥΡΙΖΑ
|
Η αστυνομική βία σκοτώνει με την ενθάρρυνση της κυβέρνησης
|
|
Νύχτες συγκρούσεων εκτυλίσσονται σε πολλές πόλεις της Ελλάδας, με αφορμή τον πυροβολισμό και τον βαρύ τραυματισμό ενός νεαρού 16χρονου Ρομά από αστυνομικό της ομάδας ΔΙΑΣ, την ώρα που ο πρώτος προσπαθούσε να διαφύγει τη σύλληψη και ο τελευταίος προσπαθούσε να τον συλλάβει. Οι λεπτομέρειες της υπόθεσης ακόμα δεν έχουν βγει στο φως, όμως μια ψύχραιμη θεώρηση όσων έγιναν γνωστά επιτρέπει να εξαχθούν με ασφάλεια κάποια πρώτα συμπεράσματα για το τραγικό αυτό συμβάν, όπως το χαρακτήρισε ο κ. Θεοδωρικάκος: Πρώτον, ο 16χρονος παραβίασε τον νόμο, αφού δεν πλήρωσε τη βενζίνη που έβαλε, και ακολούθως έθεσε σε κίνδυνο τη ζωή του, τη ζωή των αστυνομικών, αλλά και τη ζωή κάθε πολίτη που θα συναντούσε, όταν έτρεχε με το αυτοκίνητο εκτός ελέγχου για να μη συλληφθεί. Δεύτερον, η ίδια η φυγή του νεαρού κλιμάκωσε ανεπανόρθωτα την κατάσταση. Ο πυροβολισμός εναντίον του, για τον οποίο θα αποφανθεί η Δικαιοσύνη, θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί εάν δεν ξεκινούσε ποτέ η καταδίωξη. Έδρασαν οι αστυνομικοί με υπερβάλλοντα ζήλο; Έχει ευθύνη ο ένστολος που πυροβόλησε; Μπορεί. Κι αυτό όμως δεν μπορεί παρά να είναι αντικείμενο της δικαστικής έρευνας. Μέχρι λοιπόν να ξεκαθαριστεί η υπόθεση, το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, αλλά και η κυβέρνηση στο σύνολό της, τηρούν μια ψύχραιμη στάση αναμονής, με την οποία συντάσσεται κάθε λογικός πολίτης. Η αντιπολίτευση, όμως, έχει άλλη άποψη, και με τις ομάδες Ρομά να αναστατώνουν πρωτεύουσα και συμπρωτεύουσα κάθε βράδυ, βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να επαναφέρει μνήμες που κανείς δεν θέλει να θυμηθεί.  Συγκρίνοντας αυτή την υπόθεση με την τραγική υπόθεση Γρηγορόπουλου, ο ΣΥΡΙΖΑ χτίζει άλλο ένα αντιπολιτευτικό αφήγημα και παρακάμπτει τελείως τον θεσμό της Δικαιοσύνης, η οποία είναι και η μόνη αρμόδια για να αξιολογήσει τα γεγονότα και να αποδώσει ευθύνες. Τι ζητά αλήθεια ο κ. Τσίπρας; Μία επανάληψη του εφιάλτη του 2008, για μερικές εκατοντάδες ψήφων; Ή μια αστυνομία-θεατή μπροστά στην παραβίαση του νόμου; Αυτό είναι το πρόσωπο που θέλει να δείξει στους πολίτες, λίγους μήνες πριν από τις εκλογές; Το πλαίσιο του νόμου είναι αυστηρό και όλοι ανεξαιρέτως πρέπει να κινούνται εντός αυτού, πολίτες, αστυνομικοί, πολιτικοί. Η ισχύς της Δημοκρατίας και του Κράτους Δικαίου δεν μπορούν να αμφισβητηθούν από κανέναν. Η κοινωνία μας δεν ανέχεται πράξεις βίας και αντεκδίκησης, ούτε επικροτεί όμως τον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Ε.Κ. |
Η τραγική υπόθεση δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό Κορκονέα, το 2008, ήταν το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της ακραίας καταστολής στην οποία επιδίδονταν τα σώματα ασφαλείας εκείνη την περίοδο, με τις ευλογίες της τότε κυβέρνησης της ΝΔ. Οι μετέπειτα αναταραχές και διαμαρτυρίες, με τον κόσμο να ξεχύνεται στους δρόμους, ήταν το «ως εδώ και μη παρέκει» των πολιτών απέναντι σε αυτές τις λογικές ασυδοσίας και επιβολής. Με ειδοποιό διαφορά το ότι ο 16χρονος Ρομά βρίσκεται ακόμα στη ζωή, αν και σε κρίσιμη κατάσταση, οι ομοιότητες της περίπτωσής του με την περίπτωση Γρηγορόπουλου είναι δυστυχώς τόσες που δεν αφήνουν περιθώρια ούτε αμφισβήτησης, ούτε όμως και επανάπαυσης. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όπως κατήγγειλε ο αρμόδιος τομεάρχης του ΣΥΡΙΖΑ, Χρ. Σπίρτζης, θέλει τους αστυνομικούς σε ρόλο πραιτοριανών. Από τη στιγμή που ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, έκανε γνωστές τις προθέσεις του για το αστυνομικό σώμα και την ταύτιση της ασφάλειας του πολίτη με την αστυνομική βία. Όρισε υπουργό τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, δίνοντας έμμεσα το ελεύθερο στην αστυνομία να καταχράται την εξουσία της κατά το δοκούν. Από σωματικούς ελέγχους σε ημίγυμνους φοιτητές μέσα στη μέση του δρόμου, μέχρι την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και την εισβολή της ΟΠΚΕ σε σπίτια χωρίς ένταλμα, ήταν εμφανής ο στόχος του πρωθυπουργού να εφαρμόσει το δόγμα της τάξης και της ασφάλειας με όποιο κόστος. Η υπόθεση του 16χρονου Ρομά Κώστα Φραγκούλη, όμως, έδειξε ότι αν δεν μπορεί η κυβέρνηση να βάλει όρια στην αστυνομική καταστολή, τότε θα τα βάλει η κοινωνία. Διότι, φέρνει στα όριά του κάθε σκεπτόμενο πολίτη να βλέπει μπροστά του εκείνους που ο Αλ. Τσίπρας χαρακτήρισε γαλάζιες ακρίδες να κυκλοφορούν ελεύθεροι, έχοντας ζημιώσει με εκατοντάδες εκατομμύρια το ελληνικό κράτος και από την άλλη απλούς ανθρώπους, ιδίως όταν ανήκουν σε μειονότητες, να πυροβολούνται εν ψυχρώ για 20 ευρώ. Τα παραδείγματα είναι πολλά και κάθε ένα από αυτά βαραίνει όχι μόνο με ποινικές ευθύνες τους θύτες, αλλά και με πολιτικές ευθύνες τη Νέα Δημοκρατία και τον κ. Μητσοτάκη. Νέοι άνθρωποι όπως ο Ζακ και ο Σαμπάνης εκτελέστηκαν σε δημόσια θέα κι αυτό αρκεί για να αποδειχτεί ότι τα όρια της καταστολής έχουν καταργηθεί με κυβερνητική ανοχή και παρότρυνση. Όμως, το δικαίωμα στη ζωή είναι απαράβατο και ξεπερνά χρώμα δέρματος, σεξουαλικό προσανατολισμό ή πολιτικές πεποιθήσεις. Και όταν απειλείται η ζωή από τα ίδια τα όργανα που έχουν ορκιστεί να την προστατεύουν, τότε δεν μιλάμε για εργαλειοποίηση γεγονότων από την αντιπολίτευση, αλλά για στρέβλωση των θεσμών από την κυβέρνηση. Ε.Σ. |
