Τι βαθμό είχαν στο δημοτικό όσοι πέθαναν για την σημαία; |
Να σηκώνουν την σημαία μας οι άξιοι, όχι οι τυχεροί |
|
Ποιος θα σηκώνει στις εθνικές γιορτές την ελληνική σημαία; Ποια μαθήτρια, ή ποιος μαθητής, θα είναι σημαιοφόρος του κάθε δημοτικού σχολείου -επαναλαμβάνουμε, ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ σχολείου; Αυτό το θέμα απασχόλησε πρόσφατα την υπουργό Παιδείας, η οποία αποφάσισε, με τη μέθοδο της τροπολογίας, να αλλάξει τη μέθοδο επιλογής σημαιοφόρου. Σημαιοφόρος θα είναι ο άριστος μαθητής, ή η άριστη μαθήτρια, σε κάθε σχολείο! Οι παλιότεροι θα θυμούνται, και οι νεότεροι εύκολα μπορούν να ενημερωθούν, τι γινόταν τα προηγούμενα χρόνια με τον «ανταγωνισμό της σημαίας». Θα θυμούνται οργισμένους γονείς να καταγγέλλουν την αδικία εις βάρος των παιδιών τους, που δεν έγιναν σημαιοφόροι, όπως άξιζαν. Να μετατρέπουν τις μαθητικές παρελάσεις σε ρατσιστικό κομφούζιο, επειδή «αλλοδαποί» μαθητές επιλέγονταν ως σημαιοφόροι. Ακριβώς για τον λόγο αυτόν, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε, για τους μαθητές του δημοτικού, την κλήρωση για την επιλογή σημαιοφόρου.  Η κα Κεραμέως, εν ονόματι της κατά ΝΔ και Κυριάκο Μητσοτάκη αριστείας, επιβάλλει… άριστο καθεστώς. Μάλιστα. Προσέξτε, όμως: Πρώτον, έτσι, η σημαία, από σύμβολο εθνικής ενότητας, γίνεται τρόπαιο, έπαθλο, βραβείο. Κι αυτό για μικρά παιδιά σημαίνει κάτι όχι και τόσο υγιές. Δεύτερον, εννιά στα δέκα παιδιά της έκτης δημοτικού αριστεύουν. Έχουν βαθμό εννιά, ή δέκα. Άρα, μιλάμε για τον αποκλεισμό μιας μικρής μειοψηφίας, η οποία κρίνεται από το ελληνικό κράτος ως ανίκανη να σηκώσει τη ελληνική σημαία. Τρίτον, η κα Κεραμέως παραβιάζει απόφαση του ΣτΕ που αποκλείει τη μετατροπή της σημαίας σε έπαθλο. Τέταρτον, αλίμονο αν όσοι κατά καιρούς έδιναν και τη ζωή τους για την Ελλάδα, ανακηρύσσονταν άξιοι της πατρίδας με βάση τον βαθμό τους στο απολυτήριο του δημοτικού. Και πέμπτον, όταν η ΝΔ μιλάει για αριστεία, θα πρέπει όλοι μας να το μεταφράζουμε σωστά. Διότι, δεν είναι και τόσο άριστο να διορίζει ο πρωθυπουργός τον ανεψιό του ως δερβέναγα του Μαξίμου. Ούτε να αλλάζει τον νόμο για να επιβάλει στην ΕΥΠ διοικητή που δεν πληρούσε τα κριτήρια αριστείας. Ούτε φυσικά να μιλάει για αριστεία ο άνθρωπος που η οικογένειά του είχε τα μέσα να τον στείλει στο Columbia, με άνεση που τα φτωχότερα παιδιά ούτε στον ύπνο τους δεν τη διαθέτουν. Έλεος! Ε.Σ. |
Η ιδεοληπτική επιμονή του ΣΥΡΙΖΑ να τα ισοπεδώνει όλα εν ονόματι της ισότητας προς τα κάτω και η απέχθειά του για κάθε κριτήριο αριστείας είναι παραλυτική και επικίνδυνη. Κυρίως για τα νέα παιδιά. Δεν χρειάζονται επιχειρήματα για να αποδειχτεί η ορθότητα της άποψης της υπουργού Παιδείας: «Αξίζει οι μαθητές μας να προσπαθούν να βελτιώνονται και όχι να επιδιώκουν να είναι τυχεροί στη ζωή τους. Αυτό είναι το μήνυμα που θέλουμε να περάσουμε ως κυβέρνηση», όπως είπε. Πώς θα περάσει αυτό μήνυμα; Μεταξύ άλλων, και με την επιλογή του σημαιοφόρου, ασφαλώς. Άξιος να σηκώσει την ελληνική σημαία είναι εκείνος, ή εκείνη, που κατέβαλε τη μεγαλύτερη προσπάθεια. Και στο δημοτικό; Ρωτούν ορισμένοι. Φυσικά και στο δημοτικό. Διότι εξ απαλών ονύχων μαθαίνει το παιδί τι σημαίνει το γνωμικό των προγόνων μας: Τα καλά κόποις κτώνται. Ρίχνουμε τα παιδιά σε έναν ανταγωνισμό που διαστρέφει το συλλογικό πνεύμα, το πνεύμα εθνικής ενότητας, που συμβολίζει η σημαία, ισχυρίζεται η αντιπολίτευση. Είναι φανερό, όμως, πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κατανοήσει ότι ο ανταγωνισμός, ή ο συναγωνισμός, είναι κανόνας της κοινωνίας μας. Ότι η κοινωνία δεν αποτελεί αγέλη όμοιων ζωντανών υπάρξεων, αλλά ανθρώπων, που προσπαθούν, μάχονται, μορφώνονται, για να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον. Κι ότι η επιβράβευση της αριστείας αποτελεί κινητήριο δύναμη προόδου. Ο ΣΥΡΙΖΑ φοβάται την αριστεία. Φοβάται την ολοκληρωμένη μόρφωση. Φοβάται τους πολίτες που αναδεικνύονται στα πολιτικά αξιώματα της δημοκρατίας, αλλά και στις κορυφές της οικονομίας και της κοινωνίας, με βάση την προσπάθεια και τις ικανότητές τους. Προτιμά, όπως ο αρχηγός του, οι μαθητές να «μάχονται» στα πεζοδρόμια, και όχι στα θρανία. Εξ ου και οι σφοδρές επικρίσεις της νομοθετικής ρύθμισης για τους σημαιοφόρους. Είδαμε πού οδήγησαν και πού οδηγήθηκαν οι κοινωνίες του χυδαίου εξισωτισμού. Σε τι δράματα οδήγησε λαούς και χώρες η υποτίμηση της αριστείας και του ανταγωνισμού. Είδαμε, επίσης, πώς αντιμετωπίζουν την αριστεία και τον ανταγωνισμό οι πιο προηγμένες χώρες του πλανήτη. Δεν είναι συνεπώς το θέμα της σημαίας, γύρω από το οποίο διεξάγεται η αντιπαράθεση. Είναι το θέμα της αριστείας. Θέμα πολύ σοβαρό για να το αφήσουμε στα χέρια του κάθε «συντρόφου», που μισεί το «σύστημα» και γι’ αυτό μισεί και την αριστεία. Ε.Κ. |
