Το συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ έδειξε από τι γλυτώσαμε |
Στην ερώτηση για το αύριο απάντηση είναι η Δημοκρατία |
|
Αν κάτι βγήκε από το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ είναι η εικόνα ενός κόμματος που δεν εννοεί να σοβαρευτεί, να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις και στις συνθήκες του σήμερα. Παραμένει προσκολλημένο σε ένα παλαιού τύπου λαϊκισμό, οξύνει με τοξικό τρόπο την πολιτική αντιπαράθεση σε μια στιγμή που χρειάζεται συνεννόηση και μοιράζει αφειδώς υποσχέσεις για παροχές σε κάθε «πικραμένο». Πώς προκύπτει αυτή η εκτίμηση; Από την εισήγηση του κ. Τσίπρα πρωτίστως, που δεν τσιγκουνεύτηκε σκληρούς χαρακτηρισμούς για τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση και υποσχέθηκε για μία ακόμη φορά αυτά που δεν θα κάνει. Και, βέβαια, από το κλίμα στο συνέδριο, που έβγαλε στην επιφάνεια τις διαφωνίες, τους καβγάδες, τον εμφύλιο των «τάσεων», όπως τις ονομάζουν, που στην ουσία είναι κόμματα μέσα στο κόμμα, αντιπολιτεύονται ανοιχτά και με οξύτητα, όπως την τελευταία μέρα του συνεδρίου, τόσο τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και την πολιτική που αυτός έχει χαράξει για το κόμμα του. Είναι κρίμα για τη χώρα και δεν της αξίζει μια τέτοια αξιωματική αντιπολίτευση, όπως σχολίασαν τόσο ο κ. Μητσοτάκης, όσο και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Κι αυτό γιατί η αντιπολίτευση, η αξιωματική ιδιαίτερα, που ορθά θεωρείται ως κυβέρνηση σε αναμονή, είναι δομικό στοιχείο της δημοκρατίας και της κοινωνικής συνοχής. Όταν όμως στη θέση αυτή βρίσκεται ένα κόμμα που όχι μόνο δεν κατανοεί την εποχή, αλλά αρμενίζει στον ωκεανό των υποσχέσεων, επιχειρεί να γοητεύσει με το λαϊκισμό, προκρίνει την πόλωση και έχει έναν ισόβιο αρχηγό και στελέχη όπως ο Παύλος Πολάκης, τότε δεν είναι απλώς ανίκανο να παίξει τον ρόλο που το Σύνταγμα ορίζει, αλλά είναι και ένα κόμμα επικίνδυνο.  Ο πρωθυπουργός σχολίασε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να κάνει κάθε μήνα ένα συνέδριο, για να καταλάβουν όλοι οι πολίτες από τι έχουμε γλυτώσει. Και τι θα περίμενε τη χώρα αν βρισκόταν ξανά στην κυβέρνηση ένα κόμμα που ο επικεφαλής του υιοθετεί ως δίλημμα της εποχής το «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» και εκμεταλλεύεται τις δυσκολίες που συνεπάγονται για την ελληνική κοινωνία, όπως και για όλο τον κόσμο, η πανδημία και ο πόλεμος, για να υπονομεύσει την κυβέρνηση, να διχάσει τους Έλληνες, να κερδίσει με όρους και γλώσσα του 2015 την εξουσία το 2023. Πράγμα που δεν πρόκειται φυσικά να γίνει, γιατί οι Έλληνες δεν είναι λωτοφάγοι. Ε.Κ. |
Τα συνέδρια των κομμάτων είθισται να είναι μια σχεδόν τυπική διαδικασία, συντεταγμένη και στημένη έτσι που η εικόνα να επικρατεί της όποιας ουσίας. Με τον ΣΥΡΙΖΑ, όμως, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά, κι αυτό αποδείχτηκε και στο τελευταίο συνέδριο, που χαρακτηρίστηκε από τρία πράγματα. Πρώτον, τη μαζική συμμετοχή όχι μόνο χιλιάδων συνέδρων, αλλά και χιλιάδων φίλων που πήγαν να παρακολουθήσουν τις εργασίες του. Δεύτερον, τον ουσιαστικό και βαθύ προβληματισμό που κατέθεσαν σε αυτό άνθρωποι του λαού, πανεπιστημιακοί, καλλιτέχνες, συνδικαλιστές, μικρομεσαίοι, αγρότες, νέες και νέοι. Και τρίτον τις αποφάσεις που πήρε για τη διέξοδο από τα σημερινά αδιέξοδα και το πρόγραμμα της προοδευτικής κυβέρνησης που ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει. Σε αντίθεση με την προπαγάνδα της εμπάθειας, το συνέδριο ασχολήθηκε πολύ περισσότερο με τα της ελληνικής κοινωνίας από ό,τι με τα του οίκου του κόμματος, τον τρόπο εκλογής της ηγεσίας του κ.λπ. Έθεσε ως στόχο την πολιτική αλλαγή, την απαλλαγή δηλαδή από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, που έχει αποτύχει πλήρως και με τραγικές συνέπειες για την πλειονότητα της κοινωνίας, αποδείχτηκε ανίκανη και προσκολλημένη σε συμφέροντα, με αποτέλεσμα την τραγωδία της πανδημίας, το δράμα της ακρίβειας, τον ευτελισμό των θεσμών. Και καθόρισε επίσης σε αδρές γραμμές το πρόγραμμα μιας προοδευτικής κυβέρνησης που έρχεται για να ανατάξει τη χώρα και την κοινωνία. Η μεγάλη συμμετοχή, η ζωντάνια των εργασιών, οι διαφορετικές γνώμες, ακόμα και οι διαφωνίες που ακούστηκαν, είναι για τον ΣΥΡΙΖΑ πλούτος. Και είναι χαρακτηριστικό της κουλτούρας και της αντίληψης της ΝΔ για τη δημοκρατία που ο ίδιος ο πρωθυπουργός θεωρεί δημόσια όλα αυτά ως απόδειξη «ενοχής» του ΣΥΡΙΖΑ. Λες και η χώρα χρειάζεται έναν «λοχία» και όχι την πιο πλατιά, βαθιά, πολύχρωμη δημοκρατία, για να κυβερνηθεί. Η εκλογή του προέδρου και της ηγεσίας του κόμματος από τα μέλη του -και όχι από τους περαστικούς- είναι ένα μεγάλο βήμα προς την κατεύθυνση της δημοκρατίας. Και η άποψη που από πολλούς συνέδρους ακούστηκε, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να είναι μια μικρογραφία της δημοκρατικής Ελλάδας που ευαγγελίζεται και επιδιώκει, απηχεί την αντίληψη του κόμματος για τη νέα εποχή και τις ανάγκες της. Σε μια εποχή που η άκρα Δεξιά σηκώνει κεφάλι σε όλη την Ευρώπη, η απάντηση για την Αριστερά είναι η Δημοκρατία και όχι η αναδίπλωση και ο φόβος μπροστά στους λαούς που διεκδικούν το αυτονόητο: Δικαιοσύνη. Ε.Σ. |
