Ποιοι και γιατί αντιπολιτεύονται και αποδομούν τον Κασσελάκη |
Το ερώτημα είναι πού σκοπεύει να πάει το κόμμα ο Κασσελάκης |
|
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τον τελευταίο καιρό στην επικαιρότητα αλλά όχι πάντα με θετικό τρόπο. Η εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη από τη βάση του κόμματος, που προκάλεσε σοκ όχι μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και σε όλο το πολιτικό σύστημα, εξακολουθεί να είναι αφορμή για εσωκομματικές τριβές που γίνονται μεγάλο θέμα στα ΜΜΕ, τα οποία πρόσκεινται στην κυβέρνηση, αλλά και γενικότερα. Ποια είναι η γενική εικόνα; Ένας νέος άνθρωπος, επιτυχημένος επιχειρηματίας, που προέρχεται μάλιστα από την ομογένεια της Αμερικής, κατάφερε να επικρατήσει με άνεση στην αναμέτρηση για την εκλογή νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα. Με λίγα λόγια, επικεφαλής του κόμματος βρέθηκε, με τη θέληση των μελών του, ένας άνθρωπος που ελάχιστη σχέση έχει με το πρότυπο του αριστερού που μας έρχεται από άλλες εποχές. Έτσι, η αμφισβήτηση, η αντιπαλότητα, συχνά και η εχθρότητα, έδωσαν το «παρών» στον ΣΥΡΙΖΑ από την πρώτη μέρα της εκλογής Κασσελάκη. Τα σχετικά κρούσματα είναι πολλά. Οι δηλώσεις Φίλη για φαινόμενο που προσομοιάζει με το φαινόμενο Τραμπ και Μπέπε Γκρίλο. Η λευκή απεργία πλειάδας στελεχών, όπως της «ηττημένης» Έφης Αχτσιόγλου, του Αλέξη Χαρίτση, της Θεανώς Φωτίου, που αρνήθηκαν να δεχτούν τις θέσεις που ο νέος πρόεδρος τούς πρότεινε. Και, βέβαια, οι σχετικές καθημερινές δηλώσεις αμφισβήτησης και αντιπαλότητας, που πήραν ακόμα πιο έντονο χαρακτήρα μετά τη δήλωση Κασσελάκη ότι όποιος υπονομεύει την ενότητα του κόμματος, δεν θα έχει θέση στα ψηφοδέλτιά του.  Ουσιαστικά, ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται αυτήν τη στιγμή σε κρίση και όχι με ευθύνη Κασσελάκη, αλλά με ευθύνη μιας εσωτερικής αντιπολίτευσης, που δεν του αναγνωρίζει ούτε την ελάχιστη περίοδο χάριτος, η οποία συνήθως αναγνωρίζεται ακόμα και στον πολιτικό αντίπαλο. Παρακολουθεί κάθε του λέξη και κίνηση, με σκοπό να αποδομήσει την προσωπικότητά του, εκμεταλλευόμενη τα λάθη που θα έπρεπε να προσπαθεί να διορθώσει. Η αλήθεια είναι ότι ο Κασσελάκης κάνει λάθη που προέρχονται από την απειρία του. Η αλήθεια, όμως, είναι επίσης ότι μαθαίνει από αυτά. Και η αλήθεια είναι, τέλος, ότι η εκλογή του αποτέλεσε και αποδοκιμασία της «παλιάς φρουράς» των στελεχών, των ίδιων δηλαδή που τώρα τον αμφισβητούν, αγνοώντας την πρόσφατη ετυμηγορία των κομματικών μελών και ερωτοτροπώντας δημόσια ακόμα και με τη διάσπαση, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι στον λάκκο που σκάβουν για τον Κασσελάκη θα πέσουν οι ίδιοι και το κόμμα, εάν επιμείνουν. Ε.Κ. |
Η θεωρία της σύγκρουσης γενεών μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ είναι μια επικίνδυνη θεωρία και μια ακόμα πιο επικίνδυνη ανάγνωση της πραγματικότητας. Πολύ περισσότερο εάν λάβει κανείς υπόψη ότι η πλειονότητα των μελών και στελεχών της νεολαίας του κόμματος δεν βρίσκεται στο πλευρό του νέου προέδρου και η «παλιά φρουρά», που βάλλεται σήμερα ως εμπόδιο στην ανανέωση και ως δύναμη υπονόμευσης, αποτελείται από στελέχη που τα περισσότερα δεν έχουν κλείσει ακόμα τα 50 τους χρόνια. Η πραγματικότητα είναι ότι ο Στέφανος Κασσελάκης, που εμφανίστηκε κυριολεκτικά από το πουθενά στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, κατάφερε να εκλεγεί πρόεδρος μετά από μια έξυπνη προεκλογική εκστρατεία και δημιουργώντας την εντύπωση ότι έχει το χρίσμα του Αλέξη Τσίπρα, ενώ την ίδια στιγμή υπήρξε μια υπόγεια εκστρατεία σπίλωσης των παλαιότερων στελεχών ότι έχουν την ευθύνη για την εκλογική ήττα, επειδή δήθεν υπονόμευαν συστηματικά τον Τσίπρα. Προφανώς τίποτε από αυτά δεν είναι αλήθεια. Η κυβέρνηση Τσίπρα κατάφερε να κυβερνήσει σχεδόν πέντε χρόνια και να βγάλει τη χώρα από τα μνημόνια και την εξευτελιστική επιτροπεία, χάρη στον ίδιο τον τότε πρωθυπουργό, αλλά και χάρη σε στελέχη όπως η Αχτσιόγλου, ο Ηλιόπουλος, ο Τζανακόπουλος, ο Χαρίτσης και άλλα, που τώρα βάλλονται ως εσωτερικοί εχθροί. Παράλληλα, στελέχη μεγαλύτερης ηλικίας, όπως ο Παπαδημούλης, ο Δραγασάκης, ο Δρίτσας και ο Βίτσας, στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και κράτησαν όρθιο τον ΣΥΡΙΖΑ σε δύσκολες καταστάσεις, καθιστώντας απαράδεκτο να θεωρούνται σήμερα «τελειωμένοι», ή πολύ περισσότερο εχθροί του κόμματος στο οποίο αφιέρωσαν τη ζωή τους. Το πραγματικό διακύβευμα, όμως, σήμερα για τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι τα όποια πρόσωπα. Είναι το ποια πορεία θέλει να χαράξει για το κόμμα ο νέος του πρόεδρος. Πού θέλει να το πάει, με ποιο πρόγραμμα και ποιες πολιτικές. Αν επιδιώκει έναν συμβιβασμό με εκείνα τα οικονομικά συμφέροντα που έχουν χαντακώσει την Ελλάδα και την κοινωνία μας, ή αν είναι διατεθειμένος να σεβαστεί τα αριστερά και ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά το κόμματος. Αν, δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει μια πολιτική δύναμη εναλλαγής ή αν θα επιμείνει να είναι μια δύναμη αλλαγής. Αυτά θα κριθούν στο επικείμενο συνέδριο του κόμματος. Εκεί θα κριθούν, επίσης, τόσο η κυβερνητική θητεία υπό τον Τσίπρα, όσο και η θητεία Κασσελάκη. Και μόνο μέσα από αυτήν τη διαδικασία διαλόγου, αντιπαραθέσεων και συναινέσεων, θα χαράξει συνολικά ο ΣΥΡΙΖΑ την πορεία του. Με όλα του τα μέλη και τα στελέχη παρόντα, εάν και εφόσον. Ε.Σ. |
