Αντιθέσεις: τροπολογία για το ποδόσφαιρο

Η κυβέρνηση υπεύθυνη για το απέραντο φρενοκομείο

Παρέδωσαν βόμβα και κατηγορούν την κυβέρνση για την έκρηξη

Λέγεται ότι τις τελευταίες μέρες ζούμε τη λογική του παράλογου. Αυτό όμως που ζούμε είναι ακριβώς το αντίθετο. Ζούμε το παράλογο μιας πολιτικής λογικής. Ποια είναι αυτή η λογική, έγινε πολύ καθαρό με τα πρόσφατα «ποδοσφαιρικά». Είναι η λογική της υπόκλισης σε μεγάλα συμφέροντα, που διαθέτουν όχι μόνο χρήμα αλλά και δύο «όπλα»: ΜΜΕ και ποδοσφαιρικές ομάδες. Με τα μεν ΜΜΕ είναι σε θέση να επηρεάζουν την κοινή γνώμη. Με τις δε ομάδες είναι σε θέση να κινητοποιούν χιλιάδες «αγανακτισμένους» οπαδούς, να διχάζουν την κοινωνία, να απειλούν Θεούς και δαίμονες.

Αυτή η υπόκλιση της κυβέρνησης σε ομάδες μεγάλων συμφερόντων είναι που οδήγησε σε μια κατάσταση «απέραντου φρενοκομείου», για να θυμηθούμε τον ιδρυτή της ΝΔ. Πρώτα, ο αρμόδιος για τα αθλητικά, κ. Αυγενάκης, έκρινε σκόπιμο να αλλάξει κάποια μέλη της Επιτροπής Επαγγελματικού Αθλητισμού και να διορίσει στη θέση τους πρόσωπα, τα οποία –τυχαίο;– έκριναν αποφάσεις υπέρ της προσφυγής του Ολυμπιακού, και κατά ΠΑΟΚ και Ξάνθης. Ύστερα, μπροστά στις αντιδράσεις από τη Βόρεια Ελλάδα, πιέστηκε από το Μαξίμου να κάνει μια δήλωση, η οποία αμφισβητούσε την αρνητική για τον ΠΑΟΚ και την Ξάνθη απόφαση της εν λόγω επιτροπής. Μάλιστα, το Μαξίμου έδωσε συνέχεια στην πολιτική αυτή του «κατευνασμού», περνώντας από τη Βουλή τροπολογία που, πριν καν εκδικαστεί η υπόθεση, ρίχνει στα μαλακά τον ΠΑΟΚ και την Ξάνθη.

Μαρινάκης, Σαββίδης, και στη μέση μια κυβέρνηση που, προσπαθώντας να ικανοποιήσει και τους δυο, οδήγησε στο σημερινό αλαλούμ, το οποίο δεν είναι απλώς ποδοσφαιρικό. Έχει πάρει χαρακτηριστικά πολιτικά, κοινωνικά, τοπικιστικά και διχαστικά, που έχουν πολύ μεγαλύτερη σημασία από το ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα. Κι αυτή η κατάσταση, που δημιουργήθηκε σχεδόν εκ του μηδενός, μπορεί να δείχνει την ισχύ ορισμένων προσώπων και κύκλων, που βρίσκονται εκτός δημοκρατικού ελέγχου. Αυτό όμως που κυρίως δείχνει, είναι μια κυβέρνηση αδύναμη, υποταγμένη σε συμφέροντα, και γι’ αυτό επικίνδυνη. Διότι, αν σήμερα ως διακύβευμα εμφανίζεται να είναι το ποδόσφαιρο και το αν ο ΠΑΟΚ ή ο Ολυμπιακός θα πάρουν το πρωτάθλημα, αύριο μπορεί να είναι –και θα είναι– κάτι πολύ πιο σοβαρό. Και τότε, ποιος εγγυάται ότι οι αποφάσεις αυτής της κυβέρνησης και η διαπλοκή της με συμφέροντα δεν θα οδηγήσει σε πολύ άσχημες εξελίξεις;

Ε.Σ.

 

 

Δεν είναι καλή η κατάσταση, εξαιτίας της μετωπικής αντιπαράθεσης ενός μεγάλου συλλόγου της Μακεδονίας, του ΠΑΟΚ, και ενός μεγάλου συλλόγου του Πειραιά, του Ολυμπιακού. Είναι όμως όχι μόνο εκτός πραγματικότητας, αλλά και εξοργιστική, η προσπάθεια που γίνεται από την αντιπολίτευση να φορτώσει στην κυβέρνηση τις ευθύνες γι’ αυτό.

Πρώτον, κρατάει… χρόνια αυτή η κολόνια της αντιπαράθεσης του ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό, στην οποία εμπλέκεται και ένα μέρος οπαδών, καθώς και ομάδες χούλιγκαν, με αποτελέσματα που κάθε λίγο βλέπουμε από τις δεκαετίες του ’70 και του ’80. Κάθε ποδοσφαιρικός –και όχι μόνο– αγώνας ανάμεσα στις δυο ομάδες κινητοποιεί χιλιάδες αστυνομικούς για να αποφευχθούν τα χειρότερα. Και γι’ αυτό δεν ευθύνεται η σημερινή κυβέρνηση.

Δεύτερον, η προηγούμενη κυβέρνηση παρέδωσε στη σημερινή μια κατάσταση ποδοσφαιρικού «εμφυλίου». Αμφισβητούνται η ΕΠΟ, η διαιτησία, η καθαρότητα των αγώνων, το VAR, ακόμα και ο βαθμολογικός πίνακας, ενώ η επιδημία της βίας διαλύει κάθε προσπάθεια ανάταξης του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Είναι γνωστό ότι, ακριβώς γι’ αυτό, οι διεθνείς αρχές του ποδοσφαίρου έχουν θέσει το ελληνικό ποδόσφαιρο υπό επιτροπεία, οι διαιτητές ορίζονται από ξένο επίτροπο, ενώ η απειλή του Grexit πλανάται πάνω από τα ελληνικά γήπεδα. Και γι’ αυτό επίσης δεν ευθύνεται η σημερινή κυβέρνηση.

Η σημερινή κυβέρνηση, με δυο λόγια, παρέλαβε το χάλι της χτεσινής. Και δεν ήταν δυνατόν, μέσα σε λίγους μήνες, να αναμορφώσει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο σύμφωνα με το δικό της πρόγραμμα και τα διεθνή στάνταρ. Ακριβώς αυτό, η κατάσταση που παρέλαβε, οδήγησε στη σημερινή σύγκρουση. Και τι έκανε η κυβέρνηση; Έκανε αυτό που κάθε σοβαρή κυβέρνηση θα έκανε στη θέση της. Προσπάθησε να σβήσει την επικίνδυνη φωτιά, πριν αυτή αγγίξει πολύ ευαίσθητα εθνικά θέματα. Να μοιράσει, όπως λέγεται, το καρπούζι στη μέση. Να εκφράσει με την παρέμβασή της τη διάθεση της πολιτείας να αποτρέψει τα χειρότερα, αλλά και να δώσει μια ευκαιρία στην ομαλοποίηση της κατάστασης.

Το γεγονός ότι η αντιπολίτευση, αντί να συμβάλει στην προσπάθεια αυτή, ρίχνει λάδι στη φωτιά και καταγγέλλει την κυβέρνηση για σχέσεις διαπλοκής, δείχνει μόνο υποκρισία και αγνοεί το συμφέρον όχι μόνο του ποδοσφαίρου, αλλά, έτσι που έγιναν τα πράγματα, και της χώρας.

Ε.Κ.