Αντιθέσεις: Υποκλοπές

Οι υποκλοπές τελευταίο στάδιο τοξικότητας του ΣΥΡΙΖΑ

Οι αυτουργοί των υποκλοπών κατηγορούν για τοξικότητα!

Μερικά ερωτήματα πρώτα, στα οποία έχουν δοθεί απαντήσεις από την πλευρά της κυβέρνησης. Υπήρξαν υποκλοπές; Ναι. Έγιναν στόχοι υποκλοπών κάποια πρόσωπα, μεταξύ των οποίων και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ; Ναι. Ελήφθησαν αμέσως μέτρα, όπως η αλλαγή του νόμου, η σύσταση εξεταστικής επιτροπής, η παραίτηση του διοικητή της ΕΥΠ και του διευθυντή του Μαξίμου; Ναι. Είναι ήδη σε εξέλιξη παρέμβαση και έρευνα της Δικαιοσύνης; Ναι.

Γιατί λοιπόν η αντιπολίτευση, με πρωτεργάτη όπως πάντα τον ΣΥΡΙΖΑ, επιμένει να επιτίθεται σε υψηλούς τόνους στην κυβέρνηση, κρούοντας ανοιχτές θύρες; Για δύο λόγους, σύμφωνα με την κυβέρνηση. Από τη μία, επειδή το κυβερνητικό έργο δεν αφήνει περιθώρια για αμφισβητήσεις και η σκανδαλολογία είναι μια κάποια λύση. Και από την άλλη, επειδή επιδιώκουν να βάλουν στο κάδρο των υποκλοπών τον πρωθυπουργό και να πλήξουν έτσι την εικόνα του, αδιαφορώντας για το ότι πλήττουν και την εικόνα της χώρας διεθνώς, ενώ δίνουν λαβές σε δυνάμεις κάθε άλλο παρά φιλικές να κερδοσκοπούν εις βάρος της Ελλάδας.

Εκ των πραγμάτων πρωταγωνιστής αυτής της προσπάθειας αναδείχτηκε όχι μόνο ο συνήθης ύποπτος, Αλέξης Τσίπρας, αλλά και ο πρόεδρος της Αρχής Διασφάλισης Απορρήτου των Επικοινωνιών, Χρήστος Ράμμος, που έχει αναπτύξει προνομιακές σχέσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον κ. Τσίπρα, τον οποίο έσπευσε πριν από λίγα εικοσιτετράωρα να «ενημερώσει» για την παρακολούθηση από την ΕΥΠ ενός υπουργού -του Κωστή Χατζηδάκη- και ορισμένων ανώτατων αξιωματικών, μεταξύ των οποίων του Α/ΓΕΕΘΑ Κωνσταντίνου Φλώρου.

Το γεγονός ότι ξηλώθηκαν δεκάδες στελέχη της ΕΥΠ αφήνει την αντιπολίτευση αδιάφορη. Όπως και το γεγονός ότι η κυβέρνηση κάνει λόγο για ρυπαρά δίκτυα, τα οποία διερευνά η Δικαιοσύνη. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το ΠΑΣΟΚ και το Μέρα25 έχουν καταλήξει στην ετυμηγορία τους: Οι υποκλοπές έγιναν εν γνώσει και με εντολή του πρωθυπουργού! Κι αυτό χωρίς να προσκομίζουν καμιά απόδειξη,
ή έστω κάποια μαρτυρία που να το στηρίζει.

Από πολιτική άποψη, το γεγονός ότι ο Αλέξης Τσίπρας έφτασε μέχρι το τελευταίο στάδιο τοξικότητας, την πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης, αποδεικνύει τις προθέσεις τους. Που δεν είναι βέβαια ούτε η προστασία του κράτους δικαίου, ούτε η προστασία της δημοκρατίας. Είναι η φθορά της κυβέρνησης και προσωπικά του Κυριάκου Μητσοτάκη. Κι αυτή η τοξικότητα απέναντι σε μια κοινωνία κουρασμένη από τις κρίσεις είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει στη δική τους φθορά.

Ε.Κ.

Αφού σε κάποιους αρέσουν τα ερωτήματα, ας απαντήσουν και στα παρακάτω: Ανέλαβε από την πρώτη μέρα ο πρωθυπουργός την ευθύνη της ΕΥΠ; Διόρισε διοικητή, άνθρωπο στον οποίο είχε τόση εμπιστοσύνη, ώστε να αλλάξει τον νόμο για χατίρι του; Έδωσε την εποπτεία της ΕΥΠ από το γραφείο του στον ανηψιό του; Πώς μετά από όλα αυτά θέλει να τον πιστέψει κανείς ότι δεν ήξερε τίποτε για το όργιο των υποκλοπών; Για την παρακολούθηση όχι μόνο του Νίκου Ανδρουλάκη, αλλά και μιας σειράς στελεχών του στρατού, επιχειρηματιών, υπουργών, ευρωβουλευτών και δημοσιογράφων; Πόσο αφελής θα πρέπει να είναι για να γίνονται όλα αυτά μέσα από το γραφείο του και πίσω από την πλάτη του και να μην παίρνει είδηση; Ή, αν δεν είναι έτσι, πόσο αφελείς θεωρεί τους Έλληνες;

Το σκάνδαλο όμως των υποκλοπών συνοδεύεται και από ένα άλλο, ακόμα μεγαλύτερο ίσως: Το σκάνδαλο της απόπειρας συγκάλυψης, με πρωταγωνιστή τον ίδιο τον πρωθυπουργό.
Ο νόμος άλλαξε, αλλά προς το χειρότερο, ούτως ώστε να μην μπορεί ο «στόχος» να ενημερώνεται μετά το πέρας της παρακολούθησής του. Η εξεταστική εξελίχθηκε σε κωμωδία, καθώς οι πάντες επικαλέστηκαν το απόρρητο. Οι υποκλοπές διαψεύστηκαν αρχικά και οι δημοσιογράφοι που τις αποκάλυψαν δέχτηκαν απειλές και επιθέσεις, ακόμα και μέσα στη Βουλή από τον πρωθυπουργό. Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου προσπάθησε να βάλει πάγο στην ΑΔΑΕ και στην έρευνά της.

Τελικά, αφού υποχρεώθηκαν να παραδεχτούν όσα διέψευδαν, κατέφυγαν στη θεωρία των ρυπαρών δικτύων, που έκαναν τις υποκλοπές. Αυτό όμως δεν εξηγεί πώς κρατούν ακόμα στη θέση της την εισαγγελέα της ΕΥΠ που τις υπέγραφε. Ανήκει κι αυτή στα ρυπαρά δίκτυα; Ούτε εξηγεί πώς τα ρυπαρά δίκτυα κατάφεραν να παρακολουθούν για δύο χρόνια τον Α/ΓΕΕΘΑ χωρίς να αντιληφθεί κανείς τίποτε. Τι σόι επιτελικό κράτος είναι αυτό που δεν μπορεί να προστατεύσει ούτε την ηγεσία του Στρατεύματος;

Η αήθης επίθεση στον Χρήστο Ράμμο, επικεφαλής της ΑΔΑΕ, της Αρχής δηλαδή που σύμφωνα με το Σύνταγμα είναι αρμόδια για τις επικοινωνίες και λογοδοτεί στη Βουλή, υπήρξε η τελευταία σπασμωδική κίνηση του κυρίου Μητσοτάκη. Καθώς έχει κακοποιηθεί βάναυσα με δική του ευθύνη το κράτος δικαίου, η πρόταση δυσπιστίας που συζητήθηκε στη Βουλή αποτελεί ένα βήμα προς την κατεύθυνση της κάθαρσης και της προστασίας της δημοκρατίας. Τα υπόλοιπα είναι απλώς προπαγάνδα και προσπάθεια των ενόχων να ξεπλυθούν.

Ε.Σ.