Με σεβασμό στο περιβάλλον και τον άνθρωπο βαδίζει εδώ και δύο δεκαετίες ο Αγροτικός Συνεταιρισμός Ελαιοπαραγωγών «Νηλέας».
Γυρίζοντας το ρολόι του χρόνου πίσω, ο πρόεδρος του συνεταιρισμού, Γιώργος Κόκκινος, θυμάται: «Η αρχή έγινε την άνοιξη του 2002, με 55 παραγωγούς-ιδρυτικά μέλη. Κάποια στιγμή, φτάσαμε τα 235 μέλη και στη συνέχεια γίναμε 115, με στόχο να εφαρμόσουμε ολοκληρωμένη διαχείριση παραγωγής. Ήμασταν οι πρώτοι που το πετύχαμε, όπως και οι πρώτοι που συνδυάσαμε την καλλιέργεια της ελιάς με το περιβάλλον».
Όπως εξηγεί ο ίδιος, «οι διακυμάνσεις του αριθμού των μελών στον συνεταιρισμό οφείλονται κυρίως στην έλλειψη κουλτούρας της συνεργασίας».
Αναφερόμενος στην πορεία που ακολούθησε ο συνεταιρισμός, ο κ. Κόκκινος αναφέρει: «Η εφαρμογή και η πιστοποίηση ολοκληρωμένης περιβαλλοντικής διαχείρισης, η συγκέντρωση της παραγωγής με υψηλά χαρακτηριστικά και οι προσπάθειες εισόδου στην αγορά αποδείχθηκαν δύσκολες. Στην πορεία, καταγράψαμε το πρόβλημα της έλλειψης υποδομών, το οποίο και λύσαμε το 2010».
«Ο ‘‘Νηλέας’’ αποτελεί ένα πεδίο στο οποίο ο συνεργατισμός συνιστά καθημερινή πρακτική άσκηση και αυτό φαίνεται σε όλα τα επίπεδα», δηλώνει ο πρόεδρος, Γιώργος Κόκκινος
Έμφαση στην ποιότητα
Ο στόχος, όμως, ήταν πάντα συγκεκριμένος, γεγονός που οδήγησε και στην ποιοτική άνοδο του εγχειρήματος. Σε αυτό σημαντικό ρόλο έπαιξε, όπως εξηγεί ο κ. Κόκκινος, η εκπαίδευση των παραγωγών στην εφαρμογή των νέων τεχνολογιών. «Παράλληλα, είχαμε και την ευθύνη της διαχείρισης των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, τα οποία μας έδωσαν μία εξωστρέφεια για την απόκτηση γνώσεων και εμπειριών σε θέματα ευφυούς γεωργίας και περιβαλλοντικής διαχείρισης, ώστε –μετά από 22 χρόνια– να μπορούμε να πούμε ότι έχουμε μια ισορροπημένη γνώση και εμπειρία σε θέματα διαχείρισης και τεχνολογίας, τα οποία σιγά-σιγά να αγγίξουν σε επίπεδο εφαρμογής όλα τα μέλη του ‘‘Νηλέα’’», επισημαίνει. Ο «Νηλέας» αποτελεί ένα πεδίο στο οποίο ο συνεργατισμός συνιστά καθημερινή πρακτική άσκηση και αυτό φαίνεται σε όλα τα επίπεδα, όπως δηλώνει ο Γιώργος Κόκκινος.
Ο ίδιος, όμως, εστιάζει και στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. «Έχουμε ξεκινήσει από νωρίς τη συζήτηση και τις δράσεις για τις κλιματικές αλλαγές και τις επιπτώσεις τους με τη συμμετοχή μας στο πρόγραμμα OLIVE CLIMA. Με τον καιρό δεν μπορεί να τα βάλει κανείς», υπογραμμίζει. «Μπορεί, όμως, να εφαρμόσει κάποιες καλλιεργητικές πρακτικές που βοηθούν στη γονιμότητα του εδάφους, ώστε το ελαιόδεντρο να αντέξει στις δύσκολες καιρικές συνθήκες», προσθέτει.
Απουσία της πολιτείας
Τέλος, ο κ. Κόκκινος αναφέρεται και στη σχέση πολιτείας και συνεταιρισμών. Σύμφωνα με τον ίδιο, «δεν υπάρχει καμία στρατηγική για την ελαιοκομία και ο καθένας προσπαθεί να επιβιώσει μόνος του». «Άλλο ένα ζήτημα είναι ότι στη χώρα μας επιδοτείται η αδράνεια και δεν επιδοτείται η εργασία», συμπληρώνει.
«Αυτήν τη στιγμή, δεν υπάρχει ένα πρόγραμμα που να υποστηρίζει την πρόσληψη ενός οικονομολόγου και ενός γεωπόνου, οι οποίοι είναι απαραίτητοι για τη λειτουργία των συνεταιριστικών σχημάτων. Θα έπρεπε τα συνεργατικά σχήματα να στηρίζονται από ανθρώπους που έχουν τις απαιτούμενες γνώσεις», καταλήγει.
