Σουδάν: Ο σκοτεινός ρόλος των Εμιράτων και της Δύσης στην ανθρωπιστική καταστροφή

Εκθέσεις «καταπέλτη» για τον ρόλο των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ) στην ανθρωπιστική κρίση στο Σουδάν δημοσίευσε πριν από λίγες ημέρες η εφημερίδα Wall Street Journal (WSJ), επικαλούμενη εκτιμήσεις των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών. Σε αυτές, υψηλόβαθμοι Αμερικανοί αξιωματούχοι κατηγορούν τα ΗΑΕ ότι ουσιαστικά τροφοδοτούν τον γενοκτονικό πόλεμο στο Σουδάν, προμηθεύοντας με προηγμένα όπλα τις παραστρατιωτικές Δυνάμεις Ταχείας Υποστήριξης (RSF), που ευθύνονται για μαζικές φρικαλεότητες στην περιοχή του Νταρφούρ.

Οι διεθνείς παρατηρητές επισημαίνουν μια ισχυρή σύνδεση μεταξύ της υποστήριξης των ΗΑΕ προς τις πολιτοφυλακές των RSF και των προθέσεων του Άμπου Ντάμπι να εκμεταλλευτεί τον τεράστιο γεωργικό και ορυκτό πλούτο της χώρας. Ωστόσο, τα ΗΑΕ δεν είναι η μόνη ξένη δύναμη που φέρεται να κινεί τα νήματα ή να εμπλέκεται εμμέσως στον εμφύλιο του Σουδάν. Σύμφωνα με τη WSJ, ξεχωριστές εκθέσεις από την Υπηρεσία Στρατιωτικών Πληροφοριών (DIA) των ΗΠΑ, που υπάγεται στο Πεντάγωνο, και το Γραφείο Πληροφοριών και Έρευνας (INR) του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών σκιαγραφούν αύξηση στις ροές όπλων από τα ΗΑΕ προς τις πολιτοφυλακές των RSF στο Σουδάν από την άνοιξη του 2025 και έπειτα, επικαλούμενες Αμερικανούς αξιωματούχους που γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις. Το διακινούμενο υλικό περιλαμβάνει προηγμένα drones κινεζικής κατασκευής, μαζί με φορητά όπλα, βαριά πολυβόλα, οχήματα, πυροβολικό, όλμους και πυρομαχικά, όπως αναφέρουν οι αξιωματούχοι.

«Η υποστήριξη των ΗΑΕ προς τις RSF έχει τεκμηριωθεί επαρκώς και μεγάλο μέρος του ρεπορτάζ της WSJ επιβεβαιώνει το αποκλειστικό ρεπορτάζ της Middle East Eye σχετικά με τον ρόλο των ΗΑΕ στη σύγκρουση», αναφέρει δημοσίευμα της ομώνυμης βρετανικής ιστοσελίδας.

Η Middle East Eye έκρουε τον «κώδωνα» ήδη από τον Ιανουάριο του 2024, αναφέροντας ότι η υποστήριξη των ΗΑΕ προς τις πολιτοφυλακές συνεχίζεται ακάθεκτη, μέσω ενός πολύπλοκου δικτύου αλυσίδων εφοδιασμού για την προμήθεια όπλων στις RSF, μέσω της Λιβύης, του Τσαντ και της Ουγκάντα. Αυτό περιελάμβανε ένα ευρύ φάσμα όπλων και πυρομαχικών, συμπεριλαμβανομένων πυραύλων εδάφους-αέρος. Εν τω μεταξύ, τον Ιούλιο του 2024, η Διεθνής Αμνηστία είχε δημοσιεύσει μια λεπτομερή έκθεση για τα πρόσφατα κατασκευασμένα όπλα από τα Εμιράτα, τη Ρωσία, την Τουρκία, την Κίνα και άλλες χώρες, με αποδέκτες αμφότερες τις αντιμαχόμενες παρατάξεις στο Σουδάν. Τέλος, τον Μάιο του 2025 υπήρξαν περαιτέρω αναφορές περί προμήθειας κινεζικών drones από τα ΗΑΕ προς τις RSF.

«Οι RSF λειτουργούν ως ο βραχίονας των ΗΑΕ στο Σουδάν», δηλώνει από τη δική του μεριά ο Amjad Farid al-Tayeb, πολιτικός αναλυτής και πρώην ανώτερος βοηθός του Σουδανού πρωθυπουργού Αμπντάλα Χάμντοκ, ο οποίος –μετά από μια σύντομη επάνοδο– είχε παραιτηθεί τον Ιανουάριο του 2022, αφήνοντας ουσιαστικά την εξουσία στα χέρια του στρατού – δηλαδή των Σουδανικών Ενόπλων Δυνάμεων (SAF).

Δυόμισι έτη επίγειας κόλασης

Ο εμφύλιος στο Σουδάν μεταξύ των τοπικών πολιτοφυλακών και του στρατού ξέσπασε τον Απρίλιο 2023, όταν RSF και SAF διαφώνησαν πάνω στο κύριο σημείο τριβής μετά την παραίτηση Χάμντοκ, το οποίο δεν ήταν άλλο από την ενσωμάτωση των παραστρατιωτικών RSF στον τακτικό στρατό. Με άλλα λόγια, βασικό κίνητρο για τις αντιμαχόμενες πλευρές ήταν –και παραμένει– η εξουσία και η πρόσβαση/αναρρίχηση/διατήρηση σε αυτή. Από τότε μέχρι σήμερα, ο αιματηρός απολογισμός του εμφυλίου περιλαμβάνει περισσότερους από 150.000 νεκρούς στο πλαίσιο των εχθροπραξιών, ενώ περίπου 522.000 παιδιά έχουν χάσει τη ζωή τους λόγω υποσιτισμού.

Τον Απρίλιο του 2024, το Raoul Wallenberg Centre for Human Rights (RWCHR), μια διεθνής κοινοπραξία κοινοβουλευτικών εκπροσώπων, ακαδημαϊκών, νομικών, υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ΜΚΟ και φοιτητών, δημοσίευσε έκθεση στην οποία τεκμηριώνεται ότι οι RSF διέπρατταν γενοκτονία εναντίον της μη αραβικής εθνοτικής ομάδας Μασαλίτ του Δυτικού Νταρφούρ.

Λίγους μήνες αργότερα, τον Ιανουάριο του 2025, οι Ηνωμένες Πολιτείες δήλωσαν επίσημα ότι οι RSF διέπραξαν γενοκτονία κατά τη διάρκεια του συνεχιζόμενου εμφυλίου πολέμου στο Σουδάν, σηματοδοτώντας τη δεύτερη φορά σε λιγότερο από 30 χρόνια που διαπράττεται η συγκεκριμένη πράξη στην αφρικανική χώρα. Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Άντονι Μπλίνκεν, ανακοίνωσε τη συγκεκριμένη ετυμηγορία επιβάλλοντας ταυτόχρονα κυρώσεις στον ηγέτη των παραστρατιωτικών δυνάμεων, Μοχάμεντ Χαμντάν Νταγκάλο, ευρύτερα γνωστό ως Χεμεντί, για τον ρόλο του σε αυτό που χαρακτήρισε ως «συστηματικές φρικαλεότητες», πολλές από τις οποίες διαπράχθηκαν στο Δυτικό Νταρφούρ.

Οι RSF έχουν, επίσης, χρησιμοποιήσει την πείνα ως όπλο πολέμου στο Νταρφούρ, οδηγώντας σε κήρυξη της περιοχής σε κατάσταση λιμού τον Αύγουστο του 2024 στον προσφυγικό καταυλισμό Ζαμζάμ, κοντά στην πόλη Ελ Φάσερ. Ο ΟΗΕ έχει περιγράψει την κατάσταση στο Σουδάν ως τη χειρότερη ανθρωπιστική καταστροφή στον κόσμο και ως την «πιο ακραία επισιτιστική κρίση» – χειρότερη ακόμη και από εκείνη της Λωρίδας της Γάζας, όσον αφορά τον απόλυτο αριθμό των ανθρώπων που έχουν πληγεί.

Το Σουδάν συνεχίζει να αντιμετωπίζει μια ανθρωπιστική καταστροφή, με πάνω από 21,2 εκατομμύρια ανθρώπους (ήτοι το 45% του συνολικού πληθυσμού της χώρας) να βιώνουν υψηλά επίπεδα οξείας επισιτιστικής ανασφάλειας (σ.σ. Φάση 3 ή υψηλότερη στη σχετική κλίμακα επικινδυνότητας) τον Σεπτέμβριο του 2025, σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα ευρήματα της ευρέως αποδεκτής Κλίμακας Επισιτιστικής Ασφάλειας (IPC).

Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνονται 375.000 άνθρωποι στη Φάση 5 (σ.σ. «καταστροφικά επίπεδα πείνας» – το ανώτερο επίπεδο της IPC) και 6,3 εκατομμύρια άνθρωποι στη Φάση 4 (σ.σ. «επίπεδα έκτακτης ανάγκης») της IPC (βλ. σχετικό γράφημα). Επιπλέον, οι εκτοπισμένοι εντός του Σουδάν αγγίζουν τα 9 εκατομμύρια, ενώ οι πρόσφυγες ξεπερνούν τα 3,5 εκατομμύρια.

Το τελευταίο αιματοβαμμένο κεφάλαιο σε αυτήν τη γενικευμένη σύρραξη συνεχίζει να γράφεται από τα τέλη Οκτωβρίου, όταν οι παραστρατιωτικές δυνάμεις του Σουδάν κατέλαβαν την Ελ Φάσερ, η οποία ήταν το τελευταίο προπύργιο του στρατού (σ.σ. δηλαδή των SAF) στο Νταρφούρ και τελούσε υπό ασφυκτική πολιορκία την τελευταία διετία. Την πτώση της πόλης ακολούθησε μια τεράστια σφαγή, η οποία συνεχίζει να μαίνεται, με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας να αναφέρει, μεταξύ άλλων, εκατοντάδες νεκρούς μετά από επίθεση των παραστρατιωτικών στο κεντρικό νοσοκομείο της περιοχής.

Σύμφωνα με το Al Jazeera, υπάρχει πλήθος αναφορών για μαζικές εκτελέσεις, περιστατικά σεξουαλικής βίας και εκτεταμένες λεηλασίες. Συνολικά, από τις 26 Οκτωβρίου μέχρι σήμερα, εκτιμάται ότι έχουν εκτελεστεί ή δολοφονηθεί χιλιάδες άμαχοι στην Ελ Φάσερ, στοιχειοθετώντας πράξεις εθνοκάθαρσης.

Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση που δημοσιεύθηκε στις 2 Νοεμβρίου από τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης (ΙΟΜ) του ΟΗΕ, περισσότεροι από 36.000 άμαχοι στο Σουδάν είχαν εγκαταλείψει πόλεις και χωριά μπροστά στην κλιμάκωση των συγκρούσεων μία εβδομάδα μετά την κατάληψη της Ελ Φάσερ από τις παραστρατιωτικές δυνάμεις.

Δυτική συνενοχή

Η παραδοχή ότι τα προαναφερθέντα γεγονότα δεν είναι απλώς απότοκα εσωτερικών συγκρούσεων, αλλά επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από ξένους παράγοντες, επιβεβαιώνεται από ολοένα και περισσότερες αναφορές από το εξωτερικό. Σύμφωνα με αποκλειστικό ρεπορτάζ της Guardian που δημοσιεύθηκε στις 28 Οκτωβρίου, έγγραφα που έφτασαν στα χέρια του ΟΗΕ δείχνουν ότι στρατιωτικός εξοπλισμός του Ηνωμένου Βασιλείου που εξήχθη στα ΗΑΕ βρέθηκε στα χέρια των RSF.

Τα τελευταία δύο χρόνια, τα στοιχεία που είχαν βγει στην επιφάνεια σχετικά για προμήθειες όπλων από τα ΗΑΕ προς τις RSF ήταν συντριπτικά, αλλά αυτή ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκε βρετανικός στρατιωτικός εξοπλισμός στο Σουδάν μέσω των ΗΑΕ, εγείροντας ερωτήματα για την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου και τον πιθανό ρόλο που έχει διαδραματίσει στην έμμεση τροφοδότηση της γενοκτονίας.

Παρότι οι εξαγωγές όπλων προς τα ΗΑΕ θα έπρεπε να είναι απαγορευμένες, δεδομένης της εμπλοκής των Εμιράτων στον εξοπλισμό διάφορων καθεστώτων, όπως είναι η στρατιωτική δικτατορία του Χαλίφα Χαφτάρ στη Λιβύη, παραβιάζοντας τα εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ, αυτό δεν φαίνεται να είναι κάτι που απασχολεί τις χώρες της Δύσης. Και δεν θα αλλάξουν στάση ούτε τώρα, όσα κι αν βγουν στη φόρα σχετικά με την ενίσχυση της γενοκτονικής εκστρατείας των RSF. Η Δύση δεν μοιάζει διατεθειμένη να προβεί σε ενέργειες ώστε να ασκηθεί πίεση στα ΗΑΕ ή να θεωρηθούν υπόλογα.

Έτσι, οι μαζικές προμήθειες όπλων από τις ΗΠΑ και τη Γαλλία προς τη χώρα του Κόλπου συνεχίζονται με αμείωτους ρυθμούς, ταυτόχρονα με τις μικρότερες, αλλά σίγουρα υπολογίσιμες εξαγωγές από τη Μ. Βρετανία. Οι ΗΠΑ ήταν ο κύριος προμηθευτής όπλων των ΗΑΕ όλα αυτά τα χρόνια, παρέχοντας το 55% των παραδόσεων των κυριότερων συμβατικών όπλων σύμφωνα με το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών για την Ειρήνη (SIPRI), με έδρα τη Στοκχόλμη, ακολουθούμενες από τη Γαλλία με 14%.

Σε συνέντευξή του στο ιρανικό πρακτορείο ειδήσεων Mehr, ο Σουδανός αναλυτής Nasser Ibrahim δίνει μια νέα διάσταση, επισημαίνοντας ότι τα ΗΑΕ, αλλά και ένας σταθερός σύμμαχος της Δύσης, που δεν είναι άλλος από το Ισραήλ, έχουν βαθιά εμπλοκή στον εμφύλιο σπαραγμό στο Σουδάν, αποσκοπώντας στον έλεγχο των χρυσωρυχείων, το μετάλλευμα των οποίων είναι σύνηθες φαινόμενο να καταλήγει στις αγορές των Εμιράτων.

«Ναι, η Ελ Φάσερ έχει πέσει στα χέρια των RSF. Δυστυχώς, πολλοί άμαχοι έχουν χάσει τη ζωή τους και αυτό που συμβαίνει ισοδυναμεί με εθνοκάθαρση – άνθρωποι σκοτώνονται λόγω της θρησκείας, της γλώσσας και του χρώματος του δέρματός τους. Οι RSF, που μπορούν να χαρακτηριστούν ως τρομοκρατική οργάνωση, υποστηρίζονται από τα ΗΑΕ και αυτή η ομάδα διαπράττει σφαγές. Το ισραηλινό καθεστώς εμπλέκεται επίσης, καθώς και οι δυνάμεις του στρατηγού Χαφτάρ στη Λιβύη και το καθεστώς του Τσαντ, το οποίο υποστηρίζει τις RSF από την Κεντρική Αφρική», υποστηρίζει ο Ibrahim, συνοψίζοντας την κατάσταση.

Και υπογραμμίζει: «Αυτή η τραγωδία δεν περιορίζεται στην Ελ Φάσερ. Παρόμοιες φρικαλεότητες εκτυλίσσονται και σε άλλα μέρη του Σουδάν. Τόσο εσωτερικοί όσο και εξωτερικοί παράγοντες έχουν παίξει καταστροφικό ρόλο στην πορεία της χώρας».

Ο ίδιος χαρακτηρίζει ως πραγματική ανθρώπινη τραγωδία τον εμφύλιο στον οποίο έχει βυθιστεί το αφρικανικό κράτος από το 2023. «Οι RSF προσκολλώνται σε μια αραβική υπερεθνικιστική ιδεολογία, θεωρώντας τους μη Άραβες Σουδανούς ως μειονότητες χωρίς πολιτικά ή οικονομικά δικαιώματα. Στην ουσία, ο πόλεμος πηγάζει από την προσπάθεια των RSF να “αραβοποιήσουν” το Σουδάν – μια ατζέντα στην οποία ο σουδανικός στρατός συνεχίζει να αντιστέκεται», σημειώνει. Παρουσιάζοντας τον εαυτό τους ως δήθεν υπερασπιστή των αραβικών συμφερόντων, τα ΗΑΕ φαίνεται ότι έχουν βρει το καλύτερο «άλλοθι» στην προσπάθεια να κυριαρχήσουν στους φυσικούς πόρους του Σουδάν και να εδραιώσουν την επιρροή τους εκεί. Ωστόσο, σύμφωνα με τον Ibrahim, δεν ενεργούν μόνα τους, καθώς «οι δυτικές δυνάμεις και το ισραηλινό καθεστώς εμπλέκονται επίσης στην ενορχήστρωση αυτών των εξελίξεων».

Ο Σουδανός αναλυτής τονίζει ότι είναι ζωτικής σημασίας να θεωρηθεί η τραγωδία του Σουδάν ως μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής στη γαιοπολιτική «σκακιέρα». «Παρόμοιες τακτικές έχουν παρατηρηθεί στη Λιβύη, την Τυνησία, τον Λίβανο, το Ιράκ και την Υεμένη, όπου ξένες παρεμβάσεις έχουν επιδιώξει να αποδυναμώσουν τις κεντρικές κυβερνήσεις μέσω του κατακερματισμού και της εσωτερικής διαίρεσης. Το Σουδάν, επομένως, έχει γίνει ένα ακόμη στάδιο σε αυτό το συνεχιζόμενο γεωπολιτικό πρότζεκτ».

Η ακόρεστη επιθυμία για έλεγχο των σουδανικών εδαφών

Διάφοροι παρατηρητές υποστηρίζουν ότι ο κομβικός ρόλος των ΗΑΕ στην καταστροφική σύγκρουση στο Σουδάν πηγάζει από την επιθυμία τους να ελέγξουν γενικότερα τα σουδανικά έδαφη, συμπεριλαμβανομένων –πέραν του ορυκτού πλούτου– και των θαλάσσιων λιμένων και των πόρων που προκύπτουν από τη γεωργική και την κτηνοτροφική παραγωγή.

Σύμφωνα με τη Renee Vellve, συνιδρύτρια της διεθνούς οργάνωσης GRAIN, οι πρόσφατες σημαντικές επενδύσεις των ΗΑΕ στον αγροτικό τομέα του Σουδάν είναι επικεντρωμένες στις ζωοτροφές (κυρίως μηδική), στις γεωργικές καλλιέργειες και στο ζωικό κεφάλαιο. Τα ΗΑΕ έχουν δημιουργήσει μια ασφυκτική κατάσταση για τον πρωτογενή τομέα του Σουδάν, με την International Holding Company (IHC), τη μεγαλύτερη εισηγμένη εταιρεία τους, και την Jenaan Investments να διαχειρίζονται πάνω από 500.000 στρέμματα αγροτικής γης εκεί.

Ένα παράδειγμα, στο οποίο αξίζει να εμβαθύνουμε, για να γίνουν αντιληπτά τα αίτια της ακραίας σημερινής κατάστασης, είναι η προκαταρκτική συμφωνία που είχε υπογραφεί στα τέλη του 2022 μεταξύ της κυβέρνησης του Σουδάν και μιας εταιρικής ομάδας με επικεφαλής τον όμιλο AD Ports Group, με έδρα το Άμπου Ντάμπι, και την Invictus Investment, με έδρα το Ντουμπάι, για την κατασκευή και τη λειτουργία ενός λιμανιού ονόματι Abu Amama, στο πλαίσιο μιας βαρύγδουπης επένδυσης ύψους 6 δισ. δολαρίων.

Σύμφωνα με το Reuters, το έργο, που θα πραγματοποιούνταν περίπου 200 χλμ. βόρεια του Πορτ Σουδάν, θα ανταγωνιζόταν τον κεντρικό λιμένα της αφρικανικής χώρας και θα περιελάμβανε μια οικονομική ζώνη στην Ερυθρά Θάλασσα, ένα αεροδρόμιο και μια γεωργική ζώνη άνω των 1,6 εκατ. στρεμμάτων στην περιοχή Abu Hamad, στη σουδανική πολιτεία του Νείλου. Ένας δρόμος μήκους 450 χλμ. θα συνέδεε το λιμάνι Abu Amama με τη γεωργική περιοχή του Abu Hamad.

Πιο αναλυτικά, σε συνεργασία με την Dal Group, τη μεγαλύτερη ιδιωτική εταιρεία του Σουδάν (σ.σ. με τον πρόεδρό της, Σουδανό επιχειρηματία Osama Daoud Abdellatif, να ηγείται και της Invictus Investment!), το έργο, που αποσκοπούσε στη σύνδεση της αχανούς αγροτικής έκτασης με τον νέο κόμβο στην Ερυθρά Θάλασσα, θα κατασκευαζόταν και θα λειτουργούσε υπό την αιγίδα –και εκμετάλλευση– των προερχόμενων από τα ΗΑΕ εταιρειών, ενώ το Σουδάν προοριζόταν να λαμβάνει μόλις το 35% των εσόδων του λιμανιού.

Ωστόσο, στα τέλη του 2024, και εν μέσω εμφυλίου, η κυβέρνηση του Σουδάν προχώρησε στην ακύρωση του ντιλ δισεκατομμυρίων για το νέο λιμάνι και την εγκαθίδρυση της εμπορικής ζώνης με τα ΗΑΕ, εν μέσω καταγγελιών που συσχέτιζαν τα Εμιράτα με την ενίσχυση των παραστρατιωτικών RSF στον πόλεμό τους ενάντια στον σουδανικό στρατό. Είναι ηλίου φαεινότερον ότι μετά και από αυτό το «μπλόκο», που έθεσε η σουδανική κυβέρνηση, η οικονομική ενίσχυση των RSF κατέστη μονόδρομος για την προώθηση των συμφερόντων των Εμιράτων στην αφρικανική χώρα.

Γενικότερα, έχουν διατυπωθεί κατά καιρούς καταγγελίες ότι οι Εμίρηδες αρχικά είχαν προσπαθήσει να εκμεταλλευτούν τους πόρους του Σουδάν με τον… συμβατικό καπιταλιστικό τρόπο, αλλά όταν απέτυχαν να αποκτήσουν τον έλεγχο της γης και να συνάψουν τα πολυπόθητα αγροτικά deals (σ.σ. συμφωνίες που υπόσχονταν τεράστια κέρδη για τα ΗΑΕ, αλλά προσέφεραν ελάχιστα οφέλη στις τοπικές κοινότητες) στράφηκαν προς την «εναλλακτική» της οικονομικής ενίσχυσης των RSF, εντείνοντας τον όλεθρο στην πολύπαθη χώρα.

Παραγωγή και διακίνηση πόρων υπό τον έλεγχο των RSF

Οι RSF, που πλέον μπορεί και να ξεπερνούν την κυβέρνηση του Σουδάν σε επιχειρησιακή ικανότητα, είναι ακροβολισμένοι σε κομβικά σημεία και μπορούν να εξασφαλίσουν στα ΗΑΕ σημαντικά αποθέματα σουδανικού χρυσού και μεγάλο όγκο της μελλοντικής αγροτικής παραγωγής. Το γεγονός ότι οι παραστατιωτικοί αδιαφορούν παντελώς για τα ανθρώπινα δικαιώματα όχι μόνο δεν αποτρέπει τα πάρε δώσε μαζί τους, αλλά τους καθιστά ακόμα πιο αποτελεσματικούς… συνεργάτες για τα Εμιράτα, εξυπηρετώντας ακόμη πιο απρόσκοπτα –και αδίστακτα– τον στόχο τους να υφαρπάξουν τον φυσικό πλούτο του Σουδάν.

Το σχέδιο των σεΐχηδων για τη δημιουργία μιας «τράπεζας» γης

Ο Alex De Waal, εκτελεστικός διευθυντής του Ιδρύματος Παγκόσμιας Ειρήνης (World Peace Foundation), προχωρά ένα βήμα παραπέρα, περιγράφοντας τη στρατηγική των ΗΑΕ στο Σουδάν ως επικεντρωμένη στις «επενδύσεις σε ακίνητα», με έμφαση στην απόκτηση γης για πιθανή μελλοντική ανάπτυξη και επέκταση.

«Τα ΗΑΕ μισθώνουν γη σε μεγάλη κλίμακα, πιθανώς λιγότερο για άμεση παραγωγή τροφίμων και περισσότερο για υφαρπαγή και δημιουργία μιας “τράπεζας” γης. Με τον έλεγχο τεράστιων περιοχών, μπορούν να απορροφήσουν βραχυπρόθεσμες απώλειες, διατηρώντας παράλληλα πολύτιμα μακροπρόθεσμα περιουσιακά στοιχεία», εξηγεί.

Ο ίδιος σημειώνει, επίσης, ότι η φιλοδοξία των ΗΑΕ αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής που παρατηρείται και σε άλλες περιοχές της Αφρικής, συμπεριλαμβανομένων της Υεμένης, του Τζιμπουτί και της Σομαλίας. «Η ακτή της Ερυθράς Θάλασσας του Σουδάν είναι ένα κρίσιμο πέρασμα για πάνω από το 60% του διεθνούς εμπορίου και, τροφοδοτώντας την αστάθεια στο Σουδάν, τα ΗΑΕ βλέπουν μια ευκαιρία να αποκτήσουν τον έλεγχο αυτών των στρατηγικών ακτών», περιγράφει και καταλήγει, τονίζοντας ότι απώτερος στόχος των ΗΑΕ είναι να κυριαρχήσουν στα σουδανικά λιμάνια για εμπορικούς σκοπούς.