Χαμένοι στο ζύγι οι Έλληνες παραγωγοί από την έκτακτη ενίσχυση στα ροδάκινα

Κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της Ιταλίας και της Ισπανίας και, σε κάθε περίπτωση, ανεπαρκής και άδικη για τους Έλληνες ροδακινοπαραγωγούς αποδεικνύεται ότι είναι η φόρμουλα βάσει της οποίας πραγματοποιήθηκε από την Κομισιόν η κατανομή της έκτακτης συμπληρωματικής ενίσχυσης ως αντιστάθμισμα για το ρωσικό εμπάργκο.

Υιοθετώντας μια λογική που εξυπηρετεί τους δύο βασικούς ανταγωνιστές της χώρας μας, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή χρησιμοποίησε ως βάση υπολογισμού το ποσοστό της κάθε πληγείσας χώρας στο σύνολο των εξαγωγών προς τη Ρωσία, αγνοώντας τον αντίκτυπο που είχε για κάθε χώρα η απώλεια της εν λόγω αγοράς. Όπως προκύπτει, ωστόσο, από την ανάλυση των στοιχείων της Eurostat, οι επιπτώσεις για το «κλείσιμο» της ρωσικής αγοράς ήταν πολλαπλάσιες για τη χώρα μας και σίγουρα δεν αντικατοπτρίζονται στον καταμερισμό των ποσοτήτων που περιέχει ο προσφάτως εκδοθείς Κανονισμός 1165/2017 (βλ. σχετικό πίνακα).

Ενισχύεται εκτάκτως με 3,17 εκατ. ευρώ το επιτραπέζιο ροδάκινο

Ειδικότερα, όπως αναφέρουν στην «ΥΧ» παράγοντες του κλάδου, από τα στοιχεία της Eurostat είναι εμφανές ότι ο μέσος όρος των εξαγωγών μας προς τη Ρωσία τα έτη 2012-2014 ανερχόταν στο 25,02% του μέσου όρου των συνολικών εξαγωγών, όταν τα αντίστοιχα ποσοστά για την Ιταλία και την Ισπανία ήταν 3,44% και 8,64% αντίστοιχα.

Αυτό σημαίνει ότι η δυνατότητα απορρόφησης των απωλειών τους από το ρωσικό εμπάργκο ήταν ευκολότερη, δεδομένου ότι οι δύο αυτές χώρες ελέγχουν τις μεγάλες και πλούσιες αγορές της Δυτικής και Βόρειας Ευρώπης, καθώς και τις μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ.

Αντίθετα, η Ελλάδα, μην έχοντας καμία πρόσβαση σε αυτές τις αγορές –οι οποίες απαιτούν χρήση διαλογητηρίου για τη συσκευασία– και με τον παραγωγικό της μηχανισμό προσανατολισμένο στη ρωσική αγορά με τις ιδιαιτερότητές της (ροδάκινα συσκευασμένα στο χωράφι), απευθύνθηκε σε αγορές όπως η Ρουμανία και η Βουλγαρία στις οποίες, εκτός των άλλων, κάνουν θραύση η «μαύρη» διακίνηση και το παραεμπόριο.

Εν ολίγοις, τα προγράμματα δωρεάν διανομών δεν έλαβαν υπόψη ούτε την παράμετρο της ελληνικής ποσοστιαίας απώλειας της αγοράς, αλλά ούτε και τον αναπροσανατολισμό του ελληνικού παραγωγικού μηχανισμού, ο οποίος απαιτεί πρόσθετες επενδύσεις, χρόνο και χρήμα.

Δώρον άδωρον η στήριξη στα δαμάσκηνα

Τα παράλογα δεν σταματούν εδώ, καθώς η Κομισιόν, μέσω του νέου Κανονισμού, κατένειμε στη χώρα μας μια υπέρογκη για τα ελληνικά δεδομένα ποσότητα δαμάσκηνων (4.165 τόνοι), η οποία όχι μόνο δεν έχει κάποιο αντίκρισμα για τους Έλληνες παραγωγούς, αλλά ούτε και κάποια λογική τεκμηρίωση. Πέραν του γεγονότος ότι φέτος η εγχώρια παραγωγή είναι μειωμένη –λόγω ζημιών από τις καιρικές συνθήκες–, από τα στοιχεία προκύπτει ότι ο μέσος όρος των εξαγωγών ελληνικού δαμάσκηνου προς τη Ρωσία ήταν 1.105 τόνοι, ήτοι 2.419 τόνοι το 2012, 528 τόνοι το 2013 και 370 τόνοι το 2014.

Με άλλα λόγια, το νέο πρόγραμμα δίνει στην Ελλάδα πόρους για το δαμάσκηνο, οι οποίοι είναι σχεδόν δεδομένο ότι θα χαθούν και θα επιστρέψουν στα κοινοτικά ταμεία, καθώς χορηγούνται σε ένα προϊόν που, εκ των προτέρων, είναι γνωστό ότι δεν μπορεί να τους απορροφήσει, και οι οποίοι είναι απολύτως αναγκαίοι για το ροδάκινο.

Στον Αποστόλου τα αιτήματα των φορέων

Σύμφωνα με πληροφορίες της «ΥΧ», φορείς του κλάδου έχουν επισημάνει τα παραπάνω ζητήματα στον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, Βαγγέλη Αποστόλου, ο οποίος προσανατολίζεται να θέσει το ζήτημα στο επόμενο Συμβούλιο Υπουργών Γεωργίας.

Οι φορείς ζητούν να δοθούν στην Ελλάδα πρόσθετες ποσότητες με βάση το ποσοστό της απώλειας των εξαγωγών μας στη ρωσική αγορά και, επιπλέον, η αναλογούσα αξία για 3.500 τόνους δαμάσκηνα να μεταφερθεί στα ροδάκινα-νεκταρίνια. Η αξία αυτή, μετατρεπόμενη σε κιλά ροδάκινων, θα δώσει, σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους, στην κατανομή επιπλέον 4.423 τόνους.

Σε αντίθετη περίπτωση, όπως επισημαίνουν, ελλοχεύει ο κίνδυνος να χαθεί, πέραν του εν λόγω ποσού της πρώτης ύλης, και εκείνο των εξόδων διαλογής, συσκευασίας και μεταφοράς, το οποίο αντιστοιχεί σε ένα πρόσθετο ποσό, της τάξης του 1 εκατ. ευρώ.

 Μέγιστες ποσότητες προϊόντων ανά κράτος-μέλος (σε τόνους)

Πηγή: Ευρωπαϊκή Επιτροπή