Oι στόχοι της ΚΑΠ 2015-2020 για τη διαχείριση των δασών

Η έρευνα, η εκπαίδευση, η καινοτομία και η διάδοση της πληροφορίας πολύτιμα εργαλεία

Oι στόχοι της ΚΑΠ 2015-2020 για τη διαχείριση των δασών

Τον Σεπτέμβριο του 2013, η Ευρωπαϊκή Ένωση ενέκρινε τη νέα στρατηγική για τα δάση, για την ενίσχυση της ζωτικότητας των ευρωπαϊκών δασών, τη βιώσιμη διαχείρισή τους και την προώθηση του πολυλειτουργικού τους ρόλου. Σύμφωνα με τους Ευρωπαίους αξιωματούχους, τα δάση μπορούν να επηρεάσουν δραστικά τη βιώσιμη ανάπτυξη, καθώς όχι μόνο παρέχουν ένα υγιές περιβάλλον, αλλά συμβάλλουν στην ενίσχυση του ποιοτικού τρόπου ζωής. Άλλωστε, τα δάση αποτελούν το μόνο μέσο για την προώθηση της πράσινης οικονομίας και τη βελτίωση του βιοπορισμού. Παράλληλα, αποτελούν τη λύση για τον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής, τη διατήρηση της βιοποικιλότητας, τη βελτίωση της ποιότητας νερού και την καταπολέμηση της ερημοποίησης.

Τα δάση μπορούν να επηρεάσουν δραστικά τη βιώσιμη ανάπτυξη

Ειδικότερα, και σύμφωνα με τους στόχους της ΚΑΠ 2015-2020 για τις δασικές εκτάσεις, όλες οι ευρωπαϊκές χώρες αναμένεται να εφαρμόσουν πολιτικές για την προστασία των δασών που θα κινούνται σύμφωνα με το γενικότερο όραμα της Ευρώπης. Εργαλεία για την καλύτερη διαχείριση των δασών θα αποτελούν η έρευνα, η εκπαίδευση, η καινοτομία και η διάδοση της πληροφορίας.
Πιο συγκεκριμένα, οι πιο βασικοί από τους στόχους της είναι οι εξής:

  • Η αποκατάσταση της βιοποικιλότητας των δασών.
  • Η συμπερίληψη στρατηγικών για τα δάση, με σκοπό την προσαρμογή τους στην κλιματική αλλαγή.
  • Η ενίσχυση του ρόλου των δασών, με στόχο την καταπολέμηση της ερημοποίησης.
  • Η εξάλειψη της παράνομης υλοτομίας και του σχετιζόμενου με αυτήν εμπορίου.
  • Η βιώσιμη διαχείριση των δασών, η οποία θα συμβάλει στην ανανέωση των πρώτων υλών και της ενέργειας στην Ευρώπη.
  • Κοινωνικοοικονομικά και πολιτιστικά οφέλη θα προκύψουν ως αποτέλεσμα της πολιτικής που θα εφαρμοστεί, όπως η βελτίωση της ανθρώπινης υγείας, ο βιοπορισμός, η αγροτική ανάπτυξη και η παροχή θέσεων εργασίας.
  • Η αξιοποίηση των δασικών οικοσυστήματων από τις σχετικές εθνικές πολιτικές και από όργανα που στηρίζονται στην αγορά, όπως η πληρωμή για παροχή υπηρεσιών (τροφή, νερό, ξυλεία κ.α.) από τα οικοσυστήματα.

Χριστίνα Καραβοκύρη