Αντιθέσεις: Πρόσφυγες

Θα τους βλέπουμε σαν ανθρώπους κυνηγημένους ή σαν εισβολείς;

Τα τρύπια σύνορα δεν είναι ανθρωπισμός

Ας είμαστε καθαροί. Και βέβαια θα πρέπει να φυλάγονται τα σύνορα της χώρας σε θάλασσες και στεριές. Καμιά χώρα στον κόσμο, και πολύ περισσότερο η Ελλάδα, που μόλις βγαίνει από βαριά και παρατεταμένη κρίση, δεν μπορεί να έχει πολιτική ανοιχτών συνόρων, όπως ζητούν ορισμένοι. Όμως, απέναντι στο προσφυγικό κύμα υπάρχουν δύο πολιτικές, δύο στάσεις, δύο ηθικές τελικώς.

✱ Ή θα κατανοήσουμε ότι οι άνθρωποι αυτοί, που περνούν από σαράντα κύματα για να φτάσουν έως εδώ, είναι τα θύματα, οι κυνηγημένοι, των πολέμων και της φτώχειας, χωρίς οι ίδιοι να έχουν καμιά ευθύνη για το θανατικό που μαστίζει τις χώρες τους. Άλλοι έχουν ευθύνη, και ξέρουμε καλά ποιοι.

✱ Ή θα τους θεωρήσουμε εισβολείς, καταπατητές του πατρίου εδάφους, που με τη θέλησή τους, πολλοί μάλιστα και με κακόβουλους σκοπούς, έρχονται στην Ελλάδα.

Το αν κανείς αντιμετωπίζει αυτό το ποτάμι δυστυχίας με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, καθορίζει και τις συμπεριφορές απέναντί τους, είτε αυτές προέρχονται από το κράτος, είτε από τις λεγόμενες τοπικές κοινωνίες. Η υποδοχή των προσφύγων στο λιμάνι του Πειραιά, συμβολίζει ακριβώς την ανθρωπιστική αντίληψη και πράξη. Τα μπάρμπεκιου με χοιρινό, οι διαδηλώσεις εναντίον των «λαθρομεταναστών» και των εισβολέων, συμβολίζουν ακριβώς τη φοβική και τελικά απάνθρωπη αντίληψη και πράξη.

Εννοείται ότι στο ποια αντίληψη τελικά θα επικρατήσει στους «κάτω» έχει να κάνει με το ποια αντίληψη κινεί τις πράξεις και τον λόγο των «πάνω». Ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορείται ότι έκανε την Ελλάδα ξέφραγο αμπέλι, γιατί με λάθη, παραλείψεις, αστοχίες, είχε στο κέντρο της πολιτικής του την ανθρωπιστική άποψη. Η σημερινή κυβέρνηση της Δεξιάς καλλιέργησε ένα κλίμα εχθρικό προς τους πρόσφυγες, άρα και προς όσους τους αντιμετωπίζουν φιλικά, και σήμερα ως κυβέρνηση είναι στην ουσία ο ηθικός αυτουργός της αγριότητας που βλέπουμε σε πολλές περιοχές της χώρας.

Η συμβολική υποδοχή προσφύγων στο λιμάνι του Πειραιά, αποτελεί μια απάντηση στο κύμα της ρατσιστικής αγριότητας. Υπέβαλε όμως και μια ερώτηση προς κάθε λογικό άνθρωπο: Θα επιτρέψουμε να κατακλύσει την Ελλάδα η μισαλλοδοξία κατά των «εισβολέων», με ό,τι αυτό συνεπάγεται όχι μόνο για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, αλλά και για την ελληνική κοινωνία; Στο λιμάνι του Πειραιά, δόθηκε μια αποφασιστική απάντηση: Όχι!

Ε.Σ.

Να επαναλάβουμε αυτό που από πολλά κυβερνητικά χείλη έχει ειπωθεί: Οι πρόσφυγες του πολέμου είναι αυτήν τη στιγμή μια μικρή μειοψηφία ανάμεσα στους χιλιάδες που παραβιάζουν τα σύνορα –συνεπώς και τους νόμους– της χώρας μας και πλημμυρίζουν τα νησιά μας. Η μεγάλη πλειοψηφία έρχεται εδώ αναζητώντας μια καλύτερη –από οικονομική άποψη– ζωή, πράγμα που σε ορισμένους φαίνεται θεμιτό, αλλά δεν είναι. Πρώτον, διότι η Ελλάδα δεν μπορεί να θρέψει όλα αυτά τα στόματα και, δεύτερον, γιατί, δεν είναι δυνατό να αγνοήσει κανείς τον κίνδυνο, που επισήμανε ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση Σαμαρά, Χαράλαμπος Αθανασίου, να αλλοιωθεί η εθνική και θρησκευτική σύνθεση κάποιων νησιών, όπως η Λέσβος, και αυτό να οδηγήσει σε εθνικές
περιπέτειες.

Στις συνθήκες που τα κύματα των ξένων, κυρίως μουσουλμάνων, έχουν δημιουργήσει σε πολλά νησιά, αλλά και στην ενδοχώρα, ο δήθεν αριστερός ανθρωπισμός, που βλέπει τους παράνομους μετανάστες και τα προβλήματά τους, αλλά αγνοεί τους Έλληνες και τα δικά τους προβλήματα, είναι πολύ προβληματικός, για να μην πούμε τίποτε χειρότερο. Όταν παραδίνεις, εξάλλου, ως κυβέρνηση, στην επόμενη κυβέρνηση το αίσχος στη Μόρια, χρειάζεται μεγάλο θράσος για να παραδίνεις ταυτόχρονα και μαθήματα ανθρωπισμού.

Η σημερινή κυβέρνηση δεν πρόκειται σε καμιά περίπτωση να χαϊδέψει όσους έχουν σημαία τους τον ρατσισμό. Ούτε συμπλέει με ακραίες δηλώσεις και εκδηλώσεις κατά των προσφύγων και των μεταναστών. Η Ελλάδα, μια ευρωπαϊκή χώρα, θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα με βάση της ευρωπαϊκή πολιτική. Από τη μια φιλοξενία των παράνομων μεταναστών, αλλά από την άλλη αυστηρότητα τόσο στη φύλαξη των συνόρων, όσο και στο είδος της φιλοξενίας.

Η δημιουργία κλειστών κέντρων, το μήνυμα προς τις χώρες αναχώρησης των παράνομων μεταναστών, ότι τόσο στα σύνορα, όσο και στο εσωτερικό, οι συνθήκες δεν είναι αυτές που ήταν πριν από λίγο καιρό γι’ αυτούς, δίνουν μια πρώτη γεύση αυτής της πολιτικής. Το γεγονός ότι τοπικές κοινωνίες αντιδρούν στην εγκατάσταση μεταναστών στην περιοχή τους θα αντιμετωπιστεί με κατανόηση και διάλογο.

There is a new sheriff in town, όπως λέει η παλιά αμερικάνικη φράση. Υπάρχει καινούργιος σερίφης στην πόλη. Και ο σερίφης αυτός θα επιβάλει τη νομιμότητα, τόσο στους ντόπιους, όσο και στους ξένους. Αυτό καλό είναι να το θυμούνται όχι μόνο εκείνοι που ονειρεύονται ρατσιστικά πογκρόμ, αλλά κι εκείνοι που οργανώνουν υποδοχές ηρώων στους λαθραίους μετανάστες.

Ε.Κ.