Αντιθέσεις: Εργασιακά

Η ανάκαμψη απαιτεί νέο εργασιακό καθεστώς

Εργασιακός μεσαίωνας με υπόδειξη του ΣΕΒ

Γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη φέρνει εν μέσω πανδημίας ένα νομοσχέδιο που ξανασχεδιάζει τον χάρτη της εργασίας και καθορίζει σε σύγχρονες βάσεις τις σχέσεις του εργαζόμενου με τον εργοδότη και την εργασία του; Για τρεις λόγους: Ο πρώτος είναι ότι έτσι κι αλλιώς το εργασιακό καθεστώς, που έχει υποστεί άπειρες πληγές από το συντεχνιακό πνεύμα και τον κακώς εννοούμενο συνδικαλισμό, πρέπει να εναρμονιστεί με τις σύγχρονες απαιτήσεις.
Ο δεύτερος είναι ότι η ανάκαμψη που έρχεται ήδη, καθώς όλα δείχνουν ότι η πανδημία υποχωρεί, απαιτεί σύγχρονα εργαλεία για να μπορέσει όχι μόνο να σταθεροποιηθεί, αλλά και να επιταχυνθεί, με ευεργετικά αποτελέσματα τόσο για την εργασία, όσο και για το κεφάλαιο. Και ο τρίτος ότι η Ευρώπη, για να ανοίξει τα ταμεία της στην προσπάθεια θεραπείας των τραυμάτων της πανδημίας, απαιτεί προοδευτικές μεταρρυθμίσεις.

Κομβικό σημείο του νομοσχεδίου, το οποίο αναμένεται να κατατεθεί στη Βουλή στα μέσα του τρέχοντος μηνός, είναι η διευθέτηση του χρόνου εργασίας.
Η κατάργηση δηλαδή του ανελαστικού ωραρίου με ένα πιο ελεύθερο και πιο παραγωγικό ωράριο τόσο για τον εργαζόμενο, όσο και για τον εργοδότη. Οι καταγγελίες για κατάργηση του οκτάωρου σε καμιά περίπτωση δεν ευσταθούν. Στην πραγματικότητα, αυτό που το νομοσχέδιο προβλέπει είναι μια παραγωγική συναλλαγή εργοδότη και εργαζόμενου. Πιο συγκεκριμένα, θα υπάρχει η δυνατότητα, με συμφωνία εργοδότη και εργαζόμενου, ο δεύτερος να εργάζεται για διάστημα μέχρι έξι μηνών περισσότερες ώρες, τις οποίες όμως θα «ισοφαρίζει» ή με λιγότερες ώρες δουλειάς το άλλο εξάμηνο, ή με πληρωμένη άδεια.

Είναι προφανές ότι μια τέτοια ρύθμιση, ριζοσπαστική από πολλές απόψεις, θα σπάσει εργασιακές αγκυλώσεις και θα επιτρέψει σε περιόδους αυξημένης ζήτησης η παραγωγή να αυξάνεται χωρίς δυσβάσταχτο κόστος, ενώ σε περιόδους μειωμένης ζήτησης, ο εργαζόμενος θα κερδίζει ελεύθερο χρόνο.

Το νομοσχέδιο προβλέπει και μια σειρά από άλλες ρυθμίσεις που ευνοούν τους εργαζόμενος και βάζουν μια τάξη στην αγορά εργασίας. Οι υπερωρίες, για παράδειγμα, θα καταγράφονται ψηφιακά και θα εξαλειφθεί το φαινόμενο των μαύρων ωρών εργασίας εκτός ωραρίου. Ο εργαζόμενος που απασχολείται με τηλεργασία θα έχει το δικαίωμα να βγει από τον υπολογιστή του όταν τελειώσει το ωράριό του. Θεσπίζεται, επίσης, η πατρική άδεια σε περίπτωση απόκτησης τέκνου.

Με αυτά τα δεδομένα, η εμμονή της αντιπολίτευσης και μιας σειράς συνδικάτων στη fake άποψη ότι με το νομοσχέδιο καταργείται το οκτάωρο, μόνο ως ένδειξη αμηχανίας ή και σκοπιμότητας μπορεί να εκληφθεί. Το οκτάωρο προστατεύεται και μάλιστα σε μια περίοδο που είναι κοινό μυστικό και κοινή πρακτική η παραβίασή του στην πράξη σε μια σειρά από επιχειρήσεις.

Ε.Κ.

Πάμε να δούμε χωρίς φόβο και χωρίς πάθος τι ετοιμάζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη για εκατομμύρια εργαζόμενους με το εργασιακό νομοσχέδιο.

Πρώτον, ισχυρίζονται ότι το κάνουν για το καλό των εργαζομένων. Στην πραγματικότητα, όμως, το νομοσχέδιο το έχουν γράψει οι εργοδότες. Μια ματιά στις βασικές του διατάξεις, ιδιαίτερα στις ρυθμίσεις για τη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας, θα πείσει και τον πιο δύσπιστο. Ο κ. Σκέρτσος, που από τον ΣΕΒ μετακινήθηκε στο Μαξίμου, κάνει καλή δουλειά.

Δεύτερον, υποστηρίζουν ότι είναι έωλες και εκ του πονηρού οι διαμαρτυρίες για το οκτάωρο, αφού ούτως ή άλλως έχει καταργηθεί στην πράξη. Σε συνθήκες κρίσης και υψηλής ανεργίας, πράγματι οι εργοδότες μπορούν να επιβάλουν στους εργαζόμενους παραπάνω εργασία χωρίς αμοιβή. Μπροστά στον φόβο να χάσει τη δουλειά του, ο εργαζόμενος υποκύπτει στα «ωράρια» του εργοδότη. Αυτό όμως έρχεται τώρα η κυβέρνηση και το νομιμοποιεί. Είναι σαν να νομιμοποιείς το παρκάρισμα σε διαβάσεις ΑμεΑ ή το φακελάκι στα νοσοκομεία, επειδή συμβαίνει έτσι κι αλλιώς. Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση δίνει μια μεγάλη ανάσα στους εργοδότες και ένα μεγάλο χτύπημα στους εργαζόμενους.

Τρίτον, ισχυρίζονται ότι με τον νόμο τους δεν καταργούν το οκτάωρο. Ο εργαζόμενος θα μπορεί να δουλεύει για έξι μήνες έως και δύο ώρες παραπάνω την ημέρα. Αλλά τους υπόλοιπους έξι θα εργάζεται με μειωμένο ωράριο, ή θα παίρνει ρεπό. Τι βγαίνει αν τα υπολογίσουμε; Δύο ώρες παραπάνω δουλειά την ημέρα για έξι μήνες είναι περίπου 250 ώρες υπερωρία. Απλήρωτη. Για τους υπόλοιπους έξι μήνες είναι ψέμα ότι ο νόμος προβλέπει ξεκούραση. Αυτό που προβλέπει είναι 125 ώρες υπερωρία. Αυτήν τη λεπτομέρεια την ξεχνάνε όταν μας εξηγούν πόσο νοιάζονται για τους εργαζόμενους.

Συνολικά, δηλαδή, 375 ώρες υπερωρίας τον χρόνο. Εκ των οποίων οι 250 απλήρωτες. Δηλαδή, σε όρους οκταώρου, σχεδόν δύο μήνες και μία βδομάδα παραπάνω δουλειά τον χρόνο. Δηλαδή δουλειά δεκατέσσερις και βάλε μήνες τον χρόνο. Αλλά κατά τα άλλα δεν καταργούν το οκτάωρο.

Τέταρτον: Ο εργαζόμενος, λένε, θα μπορεί αν θέλει να αρνηθεί να δουλέψει δεκάωρο. Αυτό είναι τουλάχιστον αστείο. Και δείχνει πόσο επιφανειακά προσεγγίζουν τις σχέσεις εργαζόμενου – εργοδότη. Γιατί, στην πραγματικότητα, ο εργαζόμενος δεν μπορεί να αρνηθεί τίποτα στον εργοδότη. Η σχέση ανάμεσά τους δεν είναι ισότιμη.

Συμπέρασμα: Αυτό το νομοσχέδιο δεν πρέπει να περάσει. Είναι σε βάρος των εργαζομένων και μας γυρίζει σε μαύρες για την εργασία εποχές. Και τα συνθήματα της φετινής Πρωτομαγιάς δείχνουν τον δρόμο της ανατροπής του.

Ε.Σ.