Αντιθέσεις: Αστυνόμευση

Δεν νοείται τάξη και ασφάλεια χωρίς δυναμική αστυνόμευση

Το οργανωμένο έγκλημα ανθεί ενώ η κυβέρνηση «επιχειρεί» στα ΑΕΙ

Το θέμα της δημόσιας τάξης και της ασφάλειας του πολίτη είναι από τα πιο σημαντικά σε μια δημοκρατική πολιτεία. Και κανένας λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να διαφωνήσει με το αυτονόητο: Χωρίς την παρέμβαση της αστυνομίας παντού, όπου παραβιάζονται οι νόμοι, δεν υπάρχει ούτε τάξη, ούτε ασφάλεια για τους πολλούς. Υπάρχει ανασφάλεια για την κοινωνία και ασφάλεια μόνο για τους κάθε είδους παραβάτες.

Κανένας λογικός άνθρωπος, επίσης, δεν μπορεί να πιστεύει -και δεν πιστεύει- ότι η αστυνομία θα πρέπει να καταδιώκει το έγκλημα με τους αστυνομικούς να κρατούν ανθοδέσμες. Η βία της δημοκρατικής εξουσίας για την επιβολή του νόμου και την αντιμετώπιση του εγκλήματος είναι κοινός τόπος σε όλο τον κόσμο. Καμιά δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρξει, όταν αφήνονται ασύδοτες η παραβατικότητα και η εγκληματικότητα.

Τις αρχές της για τη δημόσια τάξη και την αντίθεσή της στη χαλαρότητα του ΣΥΡΙΖΑ, απέναντι στην ανάγκη σεβασμού των νόμων, η ΝΔ τις διακήρυξε δημόσια πριν από τις εκλογές. Για τα Εξάρχεια, παραδείγματος χάρη, ο Κ. Μητσοτάκης είχε διακηρύξει ότι θα μπει από την κυβέρνησή του τέρμα στο άβατο. Κι αυτό έγινε. Για τα πανεπιστήμια, είχε διακηρύξει ότι θα πάψουν να είναι πεδία ασύδοτης εγκληματικής δράσης. Κι αυτό έγινε, με την κατάργηση του λεγόμενου ασύλου και την ίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας.

Με την κυβέρνηση της ΝΔ, είναι καθαρό σε όλους, ότι οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, διαδηλώσεις, απεργίες κ.λπ. οφείλουν να διεξάγονται με σεβασμό στους νόμους.

Ο «ανταρτοπόλεμος» στα Εξάρχεια, οι συγκρούσεις στα πανεπιστήμια, η αντιπαράθεση μεταξύ ΜΑΤ και απεργών στη Μαλαματίνα δεν είναι παρά επεισόδια μιας αντιπαράθεσης, που το περιεχόμενό της είναι απλό. Θα ισχύσει, όπως επιδιώκει η κυβέρνηση, η νομιμότητα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της επικράτειας; Ή θα ισχύσει το δίκιο του ταραξία, όπως υποστηρίζουν διάφορες ακραίες ομάδες, υπό την πολιτική σκέπη του ΣΥΡΙΖΑ και της λεγόμενης «δημοκρατικής αντιπολίτευσης»;

Πώς γίνεται, με ποια λογική και ποια κίνητρα, σε συνθήκες δημοκρατίας, να υπάρχουν κόμματα που αγνοούν την ανάγκη σταθερότητας και ασφάλειας και να επιμένουν σε μια πολιτική σύγκρουσης; Τα τελευταία γεγονότα στη φοιτητική εστία της Πολυτεχνειούπολης, όπου εξαρθρώθηκε από την αστυνομία δίκτυο οργανωμένου εγκλήματος, δείχνουν πολύ καθαρά τι και ποιους ευνοεί και τι και ποιους καταδιώκει ο καθένας. Και οι πολίτες έχουν όλα τα στοιχεία πια για να κρίνουν.

Ε.Κ.

Ο έρωτας της Δεξιάς με μια εκδοχή επιβολής του νόμου και της τάξης, που, όπως έγραψε ο Ελύτης, μυρίζει ανθρώπινο κρέας, είναι γνωστός από παλιά. Με την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, όμως, αυτός ο φετιχισμός της αστυνομικής καταστολής, της ασυλίας των αστυνομικών που παρανομούν σε βάρος πολιτών και της υπερβολικής κρατικής βίας έχει λάβει χαρακτήρα επιδημίας. Με αποτέλεσμα να ζούμε ένα φαινόμενο απέναντι στο οποίο οι κρατούντες εθελοτυφλούν, δηλαδή η αταξία που προκαλεί η αστυνομική βία να είναι πολύ μεγαλύτερη από την αταξία που επιχειρεί να αντιμετωπίσει.

Τα πανεπιστήμια είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα των ημερών μας. Με το σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας να διαφωνεί, η κυβέρνηση επιχείρησε να εγκαταστήσει την πανεπιστημιακή αστυνομία στις σχολές. Το αποτέλεσμα ήταν και είναι συγκρούσεις με τους φοιτητές και ΜΑΤ να φυλάγουν τους αστυνομικούς που υποτίθεται ότι θα φυλάγουν τις σχολές. Μια κατάσταση, δηλαδή, πλήρους ανασφάλειας και επικίνδυνης αταξίας εν ονόματι της τάξης.

Για να δώσει κάποια πειστικότητα στις αστυνομικές επιχειρήσεις στα ΑΕΙ, η κυβέρνηση έκανε την έφοδο στην παλιά φοιτητική εστία της Πολυτεχνειούπολης, με τα γνωστά αποτελέσματα και τη γνωστή προπαγάνδα. Μόνο που, όπως ομολόγησε ο κ. Θεοδωρικάκος, η κατάσταση ανομίας στη συγκεκριμένη εστία είναι γνωστή στην αστυνομία εδώ και τρία χρόνια, ενώ η εστία δεν ανήκει στο πανεπιστήμιο, αλλά στο υπουργείο Παιδείας και υποτίθεται ότι φυλάγεται από εταιρεία σεκιούριτι -60.000 ευρώ τον μήνα!- που ανήκει σε γνωστό στέλεχος της ΝΔ.

Και, βέβαια, το οργανωμένο έγκλημα ανθεί, τη στιγμή που αυτά τα ωραία εξελίσσονται στους χώρους των πανεπιστημίων, στα Εξάρχεια, στον Στρέφη και στη Μαλαματίνα. Τα επίσημα στοιχεία είναι από αποκαλυπτικά έως ανησυχητικά, οι γυναικοκτονίες έχουν γίνει καθημερινότητα και δολοφονίες «μέρα μεσημέρι», όπως του δημοσιογράφου Καραϊβάζ, παραμένουν ανεξιχνίαστες. Οι διακηρύξεις του κυρίου Μητσοτάκη για τάξη και ασφάλεια έχουν γίνει φύλλο και φτερό από τη σκληρή πραγματικότητα.

Προφανώς, σε κανένα δημοκρατικό κράτος δεν μπορεί να υπάρξει προστασία του νόμου και των δικαιωμάτων χωρίς την αστυνομία. Αλλά σε ποια μέτωπα δίνει τη μάχη της η αστυνομία, με ποιους τρόπους, με ποιες λογικές και τι είδους βία είναι πάντα θέμα της κυβέρνησης και των επιλογών της. Από την εποχή που ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού διακήρυσσε το δόγμα του νόμου και του αστυνόμου έχουν περάσει πολλά χρόνια, σημαδεμένα από τραγικά συμβάντα αστυνομικής βίας, για να επιτρέψουμε η δημοκρατική Ελλάδα να επιστρέψει στο καθεστώς της αυθαιρεσίας εν ονόματι της τάξης.

Ε.Σ.