Η αστυνομική αγριότητα οδηγεί σε νέες τραγωδίες |
Ας το πάρουν απόφαση, ανομία τέρμα! |
|
Το θέμα της υπερβολικής –ακόμα και εγκληματικής– αστυνομικής βίας, είναι βέβαια θέμα ασφάλειας των πολιτών, ακόμα και εκείνων που θεωρούνται από τους ένοπλους φρουρούς της τάξης ένοχοι. Είναι, όμως, και θέμα δημοκρατίας, αφού η καταστολή, όπως αυτή που ζήσαμε πρόσφατα και φάνηκε η αγριότητά της με τα σχετικά βίντεο, οδηγεί σε αστυνομικό κράτος. Ενώ η χωρίς όρους παραχώρηση στην αστυνομία δικαιώματος «ζωής και θανάτου», καταλήγει με μαθηματική ακρίβεια σε τραγωδίες, με οδυνηρά αποτελέσματα όχι μόνο για τα θύματα, αλλά για την ίδια την έννομη τάξη. Η κυβέρνηση της ΝΔ είναι όμηρος της προπαγάνδας της. Όλοι θυμόμαστε τις φωνές για «ξέφραγο αμπέλι», τις καταγγελίες ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κρατάει δεμένα τα χέρια των αστυνομικών, τα καθημερινά «ρεπορτάζ τρόμου» για τον Ρουβίκωνα, τους αναρχικούς, τα Εξάρχεια, ακόμα και τα κάθε είδους καθημερινά ποινικά αδικήματα ή εγκλήματα. Όλα αυτά χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον από την τότε αξιωματική αντιπολίτευση, για να καλλιεργηθεί αίσθημα ανασφάλειας στον πολίτη, να «αποδειχτεί» ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κρυφές σχέσεις με κυκλώματα ανομίας, ανέχεται παραβατικές συμπεριφορές κ.λπ. Όταν έγινε κυβέρνηση, η ΝΔ του κυρίου Μητσοτάκη έπρεπε να αποδείξει στους «νομιμόφρονες πολίτες» ότι καταπολεμά την παρανομία και ιδίως την αναρχία. Και, όπως ήταν φυσικό, μια και τα προβλήματα της έννομης τάξης είναι δύσκολα, επέλεξε διά του κυρίου Χρυσοχοΐδη τον πιο εύκολο δρόμο: την άγρια καταστολή, το ξύλο, τα χημικά, τον πόλεμο σε γειτονιές της πρωτεύουσας. Με αποτέλεσμα να ζούμε και να βλέπουμε καθημερινά συγκρούσεις, όχι μόνο σε διαδηλώσεις και στα Εξάρχεια, αλλά και εναντίον όσων διαμαρτύρονται για οτιδήποτε. Τελευταίο παράδειγμα, η καταστολή εναντίον γιατρών συνδικαλιστών στο Ζάππειο.  Αυτά συμβαδίζουν με δικαιολόγηση της αστυνομικής βίας, τόσο από τον αρμόδιο υπουργό, ο οποίος έσπευσε να αθωώσει εκ των προτέρων αστυνομικούς που ενέχονται σε πράξεις ντροπής, όσο και από άλλους, όπως ο κύριος Βορίδης, ενώ ακροδεξιοί συνδικαλιστές της αστυνομίας αναφωνούν στο διαδίκτυο «επιτέλους, λύθηκαν τα χέρια τη αστυνομίας», χωρίς να ιδρώνει το αφτί κανενός. Πρόκειται για μια επικίνδυνη εξέλιξη. Για έναν φαύλο κύκλο βίας, που τραυματίζει την κοινωνική συνοχή, εκθέτει τη χώρα, δημιουργεί αίσθημα ανασφάλειας στους πολίτες. Ο αστυνομικός-δικαστής και τιμωρός αποτελεί κυριολεκτικά κίνδυνο θάνατο για όλους και για τον καθένα. Και είναι βέβαιο ότι αν η κυβέρνηση επιμείνει σ’ αυτόν τον δρόμο, τα αποτελέσματα θα είναι από κάθε άποψη ολέθρια. Ε.Σ.
|
Το φλερτ του ΣΥΡΙΖΑ με την αναρχία και την κουκούλα, από την εποχή που ήταν μικρό «κόμμα διαμαρτυρίας», είναι γνωστό. Και όταν το κόμμα αυτό βρέθηκε, όπως βρέθηκε, στην κυβέρνηση, το φλερτ αυτό προβιβάστηκε σε κρυφό έρωτα, σε ανοχή και κατά καιρούς σε υποστήριξη κάθε έκνομης ενέργειας. Είτε αυτή είχε δήθεν πολιτικό περιεχόμενο, π.χ. Ρουβίκωνας, είτε, κι αυτό είναι ίσως ακόμα χειρότερο, αφορούσε εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου, ακόμα και τρομοκρατίας. Ο νόμος Παρασκευόπουλου, οι άδειες σε εγκληματίες, οι οποίοι είχαν την ευκαιρία να βγουν από τη φυλακή και να εγκληματίσουν ξανά, η άδεια ακόμα και στον Κουφοντίνα, βεβαιώνουν του λόγου το ασφαλές. ΣΥΡΙΖΑ και δημόσια τάξη είναι έννοιες ασύμβατες και εχθρικές. Η ΝΔ, ως αντιπολίτευση, δεσμεύτηκε να αλλάξει αυτή την κατάσταση. Να λύσει τα χέρια των αστυνομικών, που για χρόνια ζούσαν και λειτουργούσαν με τον φόβο ότι «θα μπλέξουν» αν κάνουν τη δουλειά τους. Να ενισχύσει με προσωπικό και μέσα τις δυνάμεις ασφαλείας. Και, φυσικά, να αναθεωρήσει προς το αυστηρότερο όλες εκείνες τις ρυθμίσεις που αναφέρονται τόσο στο κοινό έγκλημα, όσο και σε πράξεις βίας, όπως η ρίψη μολότοφ. Όσα λοιπόν υποσχέθηκε τα υλοποιεί, προς μεγάλη στενοχώρια του ΣΥΡΙΖΑ. Ως αποτέλεσμα, τα Εξάρχεια, εμβληματική γειτονιά «εκτός νόμου», έχουν ήδη μεταμορφωθεί. Οι τελευταίες διαδηλώσεις, για το Πολυτεχνείο και τον Γρηγορόπουλο, εξελίχθηκαν ειρηνικά και χωρίς προβλήματα. Μόνο μετά το τέλος τους έλαβαν χώρα επεισόδια, κι αυτά μικρής έκτασης σε σχέση με άλλες χρονιές, από μια μικρή μειοψηφία αναρχικών. Καταστήματα, περιουσίες και πολίτες, προστατεύτηκαν από την αστυνομία με τον καλύτερο και τον πιο αποτελεσματικό τρόπο. Οι υπερβολές από ελάχιστους αστυνομικούς, μέσα μάλιστα σε συνθήκες μάχης, μολότοφ, πετροπόλεμου κ.λπ., προφανώς είναι απαράδεκτες και θα ελεγχθούν. Το γεγονός όμως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ φωτίζει μόνο αυτά τα ατυχή περιστατικά, αποφεύγοντας να μιλήσει για τη μεγάλη εικόνα, είναι στοιχείο της επιδίωξής του να εμφανίσει την κυβέρνηση ως αυταρχική, το κράτος ως αστυνομικό και την αστυνομία ως ασύδοτη. Όποιος ζει στην Ελλάδα και όχι στη Βενεζουέλα, ξέρει ότι τίποτε από αυτά δεν συμβαίνει. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι ο «νέος σερίφης» δεν είναι διατεθειμένος να ανεχθεί την ανομία. Και η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών είναι μαζί του. Ε.Κ. |
