Αντιθέσεις: Διαγραφή Μπογδάνου

Γιατί αποφάσισε ο Μητσοτάκης να διαγράψει τον Μπογδάνο

Επικίνδυνοι εναγκαλισμοί Μητσοτάκη και ακροδεξιάς

Το θέμα είναι απλό και η φιλολογία που αναπτύχθηκε είναι εκ του πονηρού. Η ΝΔ, με επικεφαλής τον Κυριάκο Μητσοτάκη, είναι, και θέλει να είναι, ένα κόμμα που τα όριά του είναι από τη Δεξιά μέχρι το κέντρο. Δεν έχει και δεν θέλει να έχει σχέση με ακραίους κύκλους, με φωνές διχασμού, γι’ αυτό όχι μόνο κατήγγειλε τη Χρυσή Αυγή, αλλά και οδήγησε τους αρχηγούς της στη Δικαιοσύνη, για να καταλήξουν τελικά στη φυλακή. Επομένως, κάθε είδους παρέκκλιση από αυτήν τη στρατηγική, όπως και κάθε είδους επίθεση για ακροδεξιές συμπάθειες, είναι εκτός συζήτησης.

Ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος, που έγινε τις τελευταίες μέρες η «πέτρα του σκανδάλου», επανειλημμένα παραβίασε τα όρια και τη γραμμή του κόμματος. Επέμεινε σε μια φρασεολογία, αλλά και σε μια πρακτική, ξένες προς τις αξίες της ΝΔ. Όταν δημοσιοποίησε ονόματα μικρών παιδιών από παιδικό σταθμό της πρωτεύουσας, η ηγεσία της ΝΔ του έβγαλε κίτρινη κάρτα. Αυστηρή προειδοποίηση ότι θα υπάρξουν κυρώσεις εφόσον συνεχίσει να κινείται σε μια προσωπική πολιτική, ξένη προς την πολιτική του κόμματος με τη σημαία του οποίου είχε εκλεγεί. Και, φυσικά, επειδή ακριβώς αυτή την προειδοποίηση την έκανε πράξη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον διέγραψε από την ΚΟ του κόμματος, όταν στη Βουλή κατέφυγε σε επιχειρήματα του εμφυλίου, με όρους και φρασεολογία που δεν συνάδουν με ιδεολογικά σαφές, αλλά εθνικά ενωτικό, πρόσωπο του κόμματος.

Όσοι έσπευσαν να αποδώσουν ευθύνες στον Κυριάκο Μητσοτάκη για την εξέλιξη αυτού του θέματος είναι προφανώς σε πολιτική αμηχανία. Διότι ο μεν Δένδιας απάντησε εξ ονόματος του κόμματος, με αυστηρούς μάλιστα όρους, στο «ξέσπασμα» Μπογδάνου, ο δε πρόεδρος της ΝΔ δεν δίστασε να διαγράψει τον βουλευτή από την ΚΟ, με τρόπο άμεσο και αποφασιστικό.

Δείχνοντας έτσι προς όλες τις κατευθύνσεις, μέσα και έξω από το κόμμα, ότι δεν πρόκειται να ανεχτεί, εν ονόματι οποιασδήποτε σκοπιμότητας, συμπεριφορές και παρεκκλίσεις που προκαλούν σύγχυση για την κομματική πολιτική και δίνουν την εντύπωση ότι η ΝΔ ανέχεται, ή ακόμα χειρότερα συμπλέει, με κύκλους και απόψεις που προτάσσουν το παρελθόν έναντι του παρόντος και την αναμόχλευση παλιών παθών, που κόστισαν ακριβά στην Ελλάδα, έναντι της αναγκαίας σήμερα εθνικής ενότητας.

Σε κάθε περίπτωση, τα γεγονότα είναι τόσο σαφή, ώστε κάθε είδους προσπάθεια να εμφανιστεί η ΝΔ υπό τον κ. Μητσοτάκη ως «ακροδεξιό» κόμμα μάλλον αποτελεί μέσο θυμηδίας, παρά πειθούς.

Ε.Κ.

Δυο πράγματα προκύπτουν με σαφήνεια από την υπόθεση Μπογδάνου. Πρώτον, ότι ένα τμήμα της άκρας Δεξιάς έχει εισχωρήσει, με ευθύνη του Κυριάκου Μητσοτάκη, στη ΝΔ. Και δεύτερον, ότι αυτό έχει αρχίσει να προβληματίζει όχι μόνο τη λεγόμενη δημοκρατική παράταξη, αλλά και δυνάμεις της λογικής μέσα στο κόμμα της πλειοψηφίας.

Ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος έγινε γνωστός για τις ακροδεξιές και τοξικές κατά του ΣΥΡΙΖΑ απόψεις του, όταν του παρείχε αυτήν τη δυνατότητα μεγάλος τηλεοπτικός σταθμός, που υποστηρίζει περισσότερο και πιο φανατικά από κάθε άλλο μέσο ενημέρωσης τη ΝΔ. Αποδείχτηκε όμως τόσο ακραίος, ώστε να απολυθεί ακόμα και από εκεί. Και ποια ήταν η συνέχεια; Τον περιμάζεψε με προσωπική του απόφαση ο κ. Μητσοτάκης στο κόμμα και του έδωσε θέση στα ψηφοδέλτια της ΝΔ. Με αποτέλεσμα να αναδειχτεί βουλευτής και να αποκτήσει έτσι τη δυνατότητα να προπαγανδίζει τις ακραίες και μισάνθρωπες απόψεις του ακόμη και μέσα στη Βουλή.

Γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που κάποτε υποστήριζε ότι η άκρα Δεξιά είναι κίνδυνος για τη δημοκρατία, έκανε αυτήν τη στροφή και άνοιξε το κόμμα του σε τέτοια στοιχεία; Γιατί ξέπλυνε τον Πλεύρη και τον έκανε υπουργό Υγείας; Τον Βορίδη και τον έκανε υπουργό Εσωτερικών; Τον Άδωνι και τον έκανε αντιπρόεδρο της ΝΔ και υπουργό Ανάπτυξης; Και γιατί για μήνες και μήνες ανέχτηκε τη διχαστική και ακροδεξιά ρητορική του Μπογδάνου; Η απάντηση είναι προφανής: Γιατί θέλει να ψαρέψει ακροδεξιές ψήφους. Θέλει να αγκαλιάσει τα «ορφανά» της Χρυσής Αυγής. Θέλει, σε αντίθεση με τη γραμμή του ιδρυτή της ΝΔ, να αγκαλιάσει, για ίδιον όφελος, τους «άσωτους υιούς».

Μόνο που η Ιστορία δείχνει ότι αυτά τα φίδια δαγκώνουν όχι μόνο τους «εχθρούς», αλλά και τα κόμματα που τα βάζουν στον κόρφο τους. Μια τέτοια ανοχή και πολύ χειρότερα μια τέτοια συνενοχή οδηγούν μαθηματικά σε περιπέτειες. Ενθαρρύνουν την ακροδεξιά βία και την τρομοκρατία. Δίνουν θεσμικό στασίδι και όπλα στους εχθρούς της δημοκρατίας.

Αυτό φαίνεται ότι το κατάλαβαν επιτέλους ο Δένδιας και άλλοι στο κόμμα. Η στάση τους υποχρέωσε τον αρχηγό της να διαγράψει τον Μπογδάνο, χωρίς όμως να αλλάξει τη δική του στάση, τη στάση της κυβέρνησης, απέναντι στην άκρα Δεξιά, μέσα κι έξω από τη ΝΔ. Κι αυτό είναι όχι μόνο ανιστόρητο, επιπόλαιο και ενδεικτικό μιας νοοτροπίας που υποβαθμίζει δημοκρατικές αρχές εν ονόματι του όποιου συμφέροντος. Είναι και πολύ επικίνδυνο για τη δημοκρατία, την ασφάλεια και τη χώρα.

Ε.Σ.