Αντιθέσεις: Κακοκαιρία Ελπίς

Και ο χιονιάς ευκαιρία για επίθεση ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση

Στο χιόνι βούλιαξαν το επιτελικό κράτος και η αξιοπιστία του πρωθυπουργού

Κάθε δυσκολία για την κοινωνία και τη χώρα αποδεικνύεται τελικά ευκαιρία για την αξιωματική αντιπολίτευση. Όπως και με την πανδημία και τις φωτιές, έτσι και με την τελευταία πρωτοφανή χιονοκαταιγίδα, ο ΣΥΡΙΖΑ ένα πράγμα απέδειξε ότι έχει στο μυαλό του: Πώς θα κεφαλαιοποιήσει πολιτικά τις δυσκολίες, μη διστάζοντας να προχωρήσει χθες ακόμα και σε πρόταση δυσπιστίας προς την κυβέρνηση, σε μια επιχείρηση εκμετάλλευσης της δικαιολογημένης αγανάκτησης όσων ταλαιπωρήθηκαν.

Ο πρωθυπουργός δεν δίστασε να αναγνωρίσει ότι στην αντιμετώπιση του χιονιά που έπληξε το μεγαλύτερο αστικό κέντρο της χώρας, ο κρατικός μηχανισμός δεν ανταποκρίθηκε όπως θα έπρεπε. Ταυτόχρονα, όμως, δεν δίστασε να καταλογίσει τις τεράστιες ευθύνες της εταιρείας που διαχειρίζεται την κερδοφόρα Αττική Οδό και έχει υποχρέωση να την κρατάει ανοιχτή υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Να καταλογίσει επίσης, αν και με προσεκτικό τρόπο, ευθύνες στην Περιφέρεια Αττικής, που ελάχιστα ανταποκρίθηκε στις ανάγκες των πολιτών, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του κυρίου Πατούλη, πριν η «Ελπίδα» χτυπήσει με σφοδρότητα την πρωτεύουσα.

Έγκριτοι δημοσιογράφοι, όπως ο Νίκος Χατζηνικολάου, υπογράμμισαν ότι είναι η πρώτη φορά στη μεταπολίτευση που πρωθυπουργός έχει το θάρρος να ζητήσει συγγνώμη από τους πολίτες. Ακόμα και το διαβόητο mea culpa του Ανδρέα ήταν αναγνώριση σφάλματος και όχι καθαρή συγγνώμη γι’ αυτό το σφάλμα. Ο κ. Μητσοτάκης, όμως, δεν έμεινε μόνο σε μια φραστική συγγνώμη. Ξεκαθάρισε ότι θα υπάρξει έρευνα και θα καταλογιστούν ευθύνες. Υποχρέωσε την Αττική Οδό να αποζημιώσει στοιχειωδώς όσους οδηγούς ταλαιπωρήθηκαν με ευθύνη της. Και έδωσε εντολή στους υπουργούς του το ίδιο να ισχύσει και για όσους έμειναν για μεγάλο διάστημα χωρίς ρεύμα.

Η αποτυχία είναι μητέρα της επιτυχίας, λέει μια γιαπωνέζικη παροιμία. Η αποτυχία όλων των κρίκων του κρατικού μηχανισμού να αντιμετωπίσουν μια δύσκολη κατάσταση, αν και είχαν ειδοποιηθεί από μέρες για αυτή, θα οδηγήσει σε βελτίωση της αποτελεσματικότητας του κράτους, επειδή υπάρχει πολιτική βούληση. Γι’ αυτό δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία οι δηλώσεις Μητσοτάκη στο υπουργικό συμβούλιο, καθώς και η «ειλικρινής προσωπική συγγνώμη» του.

Η έλλειψη σοβαρότητας και ευθύνης από τον κ. Τσίπρα, που έφτασε στο τελευταίο σκαλί, την κατάθεση χτες πρότασης δυσπιστίας προς την κυβέρνηση, απλώς επιβεβαιώνει την εικόνα στην οποία έχουμε συνηθίσει. Η κυβέρνηση να παλεύει με τις δυσκολίες και ο ΣΥΡΙΖΑ να τις εκμεταλλεύεται.

Ε.Κ.

Και μόνο ένα βίντεο να δει κανείς από τα εκατοντάδες που έδειχναν την ελεεινή κατάσταση σε κεντρικούς δρόμους της πρωτεύουσας και την αγανάκτηση του κόσμου, ή μια φωτογραφία που έδειχνε να σέρνουν φέρετρα σαν έλκηθρα, για να μπορέσουν να μεταφέρουν τους νεκρούς στην τελευταία τους κατοικία, κατανοεί το αποτέλεσμα της «μάχης» ανάμεσα στο επιτελικό κράτος του κυρίου Μητσοτάκη, που τόσο διαφημίστηκε, και τον χιονιά. Έναν χιονιά που, σύμφωνα με τη μετεωρολογική υπηρεσία, ούτε ο σφοδρότερος των τελευταίων χρόνων ήταν, ούτε βέβαια πρωτοφανής.

Αν κάτι είναι πρωτοφανές στην τραγική αυτή ιστορία είναι η ανικανότητα της κυβέρνησης να διαφυλάξει τους πολίτες, και το χάσμα ανάμεσα στις παράτες, αν θυμάστε, για το επιτελικό κράτος, που θα αλλάξει τα δεδομένα, και την πραγματικότητα που έζησαν εκατομμύρια άνθρωποι στην πρωτεύουσα. Αλήθεια, τι αξία έχουν οι υποσχέσεις μιας κυβέρνησης που πριν από τον χιονιά διαφήμιζε την ετοιμότητα του κράτους, αλλά μετά τον χιονιά κατέφυγε σε θεατρικές συγγνώμες και επίρριψη ευθυνών σε όλους τους άλλους, εκτός από τον πρωθυπουργό;

Η πρόταση δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ έφερε στη Βουλή το τεράστιο θέμα της αποτυχίας του κυρίου Μητσοτάκη και των αρίστων του όχι μόνο στη διαχείριση της «Ελπίδας», αλλά και σε όλα τα μέτωπα όπου δοκιμάζεται η ζωή και η ασφάλεια των ανθρώπων. Στην πανδημία, στις φωτιές, στην ακρίβεια, στη δύσκολη καθημερινότητα της μεγάλης πλειοψηφίας των μη προνομιούχων. Και θα υποχρεώσει τον πρωθυπουργό να δώσει εξηγήσεις στο Κοινοβούλιο, όχι να ξεμπερδέψει από το χάος που προκάλεσε το χιόνι με μισή «ειλικρινή προσωπική συγγνώμη».

Συγγνώμη για τι, αλήθεια; Τις ευθύνες της Αττικής Οδού τις κατονόμασε και καλά έκανε. Τις ευθύνες του κυρίου Πατούλη επίσης. Οι δικές του ευθύνες, που τον υποχρέωσαν να ζητήσει συγγνώμη, δεν πληροφορηθήκαμε ποιες είναι. Έχει ο πρωθυπουργός την ευθύνη όλου του κράτους, ή είναι άλλο κράτος η Κατεχάκη και η Μαραθώνος, όπως περίπου μας είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος; Έχει η κυβέρνηση ευθύνες για το πώς διαχειρίζονται οι ιδιωτικές εταιρείες τα συμφέροντα του πολίτη, ή είναι η κάθε Αττική Οδός κράτος εν κράτει; Έχει ο κ. Μητσοτάκης την απόλυτη ευθύνη για όλους τους κρίκους λειτουργίας του κράτους και της χώρας, ή είναι πρωθυπουργός μειωμένης ευθύνης;

Η πικρή αλήθεια είναι ότι στον τελευταίο χιονιά βούλιαξαν οι τελευταίες αυταπάτες για την αποτελεσματικότητα του κράτους Μητσοτάκη. Βούλιαξαν επίσης, με όσα επικοινωνιακά είπε εκ των υστέρων ο πρωθυπουργός, οι τελευταίες ελπίδες ότι κάτι μπορεί να αλλάξει στην πολιτική και στην πρακτική αυτής της κυβέρνησης.

Ε.Σ.