Για τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση ουδείς αναντικατάστατος |
Παίρνει πόδι όποιος σπάει την ομερτά του πρωθυπουργού |
|
Από την αρχή της θητείας του ως πρωθυπουργός, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέβαλε έναν αξιακό κώδικα στα μέλη της κυβέρνησης και του κόμματος, έναν κώδικα απαράβατο και σκληρό, που βάζει πρώτο τον πολίτη και το κυβερνητικό έργο. Και από την αρχή της θητείας του, έχει πολλάκις «τιμωρήσει» με την εσχάτη των ποινών τους παραβάτες αυτού του κώδικα. Ο Σπήλιος Λιβανός γνώριζε ότι κανείς δεν είναι αναντικατάστατος και πως όλοι κρίνονται, αυστηρά και αδιάκοπα. Για αυτό και υπέβαλε ευθύς αμέσως την παραίτησή του, μόλις συνειδητοποίησε ότι είχε παραβεί τον κώδικα του πρωθυπουργού. Ήξερε πως τα χαριεντίσματα με τον δήμαρχο Σπάρτης, που και αυτός διεγράφη από το κόμμα, την ώρα που επαιρόταν για τις «τσάντες με λεφτά» με τις οποίες κατέβηκαν στην καμμένη Ηλεία το 2007 και «τα μοίραζαν στους πυρόπληκτους», δεν θα συγχωρούνταν με τίποτα. Η παρέμβαση Μητσοτάκη ήταν άμεση και καθοριστική. Μπορεί πράγματι το 2007 να συνέβησαν αυτά τα πράγματα στην Ηλεία, αν και ο ίδιος ο δήμαρχος δήλωσε πως ήταν λόγια «καθ’ υπερβολήν», όμως η προ 15ετίας Νέα Δημοκρατία δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή και οποιαδήποτε μέλη της θεωρούν πως μπορούν ακόμα να πράττουν κατά το δοκούν χωρίς συνέπειες, καλά θα κάνουν να το ξανασκεφτούν. Αυτή η ευθύτητα με την οποία ο πρωθυπουργός αντιμετωπίζει τους «παραβάτες» είναι παράδειγμα προς μίμηση. Δείχνει ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν έχει καμία υπομονή απέναντι σε όσους υπονομεύουν τις πολιτικές της κυβέρνησής του και τις προσπάθειες απέναντι στις πολλαπλές κρίσεις που έχουν πλήξει τη χώρα τα τελευταία χρόνια.  Δεν αφήνει τέτοια παραπτώματα να γίνουν σημαία από την αντιπολίτευση, η οποία σπεύδει να αλλάξει την ατζέντα, ώστε όλοι να ασχολούνται με το τι είπε ο Δούκας, και με τι γέλασε ο Λιβανός. Μια αντιπολίτευση που έχει στα έδρανά της βουλευτές που δεν ντρέπονται να μιλήσουν για «τσίγκινα σωβρακάκια», που καπνίζουν μέσα στο υπουργικό τους γραφείο, που καταπατούν επανειλημμένα τους κανονισμούς του Κοινοβουλίου και απειλούν ανοιχτά τα κυβερνητικά στελέχη. Ένα κόμμα που δεν ελέγχει τα μέλη του, είναι ένα κόμμα αδύναμο, που δεν μπορεί να κυβερνήσει, όσο και να το θέλει. Ένα κόμμα όμως που δεν φοβάται να καρατομήσει κάθε έναν που δεν συνδράμει στο έργο και στο όραμα του αρχηγού του, είναι ένα κόμμα ευθύνης, του οποίου η διακυβέρνηση μόνο καλό θα κάνει στον τόπο. Ε.Κ. |
Ζήτημα αφοσίωσης ανέγειρε η πρόσφατη καρατόμηση του υπουργού ΑΑΤ, Σπήλιου Λιβανού, και του δημάρχου Σπάρτης και πρώην υπουργού, Πέτρου Δούκα, από τον πρωθυπουργό. Αφοσίωσης όχι ως προς τους θεσμούς, τη Δημοκρατία και τους πολίτες, αλλά ως προς τα πολιτικά σχέδια και το πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Διότι είναι τουλάχιστον ειρωνικό να μιλάει ο πρωθυπουργός για αξιακό κώδικα του κόμματός του, όταν αυτό το ίδιο μοίραζε κυριολεκτικά λεφτά σε όποιον τύχαινε να περνάει από την πυρόπληκτη Ηλεία το 2007. Έτσι τουλάχιστον είχε γράψει δημοσιογράφος γνωστής εφημερίδας, όταν ήταν ακόμα εφημερίδα και όχι κυβερνητικό φερέφωνο. Με αποτέλεσμα να καταρριφθεί η «απολογία» του πρώην υπουργού, στην οποία ανέφερε πως τα όσα είπε ο κ. Δούκας δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Την ίδια πραγματικότητα με την οποία και η Νέα Δημοκρατία έχει αποδείξει πως δεν θέλει να έχει σχέση. Οι δηλώσεις του πρώην δημάρχου, λοιπόν, δεν παραβαίνουν κανέναν αξιακό κώδικα. Παραβαίνουν μονάχα τον κώδικα της ομερτά, της σιωπής που έχει επιβάλει ο πρωθυπουργός στα κυβερνητικά του στελέχη και στα μέλη του κόμματος. Η παραδοχή της αλήθειας επιφέρει ευθύνες, γιατί αποκαλύπτει τον σάπιο μηχανισμό που επί δεκαετίες κινεί τα νήματα της οικονομίας, της κοινωνίας και της χώρας και σήμερα κρύβεται πίσω από καλοπληρωμένα ΜΜΕ και επικοινωνιακά παιχνίδια. Αποκαλύπτει ότι πίσω από τη δήθεν οργή για τη δήθεν πολιτική εκμετάλλευση της τραγωδίας στο Μάτι από τον ΣΥΡΙΖΑ κρύβεται μια στυγνή ψηφοθηρική κυβέρνηση, που εκμεταλλεύτηκε την τραγωδία στην Ηλία για να εξαγοράσει συνειδήσεις και ψήφους. Το αποδεικνύει άλλωστε όχι μόνο το τετ-α-τετ Δούκα-Λιβανού, αλλά και οι αντίστοιχης φύσης δηλώσεις του νέου υπουργού ΑΑΤ, Γιώργου Γεωργαντά, που είδαν το φως της δημοσιότητας. Η ελληνική κοινωνία, όμως, έχει χορτάσει και από τα «επιτεύγματα» του πολυδιαφημισμένου επιτελικού κράτους του κ. Μητσοτάκη. Ο ίδιος ευαγγελίζεται ηθική και αξιοκρατία, όμως στην πραγματικότητα πρεσβεύει την ανηθικότητα και τον κυνισμό. Η καρατόμηση Λιβανού αποδεικνύει την πλήρη πολιτική κατάρρευση του ίδιου και της κυβέρνησής του. Μιας κυβέρνησης που δείχνει με το δάχτυλο υπουργούς και βουλευτές της αντιπολίτευσης, ενώ ανέχεται υπόδικους να της κουνάνε εκείνοι το δάχτυλο και να εκβιάζουν υπουργούς της, αντιπροέδρους και κορυφαία στελέχη της να εμφανίζονται με «αδιευκρίνιστα ποσά» εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ και ακροδεξιούς να προσφέρουν πολιτικό καταφύγιο στον φασισμό και στα απομεινάρια της Χρυσής Αυγής. Μία τέτοια κυβέρνηση δεν τη θέλει ο ελληνικός λαός. Ήρθε η ώρα να αναλάβει τις ευθύνες της, να μαζέψει όσα κομμάτια της έχουν απομείνει και να αποχωρήσει. Ε.Σ. |
