Οι κρατικοί «αρμοί» δεν είναι εκτός δημοκρατικού ελέγχου |
Η πολιτική ροπή του Αλέξη Τσίπρα προς τον αυταρχισμό δεν κρύβεται |
|
Τι είπε ο Αλέξης Τσίπρας και ξεσηκώθηκαν οι αμύντορες των θεσμών; Ότι η βούληση και η πολιτική μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης θα πρέπει να υλοποιείται από όλους τους αρμούς του κρατικού μηχανισμού. Και ποιο είναι το λογικό επιχείρημα αυτής της άποψης, που δεν είναι παρά το θεμέλιο της δημοκρατίας μας; Ότι δεν μπορεί η κρατική γραφειοκρατία, οι φυσικές ηγεσίες των διάφορων τομέων κρατικής μηχανής, της Αστυνομίας, ας πούμε, ή του υπουργείου Παιδείας, να κάνουν του κεφαλιού τους και να μην εφαρμόζουν την πολιτική της κυβέρνησης που έχει προκρίνει η λαϊκή πλειοψηφία. Διαφορετικά, να προσθέσουμε, ούτε η Δημοκρατία λειτουργεί, ούτε το κράτος υπηρετεί τους σκοπούς του. Και η κοινωνία πληρώνει τελικά τα σπασμένα. Από πού ορμώμενος ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπογράμμισε κάτι τέτοιο; Από την πικρή πείρα του ΣΥΡΙΖΑ. Που ως κυβέρνηση, ενώ πάλευε να βγάλει τη χώρα από τα μνημόνια –το κατάφερε τελικά, παρά τις τρικλοποδιές–, και είχε σαφώς εκφρασμένη στήριξη από την πλειοψηφία, υπονομεύτηκε όσο καμιά άλλη από «αρμούς» της κρατικής μηχανής. Είδε πολιτικές της να καταργούνται στην πράξη, τους αντιπάλους της να ακυρώνουν συνταγματικές διαδικασίες, να παρεμβαίνουν με χίλιους τρόπους σε «αρμούς», όπως στη Δικαιοσύνη. Τους είδε να φωνάζουν –μην το ξεχνάμε αυτό– Γερούν γερά, ενισχύοντας τους δανειστές απέναντι όχι απλώς στην κυβέρνηση, αλλά στη χώρα. Και, ως αντιπολίτευση, βλέπει ένα τεράστιο σκάνδαλο, αυτό της Νοβάρτις, να μετατρέπεται σε «σκευωρία», με την εργαλειακή και εκτός κάθε συνταγματικής πρόβλεψης χρήση των «αρμών» από τη σημερινή κυβέρνηση.  Πώς όμως γενικότερα μεταχειρίζεται αυτούς τους «αρμούς», που υποτίθεται ότι προστατεύει, η κυβέρνηση Μητσοτάκη; Αλλάζει τον νόμο για να διορίσει διοικητή της ΕΥΠ έναν φίλο της οικογένειας. Καταργεί την ανεξαρτησία που προβλέπει το Σύνταγμα για κάποιες αρχές και διώχνει την ανεπιθύμητη Θάνου από την ανεξάρτητη αρχή για τον ανταγωνισμό. Φουσκώνει σε πρόσωπα και αμοιβές το λεγόμενο επιτελικό κράτος. Ξηλώνει με τον χειρότερο τρόπο την ηγεσία της Αστυνομίας. Δείχνει δηλαδή σε όλους ότι δεν ελέγχει, αλλά αποσυναρμολογεί τους αρμούς κανονικά, γράφοντας στα παλιά της παπούτσια το Σύνταγμα και τις δημοκρατικές επιταγές. Δεν είναι πολύ να μιλούν για τους «αρμούς» του Τσίπρα, εκείνοι που διαπράττουν τέτοιους «δαρμούς» της Δημοκρατίας; Ε.Σ.
|
Ο πολιτικός έρωτας του κ. Τσίπρα προσωπικά, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ συνολικά, για αυταρχικά καθεστώτα, είναι από χρόνια γνωστός. Έχουμε ζήσει τις στενές σχέσεις τους με το καθεστώς του Τσάβες και του Μαδούρο, με το καθεστώς του Κάστρο, με το καθεστώς του ήδη έκπτωτου Μοράλες. Απλώς πιστεύαμε μέχρι τώρα ότι οι μύχιοι πόθοι και οι μύχιες επιδιώξεις της Αριστεράς του κ. Τσίπρα θα έμεναν αυτό ακριβώς, μύχιες, γιατί η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός δεν ανέχονται τέτοιου είδους αντιδημοκρατικές πρακτικές, ούτε καν σκέψεις. Και όμως, ο κ. Τσίπρας τόλμησε να μιλήσει ανοιχτά για έλεγχο των αρμών του κράτους από το κόμμα του, αν ο ελληνικός λαός ξανακάνει το λάθος να τον ψηφίσει. Δεν ξέρει κανείς αν πρόκειται για θράσος ή του ξέφυγαν οι λέξεις λόγω κούρασης από την εσωκομματική αντιπαράθεση στον ΣΥΡΙΖΑ. Διέπραξε όμως σοβαρό αντιδημοκρατικό ατόπημα και δεν έχει άδικο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος που δήλωσε ότι ανατρίχιασε ακούγοντάς τον. Όπως ανατρίχιασε και κάθε δημοκρατικός Έλληνας, αριστερός ή δεξιός. Ποιο είναι το ατόπημα; Ο κ. Τσίπρας ξέχασε, ή απλώς θέλει να ξεχάσει, ότι η λειτουργία των θεσμών και των «αρμών» της δημοκρατίας μας δεν καθορίζεται από την οποιαδήποτε κυβέρνηση. Καθορίζεται από το Σύνταγμα και τους νόμους. Το Σύνταγμα και οι νόμοι, για παράδειγμα, καθορίζουν την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, την οποία ο ίδιος παραβίασε, μαζί με τον υπουργό του, στη σκευωρία της Νοβάρτις, προσπαθώντας να ποινικοποιήσουν την πολιτική ζωή και να σύρουν αθώους πολιτικούς τους αντιπάλους στα δικαστήρια. Ή στην επιλογή της ηγεσίας τόσο των σωμάτων ασφαλείας, όσο και του στρατού. Κι αυτά ο ελληνικός λαός δεν τα ξεχνάει, μεταξύ άλλων γιατί δείχνουν ότι τα λόγια του για τους «αρμούς» δεν είναι λόγια του αέρα. Έχουν αντίκρισμα και εφαρμογή στην πράξη. Πράγμα που τον καθιστά, όπως και όποιον σκέφτεται όπως αυτός, επικίνδυνο για τη δημοκρατία μας. Οι «αρμοί» του κράτους, για τους οποίους μίλησε, αποτελούν θεμελιώδη μεγέθη της δημοκρατίας μας, συμβάλλουν στη δημοκρατική ομαλότητα, και προϋπόθεση για να μπορούν να παίζουν αυτόν τον ζωτικό ρόλο τους είναι να υπηρετούν το Σύνταγμα και τους νόμους, όχι τις πολιτικές ορέξεις του κ. Τσίπρα, και του κάθε κ. Τσίπρα, που είναι έτοιμος να τους μετατρέψει σε κομματικά εργαλεία. Ε.Κ.
|
