Η σκανδαλολογία δεν δείχνει παρά αντιπολιτευτική αμηχανία |
Οι πρακτικές τους δείχνουν ότι το θεωρούν το κράτος ιδιοκτησία τους |
|
Υπάρχει μια επίμονη προπαγανδιστική προσπάθεια από τον ΣΥΡΙΖΑ και τα φιλικά του ΜΜΕ, να διαμορφώσουν την εικόνα ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη κατασπαταλά το δημόσιο χρήμα, προβαίνει σε προσλήψεις μετακλητών χωρίς καμία φειδώ, ασκεί πολιτική ρουσφετιού κ.λπ. Μια προσπάθεια που δείχνει την αντιπολιτευτική τους αμηχανία, αφού επιμένουν με πείσμα να αποδείξουν ότι και η σημερινή κυβέρνηση είναι σαν τη χτεσινή. Με προφανή στόχο, αν όχι να ξεπλυθούν για όσα τους βαρύνουν, ορισμένους και ποινικά, τουλάχιστον να εξομοιώσουν τη δική τους κυβερνητική θητεία με τη σημερινή. Αν ο στόχος είναι προφανής, όμως, οι μέθοδοι είναι επιεικώς απαράδεκτες. Όταν, για παράδειγμα, φωνασκούν για τις απευθείας αναθέσεις, κρύβουν το γεγονός ότι σήμερα η χώρα βιώνει μια πρωτοφανή κατάσταση πανδημίας. Ότι, για να αντιμετωπιστεί αυτή η πανδημία, χρειάζονται «όπλα». Και ότι δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε για μήνες αυτά τα «όπλα» να αγοραστούν, ή εν πάση περιπτώσει να είναι διαθέσιμα για τη σωτηρία της ζωής χιλιάδων ανθρώπων, με διαγωνισμούς όπως σε περιόδους κανονικότητας. Όταν καταγγέλλουν την πρόσληψη μετακλητών, αποσιωπούν το γεγονός ότι οι μετακλητοί δεν είναι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι. Προσλαμβάνονται για όσο διάστημα μία κυβέρνηση, ή ένας υπουργός, κρίνουν ότι είναι απαραίτητοι για τη λειτουργία της κρατικής μηχανής. Και η σύμβασή τους με το Δημόσιο λήγει αυτόματα, ή όταν η αρμόδια αρχή το αποφασίσει, ή όταν η κυβέρνηση, ή ο υπουργός στον οποίο υπηρετούν, αλλάξει. Οι μετακλητοί, δηλαδή, αναλαμβάνουν να συνδράμουν την υλοποίηση της κυβερνητικής πολιτικής, σε συνεργασία πάντα με τους δημοσίους υπαλλήλους, αλλά χωρίς τη μονιμότητα των τελευταίων.  Όταν καταγγέλλουν ρουσφέτια, αποσιωπούν το γεγονός ότι εδώ και πολλά χρόνια στο ελληνικό Δημόσιο ουδείς μπορεί να προσληφθεί χωρίς διαφανή διαγωνισμό, που διοργανώνει το ανεξάρτητο ΑΣΕΠ. Μόνο κάποιοι συμβασιούχοι, απαραίτητοι για την υλοποίηση εποχικών καθηκόντων, προσλαμβάνονται με ειδικές διαδικασίες. Όπως έγινε με μερικές χιλιάδες ειδικούς φρουρούς, επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη, στην προσπάθεια να ενισχυθεί άμεσα η δημόσια τάξη. Ή με κάποιους υγειονομικούς την τελευταία περίοδο της πανδημίας. Σε κάθε περίπτωση, οι όποιες ειδικές διαδικασίες αφορούν ειδικές συνθήκες και δεν αναιρούν τις νόμιμες και κανονικές διαδικασίες πρόσληψης στο Δημόσιο. Δεν πρόκειται φυσικά να σταματήσει η προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ, σε κάθε ευκαιρία που του δίνουν οι δυσκολίες της πανδημίας. Αλλά δεν πρόκειται επίσης να σταματήσει η πραγματικότητα να διαψεύδει αυτή την προπαγάνδα. Ε.Κ. |
Ανήκει το κράτος στην παράταξη που κυβερνά σήμερα; «Όχι», θα πει κάθε δημοκρατικός πολίτης. Ένα τέτοιο αίσθημα ιδιοκτησίας μόνο επί χούντας υπήρχε στην Ελλάδα και θα ήταν αδύνατον, να υπάρχει σε συνθήκες δημοκρατίας, διαφάνειας και ισονομίας, που το Σύνταγμα εγγυάται. Και όμως, η κυβέρνηση Μητσοτάκη συμπεριφέρεται ακριβώς σαν ιδιοκτήτης του κράτους. Με διάφορα προσχήματα -τη δημόσια τάξη, την πανδημία, το επιτελικό κράτος- έχει προχωρήσει σε αθρόες προσλήψεις μετακλητών, συμβασιούχων, ακόμα και μόνιμων υπαλλήλων του Δημοσίου. Χαρακτηριστικό είναι ότι διπλασίασε σχεδόν τους μετακλητούς και αύξησε θεαματικά τους μισθούς τους, όπως και τις σχετικές δαπάνες. Τα πρόσφατα στοιχεία από τις επίσημες κυβερνητικές πηγές δεν αφήνουν καμία αμφιβολία. Την ίδια στιγμή, χρησιμοποιεί τη φάμπρικα των απευθείας αναθέσεων για να δώσει «χρυσές δουλειές» σε δικά της παιδιά, κουμπάρους και κολλητούς. Εταιρείες που ιδρύονται τη μία μέρα, παίρνουν μεγάλες δουλειές την άλλη. Εταιρείες που ασχολούνται με τοποθετήσεις αμορτισέρ, παίρνουν δουλειές που έχουν σχέση με την προστασία από τον κορωνοϊό. Εταιρείες που διακινούν νωπά λαχανικά, αναλαμβάνουν την προμήθεια μασκών και υγειονομικού υλικού. Το υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής, υπό τον κ. Πιερρακάκη, αναθέτει σε εταιρεία real estate τις προδιαγραφές του διαγωνισμού για την ευφυή γεωργία, ή ανακοινώνει μεγάλη ανάθεση, την οποία σπεύδει να πάρει πίσω μετά τον δημοσιογραφικό θόρυβο. Ενώ το πιο χαρακτηριστικό ίσως είναι το πρόγραμμα επιμόρφωσης των μηχανικών από το υπουργείο Εργασίας, που πλούτισε το πολιτικό μας λεξιλόγιο με λέξεις όπως «σκόιλ ελικίκου» και άλλες παρόμοιες. Πρόκειται για μια κατάσταση «πανδημίας» στη διαχείριση των δημόσιων οικονομικών, που διευκολύνεται από την αθρόα χρηματοδότηση των μεγάλων ΜΜΕ από την κυβέρνηση. Έτσι που να ασχολούνται για παράδειγμα με το ενοίκιο του Τσίπρα πολύ περισσότερο από ό,τι με τη σωρεία καταγγελιών και αποκαλύψεων για τη διασπάθιση χρημάτων του ελληνικού λαού με πρόσχημα την πανδημία, και με την αξιοποίηση της υγειονομικής κρίσης ως ευκαιρία. Δυο πράγματα δείχνει αυτό για τη σημερινή κυβέρνηση. Πρώτον, ότι τηρώντας τις παραδόσεις της Δεξιάς θεωρεί το κράτος τσιφλίκι της και το δημόσιο χρήμα ιδιοκτησία της. Δεύτερον, ότι θεωρεί τους πολίτες ηλίθιους, γιατί πιστεύει ότι κρύβοντας με κάθε τρόπο όσα γίνονται, θα μπορέσει να κρύψει την αλήθεια. Αυτό το τελευταίο, όμως, ούτε η χούντα δεν το πέτυχε, παρά το γεγονός ότι είχε εγκαταστήσει έναν λογοκριτή σε κάθε εφημερίδα και φρόντιζε να δημοσιεύονται μόνο όσα εξυμνούσαν το έργο της. Ε.Σ. |
