Αντιθέσεις: Μύκονος

Καμία χαλάρωση το μήνυμα από τη Μύκονο

Η Μύκονος παράδειγμα αποτυχίας της κυβέρνησης

Η Μύκονος βρέθηκε αυτές τις μέρες στο επίκεντρο της δημοσιότητας, λόγω των περιοριστικών μέτρων που η κυβέρνηση υποχρεώθηκε να λάβει για το νησί. Η ανησυχητική εξάπλωση του ιού, σε συνδυασμό με την ανεμελιά της διασκέδασης, που σε ορισμένες περιπτώσεις πήρε με κορωνοπάρτι χαρακτήρα μαζικής υποτίμησης κάθε προστατευτικού μέτρου, έκαναν αναγκαία μια τέτοια παρέμβαση.

Και αν είναι λογικό κι αναμενόμενο οι φορείς του νησιού που θίγονται να εκφράσουν τη διαφωνία τους με τα μέτρα της κυβέρνησης -που πάντως είναι στοχευμένα και σε καμιά περίπτωση δεν μιλάμε για λοκντάουν- είναι απαράδεκτο δυνάμεις της αντιπολίτευσης, με πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ, να επιλέξουν μια στάση εκμετάλλευσης μιας δύσκολης κατάστασης.

Έπρεπε η κυβέρνηση να λάβει τα μέτρα που έλαβε, παρά το γεγονός ότι αυτό θα προκαλούσε κάποια ζημιά στο νησί και στον τουρισμό γενικότερα; Είναι προφανές ότι έπρεπε, ήταν αναγκαίο. Αν δεν έμπαινε εγκαίρως φραγμός, η βέβαιη αρνητική εξέλιξη των πραγμάτων θα οδηγούσε σε πολύ μεγαλύτερη ζημιά, τόσο για τη Μύκονο, όσο και για τον ελληνικό τουρισμό.

Κι αν κάτι θα πρέπει να καταλογίσει κανείς στους αρμόδιους, αυτό δεν είναι κάποιου είδους τιμωρητική διάθεση, αλλά το πολιτικό και επιστημονικό θάρρος να επιβάλουν δυσάρεστα για πολλούς, αλλά αναγκαία μέτρα. Και μόνο να σκεφτεί κανείς το πλήγμα για την εικόνα της Ελλάδας, αν η Μύκονος αφηνόταν στο έλεος της πανδημίας, θα καταλάβει πόσο αναγκαία ήταν η κυβερνητική παρέμβαση.

Αυτό που δείχνουν η περίπτωση της Μυκόνου, αλλά και οι περιπτώσεις άλλων μίνι λοκντάουν, όπως έχουν ονομαστεί, είναι ότι δεν χωράει καμιά χαλαρότητα, γιατί η πανδημία είναι παρούσα και επικίνδυνη. Η μετάλλαξη Δ, η οποία είναι πολύ πιο μεταδοτική, αν συνδυαστεί με χαλάρωση των μέτρων ατομικής και συλλογικής προστασίας, μπορεί να οδηγήσει σε τραγικά αποτελέσματα, τόσο για την υγεία των ανθρώπων, όσο και για την υγεία της οικονομίας.

Και η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να λαμβάνει όλα τα αναγκαία μέτρα, για να προλάβει τα χειρότερα, έστω κι αν έτσι γίνεται δυσάρεστη σε ορισμένες ομάδες του πληθυσμού και στόχος πολιτικών επιθέσεων. Κανένας, ούτε στη Μύκονο, ούτε σε οποιοδήποτε άλλο μέρος της χώρας, δεν έχει το δικαίωμα να παίζει με τις ζωές των άλλων, εν ονόματι οποιασδήποτε σκοπιμότητας. Αυτό το μήνυμα έδωσε σε όλην τη χώρα, αλλά και σε όλο τον κόσμο η περίπτωση της Μυκόνου.

Ε.Κ.

Με «έξυπνα» μέτρα-ακορντεόν, χαρτζιλίκια, υποχρεωτικούς εμβολιασμούς που φουσκώνουν το κύμα κατά των εμβολίων και τοπικά μίνι λοκντάουν, ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του προσπαθούν να ελέγξουν την πανδημία. Δίνοντας συχνά την εντύπωση ότι ενδιαφέρονται για την επικοινωνία περισσότερο από ό,τι για την κοινωνία. Εξ ου και τα… επινίκια του κ. Μητσοτάκη, δις μάλιστα. Συνέβαλε έτσι ο ίδιος στο κλίμα χαλάρωσης, ενώ ξεκινούσε μια νέα επικίνδυνη επέλαση του ιού, που υποτίθεται ότι είχε ηττηθεί.

Η περίπτωση της Μυκόνου και τα περιοριστικά μέτρα που αναγκάστηκε να λάβει εκ των υστέρων η κυβέρνηση, στέλνοντας αρνητικό σήμα σε όλο τον κόσμο για τον ελληνικό τουρισμό, είναι χαρακτηριστική. Η Μύκονος είναι η ναυαρχίδα της ελληνικής τουριστικής βιομηχανίας. Ταυτόχρονα, όμως, φέτος, είναι και το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα της παταγώδους αποτυχίας της κυβέρνησης στη διαχείριση της πανδημίας. Γιατί, όταν κάνεις για δεύτερη συνεχόμενη φορά σε έναν χρόνο το ίδιο λάθος, τότε δεν πρόκειται για αστοχία ή ατυχία, αλλά για ανικανότητα.

Η κυβέρνηση κάνει λοιπόν και φέτος ακριβώς τα ίδια λάθη που έκανε και πέρυσι. Άνοιξε χωρίς αυστηρά υγειονομικά μέτρα τις πύλες εισόδου της χώρας. Άνοιξε χωρίς μαζικό τέστινγκ και ιχνηλάτηση. Άνοιξε χωρίς να ενισχύσει τις τοπικές μονάδες Υγείας ή τα κέντρα Υγείας στους τουριστικούς προορισμούς. Άνοιξε χωρίς να φροντίσει καν για ξενοδοχεία καραντίνας.

Αντί για όλα αυτά, συνέχισε να ρίχνει την ευθύνη στους πολίτες με τα self tests, αλλά και στους επιχειρηματίες και στις ναυτιλιακές εταιρείες. Οπουδήποτε αλλού, δηλαδή, εκτός από την ίδια.

Όταν όμως γίνονται τα ίδια λάθη, λογικό είναι να παράγονται και τα ίδια αποτελέσματα. Η Ελλάδα θεωρήθηκε επίσημα από χώρες προέλευσης τουριστών ως επικίνδυνη χώρα, το έτσι κι αλλιώς μειωμένο τουριστικό ρεύμα μειώθηκε παραπέρα, ο τουρισμός δυσφημίστηκε και η Μύκονος υποβιβάστηκε από τουριστικό παράδειγμα σε αντιπαράδειγμα. Με αποτέλεσμα όχι ο ΣΥΡΙΖΑ, ή η αντιπολίτευση, αλλά το σύνολο σχεδόν των φορέων του νησιού, όπως και των τουριστικών φορέων όλη της χώρας, να εκφράζουν αγανάκτηση για τις τακτικές της κυβέρνησης.

Υπάρχουν δύο ζητήματα εδώ. Το ένα είναι ο κίνδυνος για την υγεία και τη ζωή των ανθρώπων. Το δεύτερο είναι το πλήγμα για την οικονομία και ιδίως για τον τουρισμό. Αν η κυβέρνηση του κυρίου Μητσοτάκη δεν αντιληφθεί εγκαίρως την ανάγκη να διορθώσει την πορεία της, καμιά αισιοδοξία δεν δικαιολογείται.

Ε.Σ.