Το νερό τελειώνει αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλει ιδιωτικοποίηση
|
Το νερό νεράκι αν περάσουν τα σχέδια της κυβέρνησης
|
|
Καταγγελίες σε υψηλούς τόνους για τη δήθεν προσπάθεια της κυβέρνησης να ιδιωτικοποιήσει τις εταιρείες ύδρευσης και να δώσει την εκμετάλλευση του νερού σε ιδιώτες προκάλεσε το νομοσχέδιο που έγινε νόμος του Κράτους την περασμένη Τρίτη, με την ψήφο 156 βουλευτών της ΝΔ. Καταγγελίες που δεν έχουν καμιά σχέση με τις ρυθμίσεις τον νομοσχεδίου και αντέκρουσε με επιχειρήματα ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Κώστας Σκρέκας. Ο κ. Σκρέκας αρχικά, απευθυνόμενος στην αντιπολίτευση, υπογράμμισε ότι όποιος διαβάσει τις πρώτες σελίδες του νομοσχεδίου πείθεται ότι δεν υπάρχει κανένα θέμα ιδιωτικοποίησης του νερού. Τι καλείται όμως να κάνει ο νέος νόμος; Να αντιμετωπίσει χρόνιες παθογένειες στη διαχείριση ενός πολύτιμου αγαθού. «Έχουμε 295 φορείς», είπε χαρακτηριστικά, «που παρέχουν πόσιμο νερό στη χώρα. Δημοτικές επιχειρήσεις ύδρευσης, δήμοι μικροί, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ. Μόλις το 42% αυτών των φορέων αναρτούν στην ηλεκτρονική πλατφόρμα του υπουργείου τα στοιχεία που οφείλουν βάσει νόμου να αναρτούν… Υπάρχουν δημοτικές επιχειρήσεις που χρεώνουν έως και 203% πιο ακριβά το νερό στους δημότες τους. Σύμφωνα με τα στοιχεία που οι ίδιες αναρτούν, υπάρχουν δημοτικές επιχειρήσεις ύδρευσης που έχουν απώλειες έως και 63%, με τη μέση τιμή απωλειών να φτάνουν στο 38%». Είναι φανερό ότι αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί, γιατί συνεπάγεται σπατάλη του νερού και έχει αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον. Παρ’ όλα αυτά, ΣΥΡΙΖΑ και λοιπή αντιπολίτευση επιμένουν ότι με την ανάθεση της αρμοδιότητας για το νερό στη ΡΑΕ (Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας) ανοίγει ο δρόμος για την ιδιωτικοποίησή του. Κανένα τέτοιο ζήτημα φυσικά δεν υπάρχει. «Επεκτείναμε σε μία Ρυθμιστική Αρχή που φαίνεται ότι δουλεύει καλά, γιατί θέλουμε να βελτιώσουμε τις υπηρεσίες», είπε ο υπουργός και αναφέρθηκε στο μεγάλο θέμα σπατάλης του νερού. Στην Ελλάδα καταναλώνουμε 11 δισ. κυβικά μέτρα νερού τον χρόνο και το 65%-70% προέρχεται από τους υπόγειους υδροφόρους ορίζοντες, ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη υπάρχει αξιοποίηση κατά 65%-70% των επιφανειακών υδάτων και μόνο 30% των υπόγειων. Έτσι έχουμε φτάσει, στη Θεσσαλία για παράδειγμα, σε 400 μέτρα βάθος, κι αυτό έχει τεράστιο κόστος ενεργειακό, αλλά και περιβαλλοντικό.  Σε λίγο θα βγάζουμε πετρέλαιο αντί για νερό. Ο υδροφόρος ορίζοντας καταστρέφεται, το θαλασσινό νερό προκαλεί υφαλμύρωση, οι επιπτώσεις στην αγροτική παραγωγή είναι ολέθριες. Και έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ και καταγγέλλει ένα νομοσχέδιο που προσπαθεί να λύσει αυτό το… λιμνάζον πρόβλημα. E.K. |
Το Συμβούλιο της Επικρατείας ανέκοψε τον δρόμο της ιδιωτικοποίησης του νερού. Το νερό είναι και πρέπει να παραμείνει δημόσιο αγαθό, είναι η απόφασή του. Και τι κάνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη; Παρακάμπτει αυτή την απόφαση και επιχειρεί σε ένα νομοσχέδιο-σκούπα (263 άρθρα) να κρύψει την προσπάθειά της να μετατρέψει το νερό σε αντικείμενο κερδοσκοπίας. Αναθέτει τη «ρύθμιση» της διαχείρισης του νερού σε μια Αρχή, τη ΡΑΕ, που καμιά σχέση δεν έχει με το αντικείμενο και με τον τρόπο αυτόν το αποσπά από τον δημόσιο έλεγχο. Είναι το πρώτο βήμα για την είσοδο ιδιωτικών συμφερόντων στο νερό. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αποκαλυπτικός. Το νερό, είπε, «είναι για τον ιδιωτικό τομέα ο μπλε χρυσός, το μπλε πετρέλαιο, του οποίου η προσφορά μειώνεται και η ζήτηση αυξάνεται παγκοσμίως, και άρα υπάρχει μεγάλο πεδίο για κέρδη. Και φέρνετε αυτό το νομοσχέδιο και μας λέτε όλοι σας “μα πού την είδατε την ιδιωτικοποίηση; Αυτά τα λέει μόνο η αντιπολίτευση”. Ο συνήγορος του πολίτη όμως είναι αποκαλυπτικός: Το νερό μετατρέπεται από δημόσιο αγαθό σε εμπορεύσιμο προϊόν». Το θέμα εδώ είναι η ιδεοληπτική εμμονή της κυβέρνησης Μητσοτάκη ότι τα πάντα πρέπει να τα αναλάβει η ιδιωτική πρωτοβουλία. Και είδαμε τι έγινε με τις τιμές του ρεύματος και τα ουρανοκατέβατα κέρδη τους. Τι γίνεται με τα σούπερ μάρκετ. Τι γίνεται με την αισχροκέρδεια. Και όλα αυτά είναι απολύτως λογικά, αφού η ιδιωτική πρωτοβουλία αποσκοπεί στα κέρδη και αδιαφορεί πλήρως για το δημόσιο συμφέρον και το κοινό καλό. Για το νερό ως εμπόρευμα υπάρχουν παραδείγματα. Στην Αυστραλία, η τιμή του είναι τέτοια ώστε να μπορούν οι πλούσιοι να έχουν ιδιωτικές πισίνες, αλλά να έχουν πρόβλημα τα μεσαία και τα χαμηλά στρώματα. Στη Βρετανία, η ιδιωτικοποίηση του νερού έφερε επενδυτές που αύξησαν τις τιμές, μοίρασαν μεγάλα μερίσματα στους μετόχους τους και, όταν έφυγαν, άφησαν τεράστια χρέη που θα τα πληρώσουν οι φορολογούμενοι πολίτες. Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι θέλει να διορθώσει τα κακώς κείμενα στο νερό. Τι δουλειά όμως έχει εδώ η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας; Δημόσιες πολιτικές δεν θα υπάρχουν για την πρόσβαση στο νερό; Το πλαίσιο για τους καταναλωτές και τη βιομηχανία θα το κάνει η Ρυθμιστική Αρχή; Δούρειος Ίππος για την ιδιωτικοποίηση του νερού είναι η Ρυθμιστική Αρχή. Και θα πούμε το νερό νεράκι., αν περάσουν τα σχέδια της κυβέρνησης. Ε.Σ. |
