Σκευωρία και με την βούλα της δικαιοσύνης η Novartis |
Μια σκανδαλώδης συγκάλυψη από μία σκανδαλώδη κυβέρνηση |
|
Ο φάκελος Νοβάρτις, που τόσο απασχόλησε την ελληνική Δικαιοσύνη και την κοινή γνώμη, έκλεισε τελικά πριν από λίγες μέρες. Η Εισαγγελία Διαφθοράς τοποθέτησε στο αρχείο τις υποθέσεις για τον Άδωνι Γεωργιάδη και τον Δημήτρη Αβραμόπουλο και έτσι, εννέα από τα δέκα πολιτικά πρόσωπα που επιχειρήθηκε να εμπλακούν αποδόθηκαν λευκά στην κοινωνία, με απόφαση της Δικαιοσύνης. Παραπέμπεται μόνο ο Ανδρέας Λοβέρδος, αλλά το πιθανότερο είναι ότι το αδίκημα που υποτίθεται ότι διέπραξε έχει παραγραφεί. Από την άλλη, και επειδή η Δικαιοσύνη δεν είναι τυφλή, όπως την παρουσιάζουν, όλα τα πρόσωπα, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχουν εμπλακεί στην κατασκευή και δίωξη του υποτιθέμενου σκανδάλου, το οποίο αποδείχτηκε τελικά άνθρακες, είναι υπό διερεύνηση και δίωξη. Από τη διερεύνηση του σκανδάλου, η Δικαιοσύνη έχει περάσει στη διερεύνηση και δίωξη των αυτουργών της σκευωρίας που προσπάθησε να εμπλέξει και να σπιλώσει πολιτικά πρόσωπα. Έτσι, ο υπουργός διαφθοράς του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, έχει ήδη παραπεμφθεί στο Ειδικό Δικαστήριο, ενώ ερευνώνται ως ύποπτοι η εισαγγελέας Ελένη Τουλουπάκη και οι δημοσιογράφοι Κώστας Βαξεβάνης και Γιάννα Παπαδάκου. Χρειάστηκε να περάσουν πέντε χρόνια, να ταλαιπωρηθούν δεκάδες άνθρωποι, να ταπεινωθούν δημόσιοι λειτουργοί, όπως ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Μητσοτάκη και πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου, Παναγιώτης Πικραμένος, αλλά και ο πρώην πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, να στηθούν μαρτυρίες «προστατευόμενων» μαρτύρων, να υπάρξει μια σκληρή πολιτική αντιπαράθεση, για να λάμψει τελικά η αλήθεια. Κανένα σκάνδαλο Νοβάρτις δεν υπήρξε στην Ελλάδα, με εμπλοκή τουλάχιστον πολιτικών προσώπων, όπως από την πρώτη στιγμή υποστήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ και διέψευδε η ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ. Αυτό που υπήρξε και μένει να αποδειχτεί είναι μια σκευωρία και μια παραλίγο «αλλοίωση του πολιτεύματος», σύμφωνα με τη δήλωση του Άδωνι Γεωργιάδη.  Προφανώς όμως δεν είναι «τέλος καλό, όλα καλά». Πρώτον, γιατί η ανάκριση και δίωξη ορισμένων με βαρύτατες κατηγορίες μόνο καλή δεν είναι για τους ίδιους. Αλλά αν για αυτούς ισχύει το «ας πρόσεχαν», το γεγονός ότι στην κυβέρνηση βρέθηκε ένα κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, κόστισε πολύ ακριβά όχι μόνο σε πρόσωπα, αλλά και στους θεσμούς της Δημοκρατίας. Το πολίτευμα βέβαια αποδείχτηκε ότι μπορεί να στηρίζεται στον πυλώνα της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η υπόθεση της Δημοκρατίας και του σεβασμού στις αρχές και τους θεσμούς της δεν είναι μια υπόθεση που απαιτεί συνεχή εγρήγορση και επαγρύπνηση. Ας μην ξεχνάμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτουργός μιας τέτοιας σκευωρίας, είναι και σήμερα αξιωματική αντιπολίτευση, δηλαδή εν αναμονή κυβέρνηση. Ε.Κ. |
Βούκινο έκανε η κυβέρνηση τη δήθεν αθώωση των στελεχών της, με την αρχειοθέτηση της δικογραφίας για το σκάνδαλο της Νοβάρτις. Δήθεν, διότι η αρχειοθέτηση δεν συνεπάγεται αθώωση, όπως ούτε και η παραγραφή, που μάλλον θα ισχύσει για τα αδικήματα για τα οποία κατηγορείται ο Ανδρέας Λοβέρδος. Δήθεν, διότι η ίδια η απόφαση αρχειοθέτησης αναφέρει αδιευκρίνιστα ποσά στους λογαριασμούς του υπουργού Ανάπτυξης, Άδωνι Γεωργιάδη, τα οποία όμως ο εισαγγελέας θεωρεί πως δεν προήλθαν από μίζες της Νοβάρτις, γιατί η κατάθεση δεν έγινε από λογαριασμούς της εταιρείας! Η απόφαση αυτή υποτιμά όχι μόνο τον θεσμό της Δικαιοσύνης, αλλά και τη νοημοσύνη των πολιτών. Το θέατρο του παραλόγου πλέον κυβερνά τη χώρα. Οι ίδιοι που φωνασκούν και κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι παρεμβαίνει στη Δικαιοσύνη, δεν δίστασαν, και αυτά μόνο στο σκάνδαλο της Νοβάρτις, να προσπαθήσουν να αποκαλύψουν τα ονόματα των προστατευόμενων μαρτύρων, να χαρακτηρίσουν την αντιπολίτευση «συμμορία» και «υπόκοσμο» τους δημοσιογράφους που θα καθίσουν εδώλιο όχι γιατί ήταν μέρος κάποιου σκανδάλου, αλλά γιατί το αποκάλυψαν! Και τώρα, ο υπουργός της κυβέρνησης και αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας πιάνεται με σχεδόν 350.000 ευρώ σε καταθέσεις που οι ίδιοι οι εισαγγελείς δεν ξέρουν από πού προήλθαν, αλλά αφού δεν είναι από τη Νοβάρτις, η υπόθεση πάει στο αρχείο. Πρόκειται περί σκευωρίας, έλεγαν, λένε και θα συνεχίσουν να λένε. Μόνο που η ίδια αυτή «σκευωρία» υποχρέωσε τη Νοβάρτις σε αποζημιώσεις 350 εκατ. δολαρίων στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, στις ΗΠΑ, από όπου ξεκίνησε το σκάνδαλο. Πώς λοιπόν μία υπόθεση η οποία στοιχειοθετείται στην Αμερική, στην Ελλάδα παραμένει σκευωρία; Έστω ότι πράγματι δεν είναι από τη Νοβάρτις τα λεφτά που κατέχει ο Άδωνις. Σε κάθε ευνομούμενο κράτος, όπου η Δικαιοσύνη είναι πράγματι αδέκαστη, θα ξεκινούσε άμεσα διερεύνηση για να αποκαλυφθεί από πού αυτά προήλθαν. Όχι στην Ελλάδα, όμως. Στην Ελλάδα, η Νέα Δημοκρατία έχει και το μαχαίρι, και το πεπόνι. Χρησιμοποιώντας τα καλοπληρωμένα από την ίδια ΜΜΕ, συγκαλύπτει σκάνδαλα από την πρώτη στιγμή της διακυβέρνησής της. Διορίζει ημέτερους σε επιτελικές θέσεις χωρίς να πληρούν τις προϋποθέσεις, ξοδεύει δισεκατομμύρια ευρώ των φορολογούμενων πολιτών σε απευθείας αναθέσεις με πρόσχημα την πανδημία, και τώρα κάνει τη Δικαιοσύνη μαριονέτα και γελοιοποιεί την κοινοβουλευτική διαδικασία, κλείνοντας τα μικρόφωνα στον Παύλο Πολάκη με τη δικαιολογία ότι τα όσα έλεγε για τη Νοβάρτις ήταν εκτός θέματος, ενώ ο ίδιος είχε ανέβει στο βήμα για να απαντήσει στον βουλευτή της ΝΔ, Βασίλη Υψηλάντη, Μπορεί λοιπόν η κυβέρνηση να διατυμπανίζει το πόσο πετυχημένη και αθώα είναι, όμως στην πραγματικότητα έχει βυθίσει την κοινωνία, την οικονομία και τώρα και τη Δικαιοσύνη στον βούρκο. Ε.Σ. |
