Αντιθέσεις: Υπόθεση Κολωνού

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να καταλάβει ότι ο βιασμός δεν έχει κόμμα

Στις πόσες συμπτώσεις σταματάει να είναι σύμπτωση;

Αυτά που αποκαλύπτονται τις τελευταίες ημέρες για την υπόθεση του βιασμού και της εκπόρνευσης μιας 12χρονης από τον Κολωνό, δεν τα χωράει ο ανθρώπινος νους. Προκαλούν φρίκη, αποτροπιασμό και οργή, και όλες οι αρμόδιες αρχές έχουν κινητοποιηθεί για την πλήρη εξιχνίαση αυτού του εγκλήματος και την τιμωρία παντός υπευθύνου.

Είναι θλιβερό το γεγονός ότι ο φερόμενος ως βιαστής και μαστροπός του κοριτσιού, Ηλίας Μίχος, ήταν μέλος της Νέας Δημοκρατίας και είχε στενές επαφές με τους κύκλους του κόμματος. Για αυτό και άμεσα το κυβερνών κόμμα πήρε αποστάσεις τόσο από τον ίδιο, όσο και από τη γυναίκα του, ενώ η υπόθεση θα εξελιχθεί υπό καθεστώς πλήρους διαφάνειας και μηδενικής ανοχής. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γ. Οικονόμου, «είναι υποχρέωση της πολιτείας να δοθούν στη δημοσιότητα τα ονόματα όσων είχαν πάρει σειρά για βιάσουν το παιδί. Είναι θέμα τιμής του νομικού πολιτισμού. Η κοινωνία οφείλει να μάθει ποιοι είναι αυτοί που κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Όπως έπεσαν από τα σύννεφα για τον 53χρονο, μπορεί να γίνει το ίδιο και για τους άλλους».

Μηδενική ανοχή, λοιπόν, απέναντι στους εμπλεκόμενους της φρικιαστικής αυτής υπόθεσης. Αλλά και μηδενική ανοχή απέναντι στις απόπειρες, με πρωταγωνιστή τον ΣΥΡΙΖΑ, να αποδοθούν ευθύνες σε ένα πολιτικό κόμμα -συγκεκριμένα στη ΝΔ- για τη «δράση» ενός μέλους του. Το να προσπαθεί η αντιπολίτευση να εκμεταλλευτεί πολιτικά μια τέτοια υπόθεση δεν δείχνει παρά ασέβεια προς τα θύματα και τεράστια αντιπολιτευτική αμηχανία, ενώ ευτελίζει τα πολιτικά ήθη σε κουτσομπολιό και έωλες κατηγορίες, χωρίς καμιά τεκμηρίωση.

Με δυο λόγια, δεν νοείται μία τόσο ευαίσθητη για το κοινωνικό σύνολο υπόθεση να γίνεται πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης, τη στιγμή μάλιστα που η κοινωνία μας βρίσκεται σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Οι πολλαπλές κρίσεις -υγειονομική, οικονομική, ενεργειακή- και η ανασφάλεια που παράγουν είναι πρόσφορο έδαφος για το έγκλημα, την οικογενειακή βία, ακόμα και για τα φαινόμενα κακοποίησης ανηλίκων. Και όλα αυτά θα έπρεπε να αποτελούν τη βάση ενός κοινού προβληματισμού όλων, ούτως ώστε να υπάρξει μια κοινή γραμμή για την αντιμετώπισή τους, με ολόκληρη την κοινωνία σε εγρήγορση.

Δυστυχώς, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επιλέξει τον εντελώς αντίθετο δρόμο, ανίκανος να αντιληφθεί, ή να παραδεχτεί, ότι το έγκλημα, ο βιασμός, η κακοποίηση ανηλίκων, δεν έχουν κόμμα, ούτε προστάτες. Κι αυτή είναι κακή υπηρεσία τόσο στη διαλεύκανση κάθε τέτοιας υπόθεσης, όσο και στη στήριξη των θυμάτων.

Ε.Κ.

Ν. Γεωργιάδης, φίλος και σύμβουλος του Κ. Μητσοτάκη και διατελέσας βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία. Καταδικάστηκε για κατ’ εξακολούθηση ασέλγεια εις βάρος ανηλίκων.

Δ. Λιγνάδης, εκ των «εκλεκτών» του πρωθυπουργού, αλλά και της υπουργού Μενδώνη, που διορίστηκε επικεφαλής του Εθνικού Θεάτρου με ειδικές διαδικασίες. Φυλακίστηκε για βιασμούς ανηλίκων.

Ηλίας Μίχος, μέλος της ΝΔ Κολωνού, κομματάρχης και ψάλτης, του οποίου οι φωτογραφίες με βουλευτές και πολιτευτές του κυβερνώντος κόμματος έχουν κατακλύσει το διαδίκτυο, ενώ ο περιφερειάρχης Πατούλης εμφανίζεται να εγκωμιάζει το ήθος του. Προφυλακισμένος με βαριές κατηγορίες για βιασμό και μαστροπεία ανηλίκου.

Ο καθένας καταλαβαίνει ότι η σχέση των δραστών τέτοιων εγκλημάτων με την εξουσία προσδίδει πολιτική σε εγκληματικές υποθέσεις. Αλλά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, κ. Οικονόμου, θεωρεί «αδιανόητο» να παίρνει πολιτική χροιά ακόμα μία τραγική υπόθεση που περιλαμβάνει πολιτευτές της ΝΔ και παιδιά. Μόνο που δεν πάει έτσι. Πρώτον, γιατί όλοι τους έδρασαν υπό τη θαλπωρή της εξουσίας. Δεύτερον, γιατί προστατεύτηκαν μέχρι το σημείο που η ενοχή τους «έβγαζε μάτι». Και τρίτον, γιατί και οι ίδιοι οι δράστες επικαλούνται την κομματική τους ταυτότητα για να αποδώσουν σε «σκευωρία» τη δίωξή τους.

Δεν έχει, για παράδειγμα, καμιά ευθύνη
ο κ. Πατούλης, που εμφάνιζε τον λύκο σαν πρόβατο, υμνώντας τον ως καλό οικογενειάρχη, άνθρωπο και νεοδημοκράτη; Η κα Μενδώνη, που υπερασπιζόταν τον Λιγνάδη, μέχρι που έφτασε να δηλώσει ότι την εξαπάτησε; Οι μηχανισμοί που επέτρεπαν σε βιαστή παιδιών να εμφανίζεται ως καλός πολίτης, επειδή ανήκε στο κόμμα εξουσίας; Ή πρόκειται για άτυχη στιγμή, που το αστυνομικό τμήμα της γειτονιάς έκλεισε την πόρτα στις καταγγελίες και παρέπεμψε την οικογένεια αλλού, ενώ ο δράστης του Κολωνού ενημερώθηκε από αστυνομικούς για την παρακολούθησή του;

Όταν άνθρωποι στους οποίους δόθηκε μερίδιο εξουσίας το εκμεταλλεύονται για να κακοποιήσουν παιδιά, τότε υπάρχει σοβαρό πολιτικό πρόβλημα, που δεν έχει να κάνει με το κόμμα τους, αλλά με την ειδική μεταχείριση που αυτό επιφυλάσσει στους «δικούς του» ανθρώπους και στην οποία εμπλέκει, όπως έγινε φανερό, τμήματα του κρατικού μηχανισμού.

Όσο όμως αυτοί κλείνουν στόματα, η κοινωνία κλείνει τις μύτες της. Και θα είναι βαρύ πλήγμα για τη δημοκρατία και την κοινωνία μας αν το μαχαίρι για το έγκλημα του Κολωνού δεν φτάσει στο κόκαλο. Μέχρι τους πελάτες, όσο ψηλά κι αν στέκονται, και τα κυκλώματα της εκμετάλλευσης ανηλίκων.

Ε.Σ.