Τη στιγμή που ο πληθυσμός της Γης αυξάνεται με ταχύτατους ρυθμούς, η μείωση της αγροτικής γης είναι ένα μεγάλο και σύνθετο ζήτημα που δεν θα πρέπει να αγνοείται από κανέναν. Και αυτό, διότι σε ενδεχόμενη μείωση της παραγωγικής ικανότητας της αγροδιατροφής, η παγκόσμια γεωργία είναι πολύ πιθανό να αδυνατήσει να ανταποκριθεί στις ανάγκες του αυξανόμενου αριθμού των αστικών πληθυσμών.
Η ανάπτυξη των μεγάλων αστικών κέντρων, η αύξηση του αριθμού των μεγαλουπόλεων και η συνεχής επέκτασή τους εις βάρος της καλλιεργήσιμης γης είναι μερικά από τα θέματα που απασχολούν τη μελέτη της βρετανικής επιστημονικής ακαδημίας Royal Society, η οποία υπογραμμίζει τους κινδύνους που προκύπτουν για την επισιτιστική ασφάλεια. Το φαινόμενο αυτό είναι περισσότερο ανησυχητικό για τις φτωχές χώρες της Αφρικής από ό,τι για τις ραγδαία αναπτυσσόμενες βιομηχανοποιημένες οικονομίες, όπως η Κίνα, οι οποίες έχουν την οικονομική δύναμη να εισάγουν ή να αποκτήσουν την κυριότητα καλλιεργήσιμης γης σε άλλες χώρες, με σκοπό την παραγωγή τροφίμων.
«Περίπου το 80% της παγκόσμιας απώλειας καλλιεργειών εξαιτίας της αστικής επέκτασης θα λάβει χώρα στην Ασία και στην Αφρική. Εκεί, μεγάλο μέρος της καλλιεργήσιμης γης που θα χαθεί είναι περισσότερο από δύο φορές πιο παραγωγικό από τους αντίστοιχους εθνικούς μέσους όρους», αναφέρεται στην έρευνα. Συνεπώς, η Royal Society θεωρεί ότι η απώλεια καλλιεργήσιμης γης σε συνδυασμό με την ανάπτυξη των μεγαλουπόλεων και τη μετανάστευση των παραγωγών σε αυτές είναι πιθανό να οδηγήσει στο ξέσπασμα μεγάλων επισιτιστικών κρίσεων.
Το κεφαλαιώδες αυτό ζήτημα μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο μέσα από αναπτυξιακές πολιτικές υψηλού προϋπολογισμού και σωστής στόχευσης.
