«Διψούν» οι καστανιές στο Πάικο

Απογοητευτική είναι η εικόνα της καλλιέργειας κάστανου στο Πάικο, καθώς οι καιρικές συνθήκες της φετινής περιόδου έχουν ήδη αφήσει τα πρώτα εμφανή σημάδια τους στα δέντρα της καστανιάς. Και δεν είναι μόνο η παρατεταμένη ανομβρία και οι υψηλές θερμοκρασίες. Ένας ξηρός και θερμός άνεμος, που έπληξε την περιοχή στις αρχές Σεπτεμβρίου, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Όλες αυτές οι συνθήκες, σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ομάδας Παραγωγών Κάστανο Πάικου ΙΚΕ, Δημήτρη Μίσκο, έχουν δημιουργήσει μια πρωτοφανή κατάσταση στα δέντρα, με την παραγωγή να βρίσκεται στο χείλος της κατάρρευσης.

Οι ζημιές δεν περιορίζονται μόνο στην ποσότητα, αλλά και στην ποιότητα. Όπως τονίζει ο κ. Μίσκος, τα κάστανα δεν θα έχουν το μέγεθος που θα έπρεπε, κάτι που θα επηρεάσει την εμπορική τους αξία. «Μετά από εκείνον τον λίβα, κάηκαν όλα τα δέντρα, ειδικά τα ξηρικά. Έχουν κιτρινίσει όλα και, λόγω της έλλειψης υγρασίας, σταμάτησαν την ανάπτυξη και δεν τρέφουν τον καρπό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της ποιότητας και του μεγέθους του κάστανου», αναφέρει ο πρόεδρος της ΟΠ.

Στα ξηρικά, η ζημιά υπολογίζεται στο 90%, καθιστώντας σχεδόν ασύμφορη τη συγκομιδή, ενώ στα ποτιστικά κτήματα οι απώλειες φτάνουν στο 70%-75%. «Στα ξηρικά δεν αξίζει καν να μπεις στον κόπο να μαζέψεις. Ακόμα και στα ποτιστικά, όπου το πρόβλημα είναι μικρότερο, τα δέντρα “ζορίζονται” και ρίχνουν τα φύλλα τους», λέει ο πρόεδρος της ΟΠ.

Προοπτική αποζημιώσεων

Οι παραγωγοί έχουν κινήσει διαδικασίες ένταξης στο Μέτρο 23, καθώς –όπως λένε– ο ΕΛΓΑ δεν καλύπτει ζημιές από ανομβρία και υψηλές θερμοκρασίες. Στο συγκεκριμένο πρόγραμμα, είχαν ενταχθεί και πέρσι, χωρίς όμως να έχουν αποζημιωθεί ακόμη.

Η μακροπρόθεσμη λύση, σύμφωνα με τον κ. Μίσκο, βρίσκεται στην υλοποίηση αρδευτικών έργων. «Το Πάικο χαρακτηρίζεται ως “βουνό των νερών” και διαθέτει πηγές, όμως, η έλλειψη υποδομών εμποδίζει τη χρήση τους το καλοκαίρι. Χρειάζονται αρδευτικά έργα που θα κρατούν το νερό τον χειμώνα, ώστε να μπορούμε να ποτίζουμε το καλοκαίρι», επισημαίνει, συμπληρώνοντας ότι η ύπαρξη νερού θα βοηθούσε, πέρα από τις καλλιέργειες, στη διαμόρφωση ενός καλύτερου μικροκλίματος στην περιοχή.

Παρά τη δυσμενή εικόνα, υπάρχει ένα μικρό παράθυρο αισιοδοξίας, κυρίως όσον αφορά τις τιμές. Οι παραγωγοί ευελπιστούν ότι η μειωμένη παραγωγή, τόσο στη συγκεκριμένη περιοχή όσο και σε άλλες καστανοπαραγωγικές περιοχές της Ελλάδας, θα οδηγήσει σε αύξηση των τιμών, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να καλύψουν ένα μέρος των απωλειών.