Ποιες θα είναι οι προτεραιότητες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στον τομέα της γεωργίας;

Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών προσφέρουν κάποια σαφήνεια σε κοινοτικό επίπεδο. Το ΕΛΚ (σ.σ. ευρωπαϊκή κεντροδεξιά) είναι ο νικητής, καθώς το κορυφαίο ευρωπαϊκό κόμμα αύξησε τον αριθμό των ευρωβουλευτών του. Γίνεται ο καθοριστικός παράγοντας για τις θέσεις που θα λάβει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και η μελλοντική Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα επόμενα πέντε χρόνια. Στο εσωτερικό του κόμματος, το γερμανικό CDU/CSU έχει ενισχυθεί.

Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι θέμα συνασπισμών. Για τα επόμενα πέντε χρόνια, η κοινοβουλευτική πλειοψηφία μπορεί να συνενώσει το ΕΛΚ, τους Σοσιαλιστές και τους Φιλελεύθερους. Οι Γερμανοί του ΕΛΚ αρνούνται οποιαδήποτε συμμαχία με την ευρωπαϊκή ακροδεξιά. Οποιοδήποτε κόμμα που ανήκει σήμερα στο ΕΛΚ και σχηματίσει μια τέτοια συμμαχία θα βρεθεί αποκλεισμένο.

Παραμένει το ερώτημα της θέσης που θα λάβει η Ιταλία της κας [Τζόρτζια] Μελόνι στην ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική του αύριο. Η κάλπη προσφέρει στην Ιταλίδα πρωθυπουργό, μετά από δύο χρόνια στην εξουσία, μια θέση με βαρύτητα τόσο στην Ιταλία όσο και στην Ευρώπη. Αν και το ευρωπαϊκό κόμμα του οποίου ηγείται (ECR – Συντηρητικοί) δεν θα συμμετέχει στον συνασπισμό, στην κατανομή των βασικών θέσεων (στο Κοινοβούλιο, την Κομισιόν και το Συμβούλιο) αυτό θα πρέπει να αναγνωριστεί.

Όσον αφορά τα πολιτικά προγράμματα, η ανάλυση των διακηρύξεων των 20 κορυφαίων κομμάτων σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση αναδεικνύει τόσο διαχωριστικές γραμμές όσο και τομείς σύγκλισης.

Στα περιβαλλοντικά θέματα, η ακραία πόλωση που ενορχήστρωσε ο πρώην εκτελεστικός αντιπρόεδρος [Φρανς] Τίμερμανς έχει αφήσει το σημάδι της. Τα θέματα της ευημερίας, της διατροφής και της διαχείρισης των εισροών (συμπεριλαμβανομένων των φυτοφαρμάκων) θα επανέλθουν στην ημερήσια διάταξη. Από αυτή την άποψη, είναι ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε τον «δρόμο» που θα ακολουθήσουν οι πολιτικές δυνάμεις του κέντρου και της κεντροδεξιάς, καθώς και το Ισπανικό Σοσιαλιστικό Κόμμα: Εστίαση σε πιο συγκεκριμένα ζητήματα, ώστε αυτά να προχωρήσουν, απορρίπτοντας παράλληλα δημαγωγικές προσεγγίσεις για τη συμφιλίωση της παραγωγής τροφίμων και του περιβάλλοντος.

Ταυτόχρονα, διαμορφώνεται μια ισχυρή συναίνεση στα θέματα των επενδύσεων, της καινοτομίας, της διαχείρισης κινδύνων και κρίσεων και των προτιμήσεων της κοινότητας. Τα ζητήματα αυτά απαιτούν ισχυρή δράση εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με ευρωπαϊκές προτεραιότητες και πόρους. Η αναφορά στην ικανότητα ή την προθυμία των κρατών-μελών να αναλάβουν ή όχι δράση δεν είναι η απάντηση.

Σήμερα, η Ευρωπαϊκή Ένωση φαίνεται έτοιμη να ξεκινήσει σχετικά γρήγορα μια έντονη νομοθετική φάση, η οποία, μεταξύ 2025 και 2027, θα οδηγήσει στην επανεξέταση ή ακόμη και στην αναδιάρθρωση του μεγαλύτερου μέρους της ευρωπαϊκής νομοθεσίας που αφορά τη γεωργία, με την προοπτική της διεύρυνσης και τις συνέπειές της να λαμβάνονται υπόψη.