Ιδιαίτερη σημασία παρουσιάζει και το μνημόνιο συνεργασίας που έχει υπογραφεί από τον ΣΕΣΣΠ και την Ελληνική Εταιρεία Γενετικής Βελτίωσης Φυτών (ΕΕΓΒΦ), καθώς οι ελληνικές επιχειρήσεις παραγωγής πολλαπλασιαστικού υλικού με τους Έλληνες γενετιστές θα τονώσουν το ελληνικό πολλαπλασιαστικό υλικό.
Σύμφωνα με τον κ. Κωστάκη «στη σποροπαραγωγή υβριδίων στη χώρα μας, όπου υπάρχουν πολλές διαφορετικές εδαφοκλιματικές συνθήκες και θα έπρεπε να είναι ο παράδεισος της σποροπαραγωγής –ειδικά λαχανικών, ποικιλιών και υβριδίων–, εν τούτοις αυτό δεν συμβαίνει. Γιατί; Οι ποικιλίες των λαχανικών που κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά θα μπορούσαν να αναπαράγονται όλες στη χώρα μας, καθώς και ποσοστό υβριδίων λαχανικών και μεγάλης καλλιέργειας.
Το πρόβλημα με την πιστοποιημένη σποροπαραγωγή είναι ότι έχει μεγαλύτερο κόστος από την κοινή καλλιέργεια. Έτσι, και λόγω της –επί του πρακτέου– μη ύπαρξης προστασίας του πιστοποιημένου σπόρου, δημιουργείται εκ προοιμίου μια στρέβλωση της αγοράς. Η παράνομη σποροπαραγωγή, καθίσταται αρκετά πιο προσοδοφόρα για τους εμπόρους και διακινητές παράνομου σπόρου που διακινούν τα προϊόντα της, αντίθετα με την πιστοποιημένη σποροπαραγωγή, η οποία, έχοντας υψηλότερο κόστος, ελέγχους, προδιαγραφές, διαδικασίες και ευθύνη, καθίσταται μη προτιμητέα πολλές φορές από τον παραγωγό, παρόλα τα πασιφανή και αποδεδειγμένα οφέλη της, λόγω αυτού του ανταγωνισμού.
Ενδεικτικά αναφέρω ότι ο σπόρος σποράς μηδικής είναι σε ποσοστό κατά 75% παράνομος, το μαλακό σιτάρι κατά 80%, το βαμβάκι κατά 45%, τα κοινά λαχανικά κατά 70%. Γίνονται, έτσι, φανεροί οι λόγοι για τους οποίους οι σποροπαραγωγικές επιχειρήσεις της χώρας διστάζουν για πολλά χρόνια να επεκταθούν σε περαιτέρω επενδύσεις. Το υψηλό κόστος παραγωγής στην Ελλάδα δεν είναι σίγουρα διαμορφούμενο από τον σπόρο, δεδομένου ότι το μέσο κόστος πιστοποιημένου σπόρου είναι το 6% – 12% του κόστους των συνολικών εισροών, επηρεάζοντας την αποτελεσματικότητα της καλλιέργειας τουλάχιστον κατά 50% έως 75%».
Το μνημόνιο συνεργασίας
Ο Σύλλογος Ελλήνων Σποροπαραγωγών και Σποροφύτων (ΣΕΣΣΠ), αποφάσισε να μην παραμείνει παθητικός, αναμένοντας πρωτοβουλίες από την πολιτεία. Και, επειδή ένα κομμάτι της ευθύνης για τις τιμές των εισροών είναι το ότι παραμένει υψηλό το ποσοστό συμμετοχής εισαγόμενης τεχνολογίας στην χώρα μας και πως η εγχώρια παραγωγή τεχνολογίας βρισκόταν μέχρι σήμερα εγκλωβισμένη στα πανεπιστήμια και τα ερευνητικά εργαστήρια με περιορισμένη πρόσβαση από τους άμεσα ενδιαφερομένους, ο ΣΕΣΣΠ υπέγραψε μνημόνιο συνεργασίας με την Ελληνική Εταιρεία Γενετικής Βελτίωσης Φυτών (ΕΕΓΒΦ).
Δηλαδή, οι ελληνικές επιχειρήσεις παραγωγής πολλαπλασιαστικού υλικού με τους Έλληνες γενετιστές. «Αυτή η συνεργασία νομίζω ότι θα αποδώσει γρήγορα καρπούς, προάγοντας το ελληνικό πολλαπλασιαστικό υλικό, αξιοποιώντας τα ευρήματα της ελληνικής επιστημονικής κοινότητας, εφοδιάζοντας τον Έλληνα παραγωγό με πιστοποιημένο, ελληνικό πολλαπλασιαστικό υλικό υψηλών προδιαγραφών» εξηγεί.
Σύμφωνα με τον κ. Κωστάκη, «το μνημόνιο θα ανοίξει την πόρτα της πληροφορίας από και προς τους γενετιστές, προκειμένου να καταλάβουν και οι ίδιοι τι ζητά η αγορά. Αν, δηλαδή, μια ποικιλία ή ένα υβρίδιο είναι καλύτερο από τα υπάρχοντα είδη. Στα πλαίσια αυτού του μνημονίου έχουμε συνδιοργανώσει (Σύλλογος Σποροπαραγωγής και Ελληνική Εταιρεία Γενετικής Βελτίωσης) ημερίδες, συνέδρια, κοινές επισκέψεις στους πειραματικούς και αποθηκευτικούς αγρούς όπου εφαρμόζονται, κ.λ.π.»
