Η εκπαίδευση των αγροτών και ιδιαίτερα των νέων, αποτελεί ένα θέμα που απασχολεί ιδιαίτερα τον αγροτικό τομέα. Η γνώση αποτελεί προϋπόθεση της καινοτομίας και της καλύτερης διαχείρισης των οικονομικών της εκμετάλλευσης, ενδεχομένως και της προώθησης του προϊόντος που παράγεται.
Μία από τις πιο πρόσφατες έρευνες που διεξήχθη στην περιοχή του Κιλκίς, καταδεικνύει ότι μόλις το 2,7% των νέων αγροτών έχει τυπική εκπαίδευση πάνω από 12 χρόνια. Αντίθετα, το 59,1% έχει ολοκληρώσει την 9χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση, ενώ το υπόλοιπο 38,2% έχει αποχωρήσει από το εκπαιδευτικό σύστημα νωρίτερα. Σε ερώτηση για την επάρκεια των γνώσεων που διαθέτουν, το 58,2% δήλωσε πως είναι ικανοποιημένο, ενώ το 41,8% δήλωσε πως έχει εκπαιδευτικά κενά. Οι ανάγκες αυτές σχετίζονται κυρίως με νέες καλλιεργητικές πρακτικές, τη χρήση νέων τεχνολογιών και μηχανημάτων, την εκμάθηση προγραμμάτων ηλεκτρονικών υπολογιστών, μάρκετινγκ και με την οργάνωση διοίκησης αγροτικών εκμεταλλεύσεων. Αναδύονται, ωστόσο, σταδιακά, δυναμικές μειοψηφικές ομάδες νέων, που καταφέρνουν να ξεπεράσουν τις δυσκολίες προωθώντας την καινοτομία.
Σύμφωνα με τις κοινωνικές επιστήμες, ο βαθμός εκπαίδευσης των νέων αγροτών, τα κοινωνικo-οικονομικά τους χαρακτηριστικά, η κουλτούρα και τα πιστεύω τους, επηρεάζουν τις πρακτικές που εφαρμόζουν, την ταχύτητα προσαρμογής σε νέα δεδομένα και την παρακολούθηση και διαχείριση βιώσιμων αγροτικών συστημάτων. Οι νέοι αγρότες εμφανίζονται να έχουν καλύτερη επαγγελματική κατάρτιση από τους μεγαλύτερους και είναι πιο δεκτικοί στην υιοθέτηση νέων αγρο-περιβαλλοντικών πολιτικών. Αυτό, ωστόσο, δεν φαίνεται να συμβαίνει το ίδιο συχνά στην Ελλάδα όσο στην υπόλοιπη Ευρώπη, που οι νέοι έχουν υψηλά ποσοστά εκπαίδευσης και εφαρμογής καινοτόμων μεθόδων.
Χριστίνα Καραβοκύρη
