Τώρα που η οικονομική κρίση έχει οδηγήσει πάνω από τον μισό πληθυσμό της χώρας κάτω από τα όρια της φτώχειας, τώρα που το λουκέτο μπαίνει σε εκατοντάδες μικρές, μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις, που κάποτε αποτελούσαν την κινητήρια δύναμη της ελληνικής οικονομίας, τώρα που η ανεργία κυρίως των νέων ανθρώπων έχει υποθηκεύσει άγνωστο για πόσο διάστημα ακόμη, την ίδια την υπόσταση της ελληνικής κοινωνίας… Τώρα διατρανώνουν οι πάντες την ανάγκη μιας εθνικής προσπάθειας για την επανεκκίνηση της οικονομίας. Και όλοι συμφωνούν πως η πολυπόθητη αυτή επανεκκίνηση μπορεί να ξεκινήσει μονάχα μέσα από την ανασυγκρότηση της οικονομικής δραστηριότητας του πρωτογενούς τομέα και, κατά συνέπεια, από τη μεταποίηση, την εμπορία και τη διανομή του παραγόμενου προϊόντος του.
Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος απαιτείται, κατ’ αρχήν, η λειτουργία ενός μηχανισμού, που θα σηκώσει στην πλάτη του το βάρος της επανεκκίνησης και, κυρίως, η επίτευξη του στόχου αυτού εξαρτάται από τις προϋποθέσεις, τους όρους και τις διαδικασίες που καθορίζουν το γενικότερο «περιβάλλον» της ελληνικής γεωργίας σήμερα.
Καμία ιδιωτική επιχειρηματική πρωτοβουλία, όσο μεγάλη κι αν είναι οικονομικά, δεν πρόκειται να δείξει το ανάλογο επενδυτικό ενδιαφέρον για την ανασυγκρότηση του πρωτογενούς τομέα, μια και η απόδοση του κεφαλαίου μέσα σε αυτήν θα είναι και περιορισμένη και αμφίβολη.
Εδώ είναι, λοιπόν, η μεγάλη πρόκληση για τη συνεταιριστική οικονομική δράση. Εδώ είναι ο «μηχανισμός», που μπορεί να συμβάλει στην επανεκκίνηση, ουσιαστική, αποτελεσματική, με διάρκεια και προοπτική.
Θα ήταν αυταπάτη, αν πιστεύαμε πως οι συνεταιρισμοί, με τη δομή, την οικονομική τους κατάσταση και τη λειτουργία που παρουσιάζουν σήμερα –πλην ελάχιστων εξαιρέσεων– θα μπορούσαν να σηκώσουν στην πλάτη τους τέτοιο φορτίο. Αλλά, ακόμη κι αν είχαν τη δύναμη να το κάνουν, το γενικότερο περιβάλλον περιορίζει τη δυνατότητα αυτή.
Επομένως, θα πρέπει να επαναπροσδιοριστούν, ταυτόχρονα, τόσο οι δομές της οργάνωσης και λειτουργίας των συνεταιριστικών επιχειρήσεων, όσο και οι συνθήκες που διαμορφώνουν το «περιβάλλον» της γεωργίας σήμερα.
Χρήστος Μάρκου, πρόεδρος ΚΕΟΣΟΕ
