Δεν πάει πολύ καιρός από τότε που ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σαρλ Μισέλ, στη σκιά των επιπτώσεων της πανδημίας COVID-19, υπερτόνιζε την ανάγκη για σταθερό εφοδιασμό σε τρόφιμα, χαρακτηρίζοντάς την ως τη «μεγαλύτερη παγκόσμια πρόκληση σήμερα» και παροτρύνοντας για τη μετατροπή των πολιτικών δεσμεύσεων σε «συγκεκριμένη δράση» για την επίτευξη του στόχου.
Σήμερα, ωστόσο, το εν λόγω κάλεσμα για «συγκεκριμένη δράση σε επίπεδο ΕΕ» έχει μετατραπεί σε «ευφημισμό για την υπονόμευση του ίδιου του αγροτικού τομέα που τροφοδοτεί τους πολίτες» γράφει στο Politico ο Όιν Ντρέα, ανώτερος υπεύθυνος έρευνας του Κέντρου Ευρωπαϊκών Σπουδών Wilfried Martens. «Εξαιτίας της αποφασιστικότητας με την οποία η ΕΕ θέλει να αναδειχθεί σε παγκόσμιο παράδειγμα της δράσης για το κλίμα, οι Βρυξέλλες βρίσκονται σε καλό δρόμο για την αποξένωση και τη φτωχοποίηση ενός μεγάλου τμήματος της αγροτικής Ευρώπης».
Επικαλούμενος το παράδειγμα της Ολλανδίας, ο Ντρέα κατηγορεί την ΕΕ ότι σχεδιάζει από απόσταση τους φιλόδοξους περιβαλλοντικούς της στόχους, αδιαφορώντας για τις συνέπειες που σηματοδοτούν σε τοπικό επίπεδο. «Μετά από δεκαετίες χρηματοδότησης από μια ΚΑΠ που έδινε προτεραιότητα στη μεγαλύτερη παραγωγικότητα, οι Ολλανδοί αγρότες παρουσιάζονται τώρα ως η «επιτομή του κακού» στη συζήτηση για τη μείωση των εκπομπών», επισημαίνει.
«Έτσι, παρά το γεγονός ότι επαινείται στον Τύπο ως «η μικροσκοπική χώρα που ταΐζει τον κόσμο», «παγκόσμια ηγέτιδα στην αγροτική καινοτομία» και «πρωτοπόρος σε νέα μονοπάτια για την καταπολέμηση της πείνας», δεκάδες χιλιάδες ολλανδικές κτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις βρίσκονται πλέον αντιμέτωπες με το φάσμα του λουκέτου ή της υποχρεωτικής εξαγοράς από το κράτος».
Σύμφωνα με τον επικεφαλής ερευνών του Wilfried Martens Centre, ο αγροτικός τομέας της Ευρώπης στοχοποιείται δυσανάλογα από τους υπευθύνους χάραξης πολιτικής, ως εύκολη λεία. «Έτσι, ενώ η αυτοκινητοβιομηχανία –στη Γερμανία–, η πυρηνική βιομηχανία –στη Γαλλία– και οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες –στην Ιρλανδία και άλλα κράτη-μέλη– προτάσσουν τους υψηλά ιστάμενους υποστηρικτές τους, ώστε να αποδυναμώσουν ή να καθυστερήσουν την προτεινόμενη ευρωπαϊκή νομοθεσία, οι αγρότες, οι οποίοι δεν είναι καν οι μεγαλύτεροι ρυπαντές, μένουν απροστάτευτοι στον βωμό των κλιματικών φιλοδοξιών της ΕΕ», συνεχίζει ο ίδιος.
Κάνοντας ειδική μνεία στη σαρωτική επικράτηση του κόμματος διαμαρτυρίας των Ολλανδών αγροτών (BBB) στις πρόσφατες περιφερειακές εκλογές στη χώρα της τουλίπας, ο Ντρέα προειδοποιεί ότι η ΕΕ θα μετανιώσει, όταν αντιληφθεί τις πολιτικές επιπτώσεις των αποφάσεών της. «Το δεξιό Κίνημα Αγρότη-Πολίτη είναι τώρα το μεγαλύτερο κόμμα στη Γερουσία της Ολλανδίας και σε όλες τις περιφερειακές συνελεύσεις, παρότι ιδρύθηκε μόλις το 2019.
Όπως ακριβώς συνέβη στην Ολλανδία, έτσι και στην υπόλοιπη Ευρώπη, οι ψηφοφόροι της υπαίθρου θα εγκαταλείψουν τα παραδοσιακά κεντρώα φιλοευρωπαϊκά κόμματα και θα συρρεύσουν σε ευρύτερα κινήματα διαμαρτυρίας που έχουν πολύ πιο επιφυλακτική στάση απέναντι στις Βρυξέλλες», υπογραμμίζει, εξηγώντας: «Θα είναι μια στροφή σε έναν πιο έντονο τύπο ευρωσκεπτικισμού που, εάν αφεθεί ανεξέλεγκτος, θα αποδυναμώσει τελικά τη συνολική υποστήριξη στην ατζέντα της ΕΕ για το κλίμα και τη βιοποικιλότητα».
