Δυσεύρετο και συνάμα σπάνιο, αλλά και όταν καταφέρεις να το ανακαλύψεις η προσέγγιση και η σκόπευση γίνονται με εξαιρετική δυσκολία. Και αυτό γιατί ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του είναι ότι καταφέρνει να αποπροσανατολίζει και στο τέλος να αποτυγχάνει ακόμα και ο πιο δεινός σκοπευτής, καθώς έχει το χάρισμα να πετάει με… ελιγμούς και να αποφεύγει με χάρη τα σκάγια. Στα μάτια πολλών κυνηγών, που έχουν σταθεί τυχεροί να… πέσουν πάνω του, το μπεκατσίνι αποτελεί ένα από τα πιο όμορφα θηράματα και το κυνήγι του μετατρέπεται σε μια μικρή περιπέτεια.
Το μπεκατσίνι, γνωστό και ως μπεκανώτο, καψοράχη και σακατζής, φωλιάζει στο έδαφος, σε βιότοπους και λιβάδια με μεγάλη υγρασία στο έδαφος, ρηχούς βάλτους και όχθες λιμνών. Δεν συνηθίζει να πετάει, το κάνει μόνο όταν μυρίζεται τον κίνδυνο. Και από ό,τι φαίνεται τρομάζει περισσότερο με την εμφάνιση ανθρώπου παρά με σκύλου. Τότε οι αντιδράσεις του είναι γρήγορες και αιφνιδιαστικές. Εκτινάσσεται γρήγορα ακόμα και σε ύψος 100 μέτρων, περνώντας στην κυριολεξία ανάμεσα από τα πόδια του κυνηγού. Σηκώνεται με θόρυβο, αφήνει μια βραχνή κραυγή και με το γρήγορο φτερούγισμά του ανεβαίνει ψηλά, διαγράφοντας στο διάβα του τεθλασμένη γραμμή. Η βραχνή κραυγή του δημιουργεί πανικό και σε όλα τα πουλιά που βρίσκονται τριγύρω.
Το κυνήγι του απαιτεί πολύ καλή σωματική κατάσταση και αντοχή για τους κυνηγούς. Θα μπορούσε κάποιος να το χαρακτηρίσει και ως αθλητικό κυνήγι, μια και απαιτεί πολύωρη πεζοπορία, μέσα σε λάσπες και σε τεράστιες εκτάσεις ανώμαλου υγρού εδάφους, όπου το βάδισμα γίνεται με δυσκολία.
Σκοπευτικές ικανότητες για λίγους
Επειδή ακριβώς το μπεκατσίνι πετά με ελιγμούς, το κυνήγι του απαιτεί καλή σκοπευτική ικανότητα. Οι απόψεις που κυριαρχούν, σχετικά με το πότε ο κυνηγός θα πρέπει να σηκώσει το τουφέκι του, διίστανται. Μερικοί υποστηρίζουν ότι πρέπει να πυροβολήσουν όταν το πουλί σταματήσει τις τεθλασμένες γραμμές. Άλλοι θεωρούν ότι το καλύτερο είναι να ρίχνουν όσο γίνεται πιο γρήγορα με το τουφέκι στον ώμο. Αυτό, όμως, προϋποθέτει ότι το όπλο πρέπει να είναι ελαφρύ και ανάλογα ισορροπημένο με βάση τη σωματική διάπλαση του κυνηγού και, βεβαίως, να έχει εξαιρετικά αντανακλαστικά. Τα φυσίγγια που συνιστώνται είναι αυτά με μεγάλες ταχύτητες και σκάγια Νο 8-9. Χρειάζεται προσοχή, όμως, καθώς αυτά δεν θα πρέπει να είναι μικρότερα, γιατί τότε το πουλί θα γεμίσει με σκάγια και θα χαλάσει το κρέας του.
Όπως και να έχει όμως, καλύτερη μέθοδος θεωρείται η εμπειρία, αλλά και το ένστικτο, προκειμένου μετά από όλες τις προσπάθειες που θα καταβάλει κάθε κυνηγός να ανταμειφθούν με τη συγκομιδή των λιγοστών αυτών πουλιών.
Πολύτιμος ο σκύλος
Το μπεκατσίνι με την πρώτη ενόχληση θα σηκωθεί εκτός βολής. Για τον λόγο αυτόν, απαραίτητος συνοδός και πολύτιμο… όπλο για το κυνήγι του αποτελεί ο σκύλος, ο οποίος όμως πέρα από τις κυνηγετικές ικανότητες που πρέπει να έχει και τις πολλές ώρες σε δύσβατα μέρη, πρέπει παράλληλα να είναι και προσεκτικός και απόλυτα πειθαρχημένος.
Για το κυνήγι της μπεκάτσας προτιμότερες είναι οι ηπειρωτικές φυλές, με τα Κούρτσχααρ και τα Ντράτχααρ να έχουν, λόγω μεγέθους, την προτεραιότητα, αφού θα τα βγάλουν πιο εύκολα πέρα και δεν θα δυσκολευτούν τόσο, όταν θα βρεθούν στα ποταμάκια, στις λίμνες και στους βάλτους. Συνιστώνται, επίσης, και Επανιέλ Μπρετόν, αλλά και τα Σπρίνγκερ Σπάνιελ, που εκ φύσεως βρίσκονται κοντά στον κυνηγό και σε ακτίνα βολής του όπλου.
