Φασιανός: Κυνήγι για… επιδέξιους και εκλεκτούς

Φασιανός: Για... επιδέξιους και εκλεκτούς

Μεγάλη επιδεξιότητα βολής, εξαιρετική γνώση της περιοχής και των συνηθειών του πουλιού, καθώς κι ένα θαρραλέο σκυλί, που θα χωθεί στα πιο δύσκολα σημεία, αλλά και έξυπνο, που θα αντιλαμβάνεται κάθε… πονηριά, απαιτεί το κυνήγι του φασιανού. Όταν όλα αυτά επιτευχθούν, τότε ο φασιανός, με όλες του τις πονηριές, μπορεί να προσφέρει ένα καλό κυνήγι.

Το γνωστότερο είδος φασιανού είναι ο κοινός ή κολχικός, του οποίου το κυνήγι στη χώρα μας επιτρέπεται από 15/9 έως 31/12 για τρεις μέρες την εβδομάδα (Τετάρτη, Σάββατο και Κυριακή), με επιτρεπόμενο αριθμό ατόμων ανά έξοδο έναν κυνηγό.

Η προτίμησή του να ζει σε πυκνό δάσος οφείλεται μόνο και μόνο στην ανάγκη του να προστατευτεί από τους εχθρούς του. Αν αυτό το μέρος συνδυάζει τριγύρω καλλιεργημένους χώρους με καλαμπόκια, τριφύλλια, ηλιοτρόπια, χέρσα ή αυτά που μόλις έχουν θεριστεί για να βρίσκει την τροφή του, τότε έχει βρει το ιδανικό περιβάλλον για να ζει.

Με 25 είδη, καταγωγή από την Ασία και φημισμένος από την αρχαιότητα ως εκλεκτό κυνήγι, σήμερα ο φασιανός έχει εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο, μετά από παρέμβαση του ανθρώπου. Εκτρέφεται σε ειδικά εκτροφεία, στα οποία ζει σε ημιάγρια κατάσταση, σε περιφραγμένες περιοχές με θάμνους και κυνηγιέται κυρίως στις ελεγχόμενες κυνηγετικές περιοχές, όπου αποτελεί το πρώτο θήραμα στις προτιμήσεις των κυνηγών που τις επισκέπτονται.

Ωστόσο, σε ορισμένους νομούς της Ελλάδας, επιτρέπεται ελεύθερα το κυνήγι του. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια, οι συναντήσεις των κυνηγών με αυτό το θήραμα, σε ελεύθερες κυνηγετικές περιοχές, είναι όλο και πιο συχνές, ιδιαίτερα στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας, όπου το πρόγραμμα απελευθέρωσης κυνηγετικών φασιανών ξεκίνησε πριν από μερικά χρόνια. Προσπάθειες για επανεγκατάσταση του κολχικού φασιανού σε περιοχές που προϋπήρχαν φυσικοί πληθυσμοί έχουν γίνει επίσης σε Θράκη, Στερεά Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένης και της Εύβοιας.

Ένας άγριος φασιανός είναι το πιο δύσκολο και δύστροπο θήραμα και για τον σκύλο. Ιδιαίτερα ο αρσενικός διαθέτει την εκπληκτική ικανότητα να χρησιμοποιεί όλα τα μέσα που του προσφέρει ο περίγυρος για να ξεφύγει από τον εχθρό του, ενώ τρέχει ασταμάτητα, χωρίς να κουράζεται. Μόνο ένας σκύλος, που θα τον καταδιώξει, μπορεί να καταφέρει να του μπλοκάρει τον δρόμο και να πέσει στα δόντια του. Γι’ αυτό το είδος κυνηγιού, απαιτείται δυνατός σκύλος, που να μη διστάζει στα δύσκολα σημεία του περιβάλλοντος, να έχει καλή όσφρηση και να ανιχνεύει το έδαφος. Σκύλος με αυτά τα χαρακτηριστικά θεωρείται ο καλύτερος, εφόσον καταφέρει να βρει τους περισσότερους φασιανούς και γεμίσει η τσάντα του κυνηγού. Για το θήραμα αυτό προτιμώνται τα αγγλικά σέττερ και πόιντερ, τα σπρίνγκερ σπάνιελ, καθώς και το ντράτχααρ, που μπορεί να ξετρυπώσει τον φασιανό από τα πιο απίθανα σημεία.

Επειδή ο φασιανός επιλέγει τα δυσκολότερα σημεία του βιότοπου, χρειάζεται εμπειρία και επιμονή τόσο από τον κυνηγό όσο και από τον σκύλο για να τον αναγκάσουν να σηκωθεί και να δώσει την ευκαιρία για την τουφεκιά. Όταν ο φασιανός πιεστεί και σηκωθεί, τότε αποτελεί εύκολο στόχο, καθώς το πέταγμά του είναι αρκετά αργό και βαρύ. Κάθε τύπος όπλου είναι κατάλληλος, όμως ιδανικό είναι ένα κυνηγετικό όπλο με μήκος κάννης 71 εκατοστά, ενώ προτιμότερα είναι σκάγια με νούμερο 6 και 7.